Daarom zie, ik zal haar lokken en haar leiden in de woestijn,
en spreken tot haar hart.
(Hosea 2 : 13)
Zij zullen in de benauwdheid tot de Here roepen.
„En Ik zal spreken tot haar hart.”
De woestijn is dus nog zo’n verkeerde plaats niet. Ze is ons van meer voordeel dan een feestzaal en dan volle schuren, waarbij iemand zegt: mijn ziel, neem rust, eet, drink en wees vrolijk.
Of die woestijn nu is het eenzame en soms jarenlange ziekbed, waar de mensen u vergeten schijnen; of het verdriet en de rouw van een “beroofde” weduwe of de weduwnaar, door God in de eenzaamheid gezet; of de ontbering van het leven, als door werkloosheid of tegenslagen alles zo triest en troosteloos om u heen wordt als in een woestijn — er zijn vele woestijnen en vele eenzame woestijnkinderen in deze wereld…
…in elk geval, die woestijn is zo verkeerd nog niet, goed bezien.
Wij kunnen dat nog maar zo niet inzien, dat een woestijn moet meewerken aan ons herstel, ons heil, ons eeuwig behoud. Er is ook niet veel aanlokkelijks aan. Hitte, dorst, droogte, zand! Melk en honing lijken ons veel beter toe!
En toch is alle eeuwen door de woestijn Gods grote smidse geweest, waar Hij de instrumenten bereid heeft voor Zijn dienst!
Vóór zijn verblijf bij de schapen in de woestijn, denkt Mozes dat hij van alles kan. In de woestijn leert hij dat hij niets kan, en dat God het alléén kan.
In de woestijn wint Jezus Zijn eerste, zware strijd en daarna begon Jezus Zijn verkondiging.
In zijn blinde eenzaamheid te Damascus wordt Paulus Gods „uitverkoren werktuig”.
In de woestijn van de ballingschap zal Israël zijn God weer terugvinden.
Wie hebben God al niet gevonden in de woestijn van hun leven, en hebben bovendien ervaren dat het er toch feestelijk kan zijn — het is dan beslist geen makkelijke, maar toch een onbezorgde weg, waar God elke dag een dagmaat van Manna (ons dagelijks Brood!) geeft, en water doet vloeien uit de Rots.
Maar behalve heerlijk is de woestijn ook eerlijk. En daarom voor velen misschien toch minder begeerlijk.
Wie van Jeruzalem naar Jericho gaat, moet door de woestijn van Juda. In die woestijn is natuurlijk geen publiek; geen mensen keken er naar je; daarom behoefden een priester of een leviet zich niet te schamen dat ze een halfdode man lieten liggen. In Jeruzalem hadden ze natuurlijk de filantroop willen of moeten spelen. Ja, eenzaamheid is eerlijk! Die maakt duidelijk, wat en wie we innerlijk zijn.
Verklaard dat misschien waarom bijna iedereen de eenzaamheid vermijdt en liefst alle gelegenheid om met zichzelf en met God alleen te zijn ontloopt, en daarmee het gesprek onder vier ogen ontwijkt, en zich liefst hals over kop werpt in het rumoer van alle dag?
Als dát waar is, dan lokke God ook vandaag nog velen in de woestijn!
2 Het is beter te gaan naar een huis van rouw dan te gaan naar een huis van feestgelag; want dat is het einde van ieder mens en de levende neme het ter harte. 3 Verdriet is beter dan lachen, want bij een treurig gelaat is het met het hart goed gesteld. 4 Het hart der wijzen is in het huis van rouw, maar het hart der dwazen in het huis van vreugde. 5 Het is beter te horen naar de berisping der wijzen dan dat men hoort naar het lied der dwazen. (Uit Prediker 7)
JC33NL - Christelijk geloven in Nederland 