(…) Hij moet het onder handbereik hebben en erin lezen zolang hij leeft.
Zo leert hij ​ontzag​ te hebben voor de HEER, zijn God,
en alle wetten uit dit ​boek​ in acht te nemen.
(Deuteronomium 17 : 19)

Gods Woord als dagelijks Brood!

Zo lees ik nu de Bijbel. Bij iedere plaats vraag ik: Wat heeft God hier tot ons te zeggen? En ik vraag God, ons duidelijk te maken, wat Hij zeggen wil. (1)

Anders gezegd, wij mogen helemaal niet naar algemene, eeuwige waarheden zoeken die bij ons eigen ‘eeuwige’ wezen zouden passen en als zodanig evident te maken zouden zijn. Maar wij zoeken naar Gods wil, die ons volkomen vreemd en onnatuurlijk voorkomt, wiens wegen niet onze wegen en wiens gedachten niet onze gedachten zijn, die zich voor ons verbergt onder het teken van het kruis, waar al onze wegen en gedachten ophouden.

God is iets heel anders dan de zogenaamde eeuwige waarheid. Dat blijft altijd onze zelfbedachte en gewenste eeuwigheid. Gods woord echter begint daarmee, dat Hij ons aan het kruis van Jezus laat zien waarheen al onze wegen en gedachten, ook de zogenaamde eeuwige, leiden, namelijk in de dood en in het gericht voor God.

Is het je nu enigszins duidelijk, waarom ik de Bijbel op geen punt prijs wil geven, dat ik veeleer uit alle macht vraag, wat God hier tot ons wil zeggen? (a) Iedere andere plaats buiten de Bijbel is mij te onzeker geworden. Ik ben bang, dat ik daar alleen maar stuit op een goddelijke dubbelganger van mij zelf.

En kun je dan ook enigszins begrijpen, dat ik liever bereid ben tot een sacrificium intellectus (een offer van mijn verstand) – juist in deze dingen en alleen in deze dingen, d.w.z. ziende op de waarachtige God!

En wie heeft nooit bij bestudering van een Bijbelplaats zijn sacrificium intellectus gebracht? – dus, wie heeft nooit hoeven erkennen dat hij een of andere plaats in de Schrift nog niet verstond, terwijl hij toch zeker wist, dat ook deze plaats zich eens zou openbaren als Gods eigen Woord?

Daarom breng ik liever een sacrificami intellectus dan naar eigen goeddunken te zeggen: dat is van God, dat is van de mens!

Opgemerkt AJ:
(1) Dat vragen kan heel eenvoudig het (persoonlijk dagelijks eerbiedig) bidden van het ‘Onze Vader’ zijn en God zal ons op dat gebed verhoren en ons Zijn wil doen verstaan en ons Zijn Naam doen heiligen en ons geschikt maken voor het zoeken en dienen van Zijn koninkrijk. Besef dat wij met de bede om het dagelijks Brood bidden om de Heilige Geest omdat Jezus Christus Zich in en door Hem aan ons schenken wil (zie o.a. Lukas 11).

Bron tekst: Bonhoeffer Brevier – “Christen zijn in de realiteit” –  “Het vreemde Woord” (27 januari) – ©1968 Ten Have b.v. Baarn, Vijfde druk 1978

(a) Citaat uit preek over 1 Samuel 1 (16-8-1970): ds. J.W. Verheij (1911-2008):
(…) Mij werd onlangs gevraagd: U behoort toch niet tot de verontrusten? Ik heb geantwoord, dat er mijns inziens wel wat meer echte, door de Heilige Geest gewerkte verontrusting mocht komen. Ik hoop, dat dat goed is begrepen. Wij moeten vuurbang zijn voor georganiseerde  verontrusting en voor een bepaalde vorm van conservatisme. Maar wij moeten wel weten dat het totaal gemis aan verontrusting bij vele kerkmensen in onze tijd een bewijs is van geestelijke verblinding en van gebrek aan waarachtig geestelijk leven.
Wat is echte verontrusting? En waarom moeten wij bidden dat die er toch bij velen komen mag? Het antwoord op deze vragen vinden wij alleen, als wij goed naar Gods woord luisteren. Dan zullen wij het onderwijs van de Schrift nemen zoals het ons gegeven is.

129 Uw richtlijnen zijn voor mij een wonder,
daarom volg ik ze met heel mijn ​hart.
130 Als Uw woorden opengaan, is er licht
en inzicht voor de eenvoudigen.

131 Dorstig opent zich mijn mond,
zo hunker ik naar uw geboden.
132 Keer U tot mij en wees mij ​genadig,
dat is het voorrecht van wie uw Naam bemint.

(Uit Psalm 119)

Bron afbeelding:  Women Living Well