Probeer (bijvoorbeeld) deze (bovenstaande!) uitspraak dan eens via één afbeelding duidelijk te maken…
Zonder het woord zijn beelden stom…
Als het verhaal bekend is, dan is (lijkt) het beeld sprekend…
Waarom vertelt een schilder graag – en horen we graag – z’n verhaal bij een schilderij?
Wij leven in een beeldcultuur en is het misschien juist daarom
dat wij elkaar steeds minder te zeggen hebben…?
God sprak en het was er, Hij gebood en het stond er…
En als God nu eens alleen aan ons verschenen was en niet tot ons gesproken had,
wat voor Godsbeeld hadden we dan?
Ons geloof is (en wordt gebouwd) uit het horen, niet uit het zien…
1 Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien.
(Uit Hebreeën 11)
Wat er was vanaf het begin, wat wij gehoord hebben, wat wij met eigen ogen gezien en aanschouwd hebben, wat onze handen hebben aangeraakt, dat verkondigen wij: het Woord dat leven is. 2 Het leven is verschenen, wij hebben het gezien en getuigen ervan, we verkondigen u het eeuwige leven dat bij de Vader was en aan ons verschenen is. 3 Wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen we ook aan u, opdat ook u met ons verbonden bent. En verbonden zijn met ons is verbonden zijn met de Vader en met zijn Zoon Jezus Christus. 4 We schrijven u deze brief om onze vreugde volkomen te maken.(Uit 1 Johannes 1)
24 Want: Alle vlees is als gras
en al zijn heerlijkheid als een bloem in het gras;
het gras verdort en de bloem valt af,
25 maar het woord des Heren blijft in der eeuwigheid.
Dit nu is het woord, dat u als evangelie verkondigd is.
(Uit 1 Petrus 1)
Zie ook: Stomme beelden en het bijbehorende verhaal…
JC33NL - Christelijk geloven in Nederland 