7 Denk aan uw voorgangers, die het woord van God aan u hebben verkondigd, neem een voorbeeld aan hun geloof en kijk vooral goed hoe hun levenswandel eindigt.
8 Jezus Christus blijft dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid! (Uit Hebr. 13)
Het christendom als het absolute
Met de uitnodiging aan allen, die “vermoeid en belast” zijn, is het christendom niet als “een prachtexemplaar van milde troostgronden” in de wereld gekomen, maar als het absolute. God wil niet door de mensen in een beminnelijke, menselijke God herschapen worden. Hij wil de mensen herscheppen, en dat wil Hij uit liefde. Maar om de mensen te vriend te houden zijn de predikanten gaan afdingen. Zij zijn een vriendelijk christendom gaan verkondigen. Zij zijn het christendom, d.i. het absolute, gaan aanlengen. Maar een aangelengd christendom is geen christendom. Het christendom zegt ons, hoe een mens moet lijden om christen te worden en te zijn. Christen-worden (d.i.: tot gelijkheid met God omgevormd worden) is met Christus gelijktijdig worden, en dit brengt de grootst mogelijke ellende met zich mee.
Vanuit het absolute – Christus – gezien bestaat er namelijk maar één tijd: de tegenwoordige tijd. Voor wie niet gelijktijdig is met het absolute, bestaat het absolute helemaal niet. Het verleden is niet de werkelijkheid “voor mij.” Alleen het gelijktijdige is werkelijkheid “voor mij.” (…) En zo alleen kan ieder mens gelijktijdig worden: met de tijd waarin hij leeft, en dan nog met één erbij: met Christus’ leven op aarde.” (blz. 83). Want Christus’ leven op aarde, de heilige geschiedenis, is geen stuk van het verleden. Het staat op zichzelf, buiten de geschiedenis. Een historisch christendom is onchristelijke begripsverwarring. Iedere ware christen uit elke generatie is gelijktijdig met Christus, is discipel-tijdgenoot van Hem. Hij heeft zijn geloof niet aan een vorige generatie te danken, maar aan de gelijktijdige Christus. Christus’ leven op aarde begeleidt het menselijk geslacht als de eeuwige geschiedenis. Zijn leven op aarde heeft de eeuwige gelijktijdigheid.
Zondebewustzijn
Aan het einde van dit deel van zijn boek constateert Kierkegaard, dat het christen-zijn “een gril geworden [is], iets dat iedereen zonder meer is, iets waar je makkelijker aan komt dan aan de alleronbeduidendste vaardigheid.” Men wil er niet meer van weten, dat wij allen zondaren zijn, men heeft de zonde afgeschaft of men heeft op de eisen afgedongen, zowel in het (huiselijke, burgerlijke en kerkelijke) leven als in de wetenschap, die de leer van de zonde in het algemeen heeft uitgevonden.
En daarom: terug naar het ware christendom! Hoe dan wel? Er is maar één poort, waardoor men het kan binnenkomen: de poort van het zondebewustzijn als het absolute respect.
Bron: Ecclesia (18-04-2015, nr. 8) – Hoe wordt ik een Christen? (1) – Kierkegaards oefening in christendom – dr. J.G. Barnhoorn
Wij zijn niets dan zonde en dood…
Heere God! Ik belijd U mijn zwakheid en zeg met de profeet: Heere, U bent onze Vader; wij zijn leem en U bent onze pottenbakker en wij allen zijn het werk van Uw handen. Als U dan zegt dat ik een zondaar ben, wil ik dat U gelijk heeft en graag dit verdoemde zondige bestaan, verborgen in mijn lichaam en in mijn hele natuur, zoals David belijden: Tegen U, U alleen heb ik gezondigd en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen, opdat U rechtvaardig bent in Uw spreken en rein bent in uw richten. Dat U geprezen wordt, maar ik vernedert; dat U rechtvaardig bent en het Leven, ik echter met alle mensen niets dan zonde en dood; dat U het hoogste Goed bent maar ik met alle mensen het ergste ongeluk en hartenleed. Dat belijd ik en heb dat niet door mijn verstand geleerd, maar door Uw wet en evangelie, want mijn verstand zou graag haar slecht en goddeloos leven niet aan de dag laten komen, maar dat bedekken en verbergen, opknappen en mooi maken. Mij is er meer aan gelegen, dat Uw eer blijft en bestaat tot in eeuwigheid. Amen.
JC33NL - Christelijk geloven in Nederland 