Worden als de Vader?! (2)

Dat kan niet anders dan in navolging van Jezus…

Het volgen van Jezus

25 Grote mensenmenigten trokken met Jezus mee. Hij wendde zich tot hen en zei: 26 ‘Wie mij volgt, maar niet breekt met zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zusters, ja zelfs met zijn eigen leven, kan niet mijn leerling zijn. 27 Wie niet zijn kruis draagt en mij op mijn weg volgt, kan niet mijn leerling zijn.
28 Want wie van jullie die een toren wil bouwen gaat niet eerst de kosten berekenen, om te zien of hij wel genoeg heeft voor de bouw? 29 Als hij het fundament gelegd heeft maar de bouw niet kan voltooien, zal iedereen die dat ziet hem uitlachen 30 en zeggen: “Die man begon te bouwen, maar het karwei afmaken kon hij niet.” 31 En welke koning die eropuit trekt om met een andere koning oorlog te voeren, zal niet eerst bij zichzelf te rade gaan of hij wel met tienduizend man kan optrekken tegen iemand die met twintigduizend man tegen hem oprukt? 32 Als hij dat niet kan, stuurt hij eerst, wanneer de troepen nog ver van elkaar verwijderd zijn, een gezant om naar de voorwaarden voor vrede te vragen. 33 Zo geldt ook voor jullie: wie geen afstand doet van al zijn bezittingen, kan mijn leerling niet zijn. 34 Zout is iets goeds. Maar als ook het zout zijn smaak verliest, hoe kunnen we het dan zijn kracht teruggeven? 35 Ook voor de bemesting van de grond is het niet meer bruikbaar, dus wordt het weggegooid. Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren!’

Vraag 43 HC:  Wat is voor ons nog meer de waarde van het offer en de dood van Christus aan het kruis?
Antwoord:  Door zijn kracht wordt onze oude mens met Hem gekruisigd, gedood en begraven, opdat de slechte begeerten van het vlees (lichaam) in ons niet meer regeren, maar opdat wij onszelf aan Christus offeren als een offer van dankbaarheid.

De vraag luidt: Wat is voor ons nog meer de waarde?
Ja, want over de vergéving van onze zonden hebben we al meer dan eens gesproken. Maar we moeten ook nog spreken over het nalaten van onze zonden. Daartoe worden we in staat gesteld door Christus’ Geest. Die Geest heeft gezorgd voor de Bijbel, Gods Woord. Dit woord moet ons van jongsaf worden gepredikt: in het ouderlijk huis, op de christelijke school en door de ambtelijke prediking op de christelijke rustdag. Daardoor worden we dan al inniger tot een rank van Christus, de Wijnstok (Johannes 15). Paulus noemt dit vaak “in Christus zijn”. Bijvoorbeeld in Romeinen 6. Denk eens aan uw Doop. Kunnen zulke mensen nog gewoon doorgaan met een zondig leven? Natuurlijk niet. ”
3 Of weet gij niet, dat wij allen, die in Christus Jezus gedoopt zijn, in zijn dood gedoopt zijn? 4 Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat, gelijk Christus uit de doden opgewekt is door de majesteit des Vaders, zo ook wij in nieuwheid des levens zouden wandelen. 5 Want indien wij samengegroeid zijn met hetgeen gelijk is aan zijn dood, zullen wij het ook zijn (met hetgeen gelijk is) aan zijn opstanding; 6 dit weten wij immers, dat onze oude mens mede gekruisigd is, opdat aan het lichaam van de zonde zijn kracht zou ontnomen worden en wij niet langer slaven der zonde zouden zijn. (Romeinen 6 : 6-2).
Hetzelfde onderwijs heeft Petrus gegeven aan de christenen in Klein Azië (1 Petrus 1-4).
Het doden van onze oude natuur, van onze oude mens, van onze leden die op de aarde zijn, van ons lichaam van de zonde, van ons vlees, van de zonde die nog in ons woont (allemaal Bijbelse uitdrukkingen voor één en dezelfde zaak) is te danken aan het kruislijden van de Here Jezus. Omdat de Geest ons door het geloof met Hem verenigd heeft. Daarom zegt Paulus: “Ik vermaan u dan, broeders, met beroep op de barmhartigheden Gods, (gebleken in het zenden en in de dood van Christus) dat gij uw lichamen stelt tot een levend, heilig en God welgevallig offer” (Romeinen 12 : 1).

Bron: De Heidelbergse Catechismus – Bijbels leerboek over de enige troost (ds. C. Vonk)

Zie ook: Groeien in zelfvergeving, zelfacceptatie en zelfvertrouwen…