Meer over topvoetbal en afgoderij

Hieronder wordt één en ander wat “kort-door-de-bocht” gezegd. Dat is gedaan om u tot nadenken te prikkelen en bezinning op gang te brengen…

Veel heb ik zelf gevoetbald en graag kijk ik naar een goede voetbalwedstrijd. Maar tijdens het WK in 1974 (ik volgde toen alle wedstrijden via de TV) heb ik al gemerkt, dat voetbal obsedeert. Een tijd lang kreeg het topvoetbal geen aandacht meer van mij, maar helaas introduceerde ik in de jaren negentig het EK/WK-wedstrijden kijken weer in ons gezin…
Met elkaar de zondagse verkondiging van Gods Woord nabespreken, daar zijn we meestal al vrij snel klaar mee. Nabeschouwingen van sportwedstrijden bekijken en beluisteren, kan en mag soms zo maar een halve zondagavond of meer vullen.
Bij de zondagse wedstrijden kan de mobiel voortdurend worden gecontroleerd om de stand van de wedstrijden bij te houden. Zijn er belangrijke wedstrijden aan de gang, dan zal soms ook tijdens het eten de tv liefst niet worden uitgezet.
Met de WK/EK wordt bij de wedstrijden van Nederland een oranje T-shirt aangetrokken, bijvoorbeeld eentje van een bekend bierbedrijf, gesierd met de ster van deze bierkoning. Heeft u gezien hoe deze bier-gigant met kerst en ook tijdens het afgelopen WK (2014), het rijzende ster-symbool gebruikt, losgemaakt van de Bijbelse voorstelling daarvan,  voor de promotie van eigen merk en het consumeren van veel bier?!

Is het enige criterium voor ons, dat wij willen genieten en ons niet schuldig voelen?
Toen Hitler en zijn medewerkers wat teveel mensen (lichamen) gingen vermoorden – toen het voornamelijk nog alleen zielen en Joden waren, die vermoord werden, mochten zij van heel veel mensen best hun mondje roeren in de stadions – bracht men uiteindelijk bijna over de hele wereld mensen op de been om deze satans-macht te onttronen. Belangrijke beslissers in deze wereld, de rijken en machtigen in Amerika kwamen echter pas heel laat tot het besluit om beslissend in te willen grijpen en dat toch voor een belangrijk deel omdat ze wereldwijd hun invloed en macht en energiebronnen en grondstoffen op een voor Amerika’s welvaart gevaarlijke manier zich ontnomen zagen worden. Toen werd uiteindelijk het industrieel-militaire complex gereed gemaakt en in beweging gebracht om de Amerikaanse belangen in binnen- en buitenland  te gaan redden en weer veilig te stellen.

Maar nu we een zielenmoordenaar als sluipmoordenaar in ons midden hebben, lijkt niemand zich druk te maken. Zelfs onder de christenen die nog in de kerk komen, zijn er maar weinigen die hier gevaar zien. We hebben het dan over het gevaar van de zondagse voetbal-topsport en de (zondag-) topsport in het algemeen. Hoeveel mensen in Nederland en in de wereld, zullen de zondagse gang naar de kerkdiensten om deze vormen van sport eerst deels verzuimd  om later zelfs  de hele zondag niet meer voor het bezoeken van de kerkdiensten te gebruiken. Ze zijn daardoor de God, die tot hen spreken wil kwijtgeraakt. Nu zingen ze hun lofzangen in de stadions en op de sportvelden of zitten achter de televisie, en wij kerkgangers genieten (en zingen?) thuis ook mee en willen van geen kwaad weten en ons vooral niet schuldig voelen.

We protesteren niet – zelfs de kerken niet – tegen de exorbitante salarissen van de topvoetballers (als het bankdirecteuren zijn, doen anderen dat wel voor ons) en menen blijkbaar, dat wie het volk zo weten te vermaken, dat salaris ook best wel verdienen (we genieten zelf toch ook mee?!). Hoe schuldig de topsport(ers) zich met deze verrijking maken tegenover God en tegenover de arme naasten in deze wereld, dat is ons probleem toch niet, menen wij kerkgangers. Daar hoeven wij hen en anderen toch niet voor te waarschuwen? Wij als  christenen weten pas hoe je echt van topvoetbal en topsport kunt genieten, namelijk zonder er afgoderij van te maken, wat wil je dan toch? Dat die wereld alleen kan bestaan door een afgodisch omgaan met mensen en geld en dat anderen daardoor tekort wordt gedaan, dat is onze zaak en onze schuld toch niet? Of wel soms?

Wanneer de rijken en machtigen in deze wereld iets belangrijk vinden, dan krijgen ze alles voor elkaar. Dan verschijnen er in (wereld)oorlogen op de meest afgelegen plaatsen van de wereld hun manschappen met het modernste materieel en worden deze er van voedsel en gezondheidszorg en brandstof voorzien. Dan verschijnen er in welvaartstijd in de armste landen de grootste en meest luxe gebouwen voorzien van de laatste high-tech snufjes. Er is geld voor wegen en hotels en een hele infrastructuur er omheen en de armen mogen een paar jaar mee helpen bouwen en verdienen wat geld. Maar voldoende aandacht, geld en organisatiekracht voor inzet van mensen en goede woningen, voor goede scholen en gezondheidszorg ten behoeve van de minder bedeelden in deze wereld, dat is bijna niet te vinden (1).

Wanneer wij als kerkmensen nu eens op zondag en door de week zo veel tijd en aandacht aan goede doelen hadden besteed (toen de kerken nog voller waren in NL), had dat geen verschil gemaakt? Hadden dan de goede-doelen-organisaties en televisieprogramma’s over dit soort hulp dan niet reclamegelden en de aandacht en het geld van de grote bedrijven kunnen aantrekken? Hadden we dan als kerken niet voor elkaar kunnen krijgen wat nu de voetbalwereld presteert. Goede woningen bouwen, wegen aanleggen en allerlei andere voorzieningen aanbrengen in landen die daar de middelen niet voor hebben of niet voor willen inzetten. Dit alles dan niet voor het tijdelijk bezoek van de upper-ten van deze wereld, maar ten behoeve van de armen en hulpbehoevenden?!

Zullen straks onze interesse voor topvoetbal en de topsport in het algemeen en onze geringe of desinteresse voor de oorzaken van en oplossingen voor armoede en ellende in de wereld tegen ons getuigen in het eindgericht wanneer wij als christenen en als kerken ons daarvan niet bekeerd hebben en niet waar nodig en mogelijk gewaarschuwd tegen dit misbruik van geld, macht en mensen (en de zondag!) en het daarmee voorbij gaan aan de nood van velen in deze wereld?

Willen wij ook m.b.t. het omgaan met topsport nog weer leren zien de profetische, priesterlijke en koninklijke taak die wij hebben in onze gezinnen en in de samenleving? Een taak dus voor mensen die zich christen willen en durven noemen?! En ligt hier niet ook een profetische taak voor de kerken?

Verslag in RD van studiemorgen GZB in Woudenberg op 4 september 2014:
Ds. Macbowman Mulagha, predikant van de Church of Central Africa Presbyterian (CCAP) in Malawi, refereerde in zijn toespraak ook aan de secularisatie in het Afrikaanse land: kerkverlating door de invloed van onder meer sport. Als andere problemen van zijn kerk noemde hij bijgeloof, satanisme en geringe huwelijkstrouw. Velen scheiden na een drie- of viertal jaren. Ook het welvaartsevangelie ziet de predikant als een gevaar voor de betrekkelijk jonge kerk.
Het is, aldus ds. Mulagha, nodig om het Evangelie te leven, jongeren en vrouwen meer bij de kerk te betrekken, en aan Bijbelstudie te doen. Hij vindt de verbinding met de kerk van het westen van groot belang.

(1) 1 Welaan dan, gij rijken, weent en maakt misbaar over de rampen, die u zullen overkomen. 2 Uw rijkdom is verrot, uw klederen zijn door de mot aangevreten, 3 uw goud en zilver is verroest, en het roest ervan zal tegen u getuigen en uw vlees verteren als vuur. Gij zijt schatten gaan opleggen, terwijl het de laatste dagen zijn. 4 Zie, het loon, dat door u is ingehouden van de arbeiders, die uw landen hebben gemaaid, schreeuwt, en het geroep van hen, die uw oogst hebben binnengehaald, is doorgedrongen tot de oren van de Here Sebaot. 5 Gij hebt op aarde weelderig geleefd en u te goed gedaan, gij hebt uw hart vetgemest in de slachttijd. 6 Gij hebt de rechtvaardige veroordeeld, ja vermoord; er is geen verweer tegen u. (uit Jakobus 5, NBG)