De kinderen tot Christus leiden…

Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,” maar jullie maken er een rovershol van! Toen kwamen er in de tempel blinden en verlamden naar Hem toe, en Hij genas hen. De hogepriesters en de Schriftgeleerden zagen welke wonderen Hij verrichtte en hoorden de kinderen in de tempel “Hosanna voor de Zoon van David” roepen, en ze waren hoogst verontwaardigd. Ze gingen Hem vragen: “Hoort u wat ze zeggen?: En Jezus antwoordde hun: “Jazeker! Hebt u dan nooit gelezen: Uit de mond van kinderen en zuigelingen hebt U zich een loflied laten zingen”? Zo liet Hij hen staan, en Hij ging de stad uit naar Bethanië, waar Hij de nacht doorbracht.‘ (Uit Matteüs 21 de verzen 14-17)

Geciteerd: Maar eenstemmig was de idee dat alle pedagogiek (dus alle opvoeding – AJ), al het christelijk onderwijs, de ziel van het kind moet leiden tot Christus.

Opgemerkt 1: Kinderen die in de gemeente van Jezus Christus ontvangen en geboren worden krijgen bij de Doop samen met de ouders en gemeente te horen en te zien dat ook dit kind (al) door God de Vader in Christus is aangenomen en onder Zijn hoede en dus onder het werk van de heilige Geest is gesteld, namelijk zoals Hij met het Woord in de gemeente en dus ook in de gezinnen met hun kinderen nieuw leven wekkend (wederbarend) aan het werk is bij/in ieder van hen.

Opgemerkt 2: De ouders (en andere opvoeders) zullen zich dus afvragen of zij dit met woord en daad beleden hebben, namelijk dat hun kinderen in de gemeente en bij hen thuis onder dit wederbarende werk van de Geest geplaatst zijn en leven en of zij hen die heerlijke plaats in de kudde van Jezus Christus door het geloof ook steeds gegund en daadwerkelijk gegeven hebben.

Opgemerkt 3: Er is geen heerlijker en vrijer leven dan het samenleven in de vrijheid waar Christus ons als gemeente gesteld heeft. We hoeven helemaal geen onderzoek te doen naar de ‘genade-staat’ van onszelf en onze kinderen, maar we mogen elke dag leven als Gods kinderen, die weten dat onze Drie-enige God met Vaderlijke ontferming over ons/hen bewogen is. Dat is niet alleen thuis het geval, maar natuurlijk ook in de samenkomsten van de gemeente en op school en in het maatschappelijk leven.

Opgemerkt 4: Het enige wat we dus te doen hebben gekregen, dat is leven als dankbare kinderen van God. En dat doen we door persoonlijk en in de gezinnen ook steeds weer met elkaar de dag te beginnen met lof- en dankzegging, met Bijbellezen en gebed en door het bijwonen van de samenkomsten van de gemeente op zondag met daarbij ook het gelovig gebruik van de Sacramenten.

Opgemerkt 5: Wanneer we zo leven, dan ontdekken niet de ouders of andere opvoeders (door hun (Bijbelse)opvoedkunde), maar dan ontdekt de heilige Geest ‘gaandeweg’ de kinderen aan hun zonden en gebreken. Dat we daarvan op aan kunnen dat weten we uit Gods Woord. Wanneer de kinderen met de ouders de Psalmen meebidden (door ze aan tafel aan te horen of te lezen), dan leren ze al om te vragen om aan hun zonden ontdekt te worden (Psalm 19 en 139 bijv.), en zij zullen dat hun leven lang mogen doen – net als ook hun ouders en andere opvoeders dat hun leven lang hebben te doen. Ouders en opvoeders hebben dus maar een heel beperkte taak, die vooral bestaat uit het de kinderen voorgaan in het geloof, en dat door zelf uit het geloof te leven.

Opgemerkt slot: Christen-ouders hebben dus (!) geen boeken over opvoedkunde en/of een pedagogische opleiding of opleiders nodig, maar zij mogen iedere dag bidden om hulp en wijsheid van de heilige Geest om als liefhebbende ouders en kinderen te leven met God en met elkaar. Zo kinderlijk eenvoudig heeft God het voor ons gemaakt en wil Hij het ook elke dag weer voor ons weer laten zijn!
Maar wat heeft het toch veel aan die van God geschonken eenvoud ontbroken en heeft men het zicht daarop verduisterd door allerlei mensenwijsheid hoger te achten dan het eenvoudige onderwijs van Gods Woord!

Leestip: De (lopende) serie meditaties in Ecclesia ‘Toch een goed verhaal‘ van drs. H.J. Lam, Werkendam.

NB. Lees ook mijn antwoorden n.a.v. reacties op dit bericht: reactie (I), reactie (II) en (III)

Bron citaat: Ecclesia (nr 15/16 – juli 2021) – ‘Pedagogiek in de Betuwe (II) – De opvoedkundige ideeën van Ottho Gerhard Heldring en andere opvoeders en opvoedsters van de Heldringgestichten in Zetten)‘ – door dr. O.W. Dublois, Berkenwoude.

Kinderen, ik schrijf u dus dat u de Vader kent. Ouderen, u schrijf ik: u kent Hem die er is vanaf het begin. Jongeren, u schrijf ik want u bent sterk*, het Woord van God blijft in u, en u hebt het kwaad overwonnen.*‘ (Uit 1 Johannes 2 vers 14)
* Zie 1 Johannes 2 vers 27 en in Christus is en hebben ook zij/wij de boze overwonnen.

Bron afbeelding: Pinterest (Pin on Jesus loves me!)

Dit bericht werd geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink .

3 reacties op De kinderen tot Christus leiden…

  1. AJ zegt:

    > Geciteerd: Zoveel cliché taal in dit bericht! Mijn kinderen kijken met afschuw terug op hun jarenlange kerkelijke ervaringen. De liefdeloosheid, de hypocrisie, de dwangmatigheid, de trucjes. Helaas heb ik ze meegesleept, want ik had me door kerken laten vormen en dacht dat het goed was. Nee, de kerk was achteraf voor hen een bijna traumatische ervaring! God is goed, maar de kerk zoals zij zich in Nederland heeft ontwikkeld en haar leerstellingen, berusten vooral op individualisme, controle, en bangmakerij door wetticisme. De kinderen hebben zich er volledig van afgekeerd door deze ervaringen en het keurslijf waar ze in gepropt werden. Ik heb lang de tijd nodig gehad om alle religieuze banden af te wikkelen en weer geestelijk gezond te worden. Ik bid dat God hen los van religieuze gevangenissen zal aanraken in hun mooie harten.
    > Opgemerkt: Mijn ervaringen in de jeugdjaren zijn gelukkig anders, zeker nadat we als zelfstandige NGK gemeente weer verder konden na de scheuring in 1967. Helaas stak eind jaren negentig binnen onze gemeente en kerkgenootschap ook weer een geest op van: wij kunnen wat. En o wee wanneer je dan niet meeloopt in wat de gemeente-bonzen bereiken willen. Je mocht indertijd je inbreng leveren maar dat werd allemaal keurig ingepast in het streven dat volgens hen zo goed was voor onze gemeente – net als in jaren zestig het streven voor de kerk… En dan blijken de eigen broeders en zusters vele malen gevaarlijker dan de mensen in de maatschappij. Want hun doelen zijn zo heilig dat niemand hun streven in de weg moet komen. Brandstapel en kruisiging kan je tegenwoordig niet maken, maar negeren en mijden, afhouding van het Avondmaal, vertrek aanbevelen, verbanning organiseren, het mag allemaal, als het goede doel ermee gediend wordt…

    Like

  2. AJ zegt:

    Nadenkertje:
    > Geciteerd: ‘De impact van televisie is altijd groot gebleven. Volgens wetenschappelijke gegevens kijken we dagelijks gemiddeld drie uur en 22 minuten televisie. Dat is meer tijd dan er wordt besteed aan partners, kinderen, of het lezen van een mooi boek. Het is het vertrekpunt van deze serie is ‘televisie als (belangrijkste? – AJ) huisgenoot.’ (1)
    > * Opgemerkt: Hier hebben we het ‘keiharde’ bewijs dat we daar (het grote en eerste gebod en het tweede dat daaraan gelijk is) – als ‘gemiddelde Nederlander/kerkganger’ – niet (meer) aan toekomen!
    (1) Televisiemaker Han Peekel is momenteel bezig aan een unieke docuserie:70 jaar TV Je beste vriend. Hij spreekt veertig televisiemakers en nodigt ook lezers uit om een duit in het zakje doen. ‘We besteden meer tijd aan tv dan aan onze partners.’
    Bron citaat: AD (via Blendle) – ‘Samen televisie kijken gaat nooit verdwijnen’ – door Dennis Janssen

    Like

  3. AJ zegt:

    > Geciteerd: OPVOEDEN vraagt
    de kracht van Simson
    de wijsheid van Salomo
    het geduld van Job
    het geloof van Abraham
    het inzicht van Daniel
    de moed van David
    > Opgemerkt: En dat allemaal tegelijk? Of wordt ons dat allemaal geschonken en is het dus toch niet iets van onszelf?!
    Simson: ik heb nagelaten te worstelen met de kinderen, daar hadden ze hun ooms voor.
    Salomo: dan verwees ik hen altijd naar Jezus Christus, die de wijsheid Gods is en Die ons geopenbaard is in en door heel Gods Woord.
    Job: ja, Job ontviel alle kinderen, werd in de steek gelaten door zijn eigen vrouw en uiteindelijk ook zijn (beste, welwillende) vrienden. Daarom verwees/verwijs ik de kinderen daarbij ook naar het lijden van Christus, die zelfs door God verlaten werd, opdat wij ons nimmer door God verlaten zouden weten (je door God verlaten voelen, dat kan natuurlijk altijd nog wel…)
    Abraham: de vader van alle gelovigen. Hoe heeft God hem en Sarah geholpen om te blijven geloven! Halleluja!
    Daniël: een ‘levend’ bewijs dat we – hoe jong ook – onder alle omstandigheden op God mogen blijven vertrouwen en ons geloof belijden ondanks alle tegenstand.
    David: zijn zalving mochten we sinds Pinksteren – zowel jong en oud – ook ontvangen, lees 1 Johannes 2!

    Like

Plaats een reactie