‘Wie een kuil graaft, zal er in vallen; en wie een muur doorbreekt, zal door een slang gebeten worden. Wie stenen losbreekt wordt erdoor gewond; wie hout klooft, loopt daardoor gevaar. Als het ijzer stomp geworden is en men heeft de snede niet gewet, dan moet men zijn krachten meer inspannen, maar het voornaamste om te slagen is wijsheid.‘ (Uit Prediker 10 de verzen 8-10).

Geciteerd 1: Faalangst ontwikkelde de schrijver (1) niet. Faalmoed wel. Dat werd dan ook de titel van haar boek dat onlangs verscheen. Het is een ode aan de kwetsbare mens in de prestatiemaatschappij. Jensen zet tweehonderd bladzijden lang de loser in het zonnetje. Die losers, dat zijn wij. “De mens zal altijd falen. Eeuwig tekortschieten. Het vergt moed om die mislukkingen te overdenken”, concludeert Jensen. “Zo kwam ik op het woord faalmoed.” Jensen bedacht het tijdens het maken van haar faal-cv, dat ze na-aapte van de Amerikaans psycholoog Johannes Haushofer. Op dit cv zette Jensen alle nederlagen uit haar carrière op een rijtje.

Geciteerd 2: De wijze mens – die leeft van de ‘religieuze wijsheid van het Verbond Gods’ – loopt rustig veel risico. Dat behoort nu eenmaal bij de arbeid in deze wereld. Wie het risico (het mogelijk falen) uit de weg gaat, vervalst zijn werk. Zo’n mens kan zich macht verwerven, zich een soort reputatie opbouwen in de ogen van onoplettenden (2), invloedrijk worden, maar zijn meest eigenlijke taak verijdelt zo iemand. De verleugening van de arbeid is een groot kwaad onder de zon.

Geciteerd 3: Wie alle risico ontlopen wil, vernietigt de mogelijkheid om vruchten te dragen, zo iemand is erger dan een doorbrenger of luiaard. De luie niet-werker is in zijn luiheid tenminste eerlijk; maar de nijvere werker, die uit vrees voor risico de vrucht van zijn arbeid wegneemt en weggooit door altijd maar weer reserves te maken, is in de grond ook een luiaard en doorbrenger, maar hij loopt zich het vuur uit de sloffen.

Geciteerd 4: Wie zich slap aanstelt in zijn werk is een broeder van een doorbrenger, Spreuken 18 vers 9; maar wie in zijn werk een valse schijn ophoudt, is een dieper leugenaar; hij ontplooit grote energie, maar niet om de waarheid te vinden en dienen maar om die verborgen te houden. Hij wordt meer en meer een onduidelijk mens: hij houdt namelijk met zóveel factoren rekening eer hij iets zegt, dat wàt hij dan zegt voor een ieder onverstaanbaar is geworden.

Geciteerd 5: De tacticus is trots op zijn succes en ervaring. Hij zegt u, dat dit en dat wel waar is, maar men kan het (beter maar) niet zeggen. Zo iemand ontdekt op zijn of haar terrein dingen die van belang zijn en die God hem of haar te ontdekken gegeven heeft; maar zo iemand wil wijzer zijn dan God en verzwijgt die ontdekking, want ‘als ik dit zeg, zegt die-en-die dat, en daarvoor wil ik oppassen; als ik dit doe, en die-en-die dat, dan kom ik in een scheve positie’.
De tactische mens is niet eerlijk. Hij is ook in z’n hart diep ongelovig: hij weet helemaal niet (zeker) wat die ander zal zeggen of doen, het wordt alleen maar gevreesd. Zo iemand is erg zuinig op de door oneerlijkheid opgebouwde reputatie (waarbij dus allereerst steeds rekening werd gehouden met wat anderen konden beseffen en/of doen), maar daardoor knaagt hij onophoudelijk voorzichtig en volhardend aan de wel verdiende reputatie van de wel eerlijke werker(s). (3)

Geciteerd 6: Het voornaamste om te slagen is: van alle succesjacht afscheid nemen en zich eenvoudig om het risico van de arbeid niet te bekreunen. Dat is wel zeer onwerelds; maar het is wijs. (…) Het voornaamste om (gezegend) te slagen (of falen) is de wijsheid die geen aandacht geeft aan de kansen op of van succes, maar rechtuit gaat en doet wat de hand vindt om te doen (zoals dat door onze God en Vader op onze weg gebracht wordt – AJ), en dat uit alle macht, zonder sluwe en altijd oneerlijke reserves, zonder berekening, die de vloek is van alle mensenwerk!

(Wordt vervolgd!)

(1) Zakken voor een diploma, slechte recensies, een scheiding. Zomaar een greep mislukkingen uit het leven van filosoof Stine Jensen. Maar die fiasco’s zijn ‘levenslessen van jewelste’ en vormen de basis voor haar nieuwe boek.
(2) Mensen die zich de ogen niet voortdurend door de heilige Geest laten openen door dagelijks eerbiedig te leven bij en van Woord en gebed.
(3) Popma zal hierbij met name aan het kerkelijk leven met haar leiders en ook aan het ‘politieke bedrijf’ hebben gedacht.

Bron citaat 1: Trouw/deVerdieping – ‘Een ode aan de loser: “De mens zal eeuwig falen”‘ – door Janneke de Bekker
Bron citaten 2-6: Boek – ‘Heersende te Jeruzalem‘ – door prof. dr. K.J. Popma (1903-1986)

Zie ook:

• Prediker: De Qohèleth spreekt in de qahaal…
• Prediker: Het voordeel van de wijsheid…
• Prediker: De eeuw in hun hart gelegd…
• Prediker: Sleutel tot verstaan van het boek…
• Prediker: Heersende te Jeruzalem…
• Prediker: Moeilijke bezigheid… (I)
• Prediker: Moeilijke bezigheid… (II)
• Prediker: Werkgroep met saamhorigheid als doel voor ogen…
• Prediker: Geen Joods (of ‘Gemeentelijk’) cultureel zelfbehagen…
• Prediker: Wat ‘nut ons’ dit Bijbelboek…
• Prediker: De oude dwaze koning, verzot op eigen verleden…
• Prediker: Een ‘betere koning’, maar ‘de lateren’…
• Wie volhouden en volharden tot het einde…
• Prediker: Wees zuinig met uw woorden in het Godshuis…
• Prediker: Daarom prees ik de doden gelukkig…
• Prediker: God oefent gericht…
• Prediker: Belangstelling voor geschiedenis en volksverband…

Bron afbeelding: Pinterest (Pin on Favorite Scriptures)