Waar de gemeente van Christus bijeenkomt, daar zien en ervaren wij het lichaam van Jezus Christus “in levende lijve”. Wel moeten we hierbij steeds beseffen, dat dit zien en ervaren, alleen een zien en ervaren “in het geloof” is én behoort te zijn. Alleen door en in het geloof zien we door alle “lek en gebrek” heen en ontdekken zo de werkelijkheid van het bestaan van het kostbaar lichaam van onze Here Jezus Christus hier op aarde. Het lichaam waarvan Jezus Christus zelf het hoofd is en waarvan de gemeenschap met onze drie-enige God en de gemeenschap met elkaar ons “in Christus” geschonken is en wordt door God de Vader in en door het werk van de Heilige Geest.
In m.n. de zondagse samenkomsten van de gemeente mag en behoort daarom juist alles wat ons gezamenlijk opbouwt en wat gezamenlijk gebeuren kan en gezamenlijk gedaan kan worden alle nadruk en aandacht en tijd te krijgen (1)
Lees (eerst) Bijbelteksten over het samenkomen/leven van de gemeente…
In de eerste plaats behoort het onze (grootste) wens te zijn om in de samenkomsten van de gemeente samen te zitten aan de voeten van de Here Jezus om Zijn Woord(en) te horen. Want het Lichaam hoort er naar te verlangen om verzorgd, aangestuurd en opgebouwd te worden door haar Hoofd. Want alleen door verzorging, aansturing en coördinering vanuit en door het hoofd, zal het lichaam haar gezondheid en eenheid bewaren en correct en doelmatig kunnen functioneren.
We mogen er met elkaar zo bijzonder blij en dankbaar om zijn, dat het lichaam en al haar ledematen in de (zondagse!) samenkomsten tot (sabbats-) rust mag komen en daar verzorgd wordt door haar Hoofd in de hemel. Daarom zullen we in de samenkomsten van de gemeente allerlei eigen inbreng en inspanning van afzonderlijke leden tot een minimum kunnen en willen beperken (2) en zullen we alles wat juist gezamenlijk gedaan kan worden – in luisteren, bidden, danken en zingend lofprijzen – zoveel mogelijk maximaliseren (3).
Op deze manier zullen we in onze samenkomsten met elkaar als gemeente, als lichaam van Jezus Christus, naar Gods Woord, in Woord en Daad belijden, dat ons geleerd is hier niets van onszelf, en niets individueel, maar alles gezamenlijk van onze Heer en Heiland en (dus) alles van onze drie-enige God te verwachten en te ontvangen, zodat we niets dan in gemeenschap met Hem en met elkaar daar alles zullen verlangen en ontvangen.
Dat het Lichaam God de Vader en haar Hoofd Jezus Christus gezamenlijk (dus als eenheid) begroeten en danken en loven wil vanwege de voortdurende zorg, toewijding en aansturing, dat is iets wat gewekt en gewerkt is en wordt door Gods Woord, het heilig Evangelie, onder het werk van Gods Geest. Gebed en lofprijzing behoren daarom naast de Woordverkondiging een royale plaats te krijgen in de samenkomsten van de Gemeente.
(1) Zondag 38 van de Heidelbergse Catechismus beschrijft de zondagse samenkomst van de gemeente als volgt: Het horen naar Gods Woord (verkondiging van Gods Woord), het gebruiken van de Sacramenten (bediening van de Sacramenten), het openlijk aanroepen van God de Here (de dienst der gebeden) en het doen van christelijke handreiking aan de armen (de dienst der barmhartigheid). De lofprijzing mist in deze opsomming, maar behoort toch zeker als essentieel en samensmedend onderdeel van de samenkomst te worden genoemd en een plaats gegeven in de samenkomsten van de gemeente.
Zie ook:
– Vernieuwing samenkomsten?!
– De geest van de tijd en onze samenkomsten (I)
– De geest van de tijd en onze samenkomsten (II)
– Protestantse samenkomst – Dienst van het Woord
– Doel Sabbat/Zondag
(2) Wat we kunnen/zullen nalaten in de samenkomsten van de Gemeente
(3) Wat we kunnen/zullen bevorderen inde samenkomsten van de Gemeente
JC33NL - Christelijk geloven in Nederland 