Noach’s levensinstelling en die van ons(?)…

Noach, de prediker van de gerechtigheid (Uit 2 Petrus 2 : 5)

Noach beoordeelde de wereld van zijn dagen naar Gods normen en niet naar de maatstaven van zijn tijd. Had hij dat gedaan, dan zou hij met de mensheid zijn ten onder gegaan en had hij niet rechtvaardig kunnen worden genoemd, laat staan een prediker der gerechtigheid kunnen worden.
Noach heeft de juiste levensinstelling gevonden allereerst tegenover God, maar dan ook tegenover zijn medemensen. Wie niet recht staat tegenover God, kan ook niet recht staan tegenover zijn medemensen.
Wie zelf de zonde dient, de zonde aan de hand houdt en niet dagelijks strijdt tegen de zonde, ook tegen de boezemzonde van zijn leven, kan zich niet stoten aan de zonde van zijn naaste, laat staan hem dringend vermanen met de zonde te breken.

Elk mens heeft een binnenkant en een buitenkant.

Wie naar de binnenkant niet goed staat tegenover zichzelf en zichzelf bedriegt, kan niet goed staan naar de buitenkant. De ernst van de binnenkant weerspiegelt zich aan de buitenkant. Maar wie ernstig wil zijn naar de buitenkant zonder ernstig te zijn naar de binnenkant, levert schijngevechten en boekt geen overwinningen.
Noach was rechtvaardig naar de binnen- en daarom ook oprecht naar de buitenkant.
Hij kende de eenheid van het leven. Noach kon profeet in twee werelden zijn omdat hij niet in twee werelden tegelijk leefde. Hij leefde in de oude wereld rechtvaardig; daarom kon de Heere hem de nieuwe wereld doen binnentreden.

Rechtvaardig zijn in een onrechtvaardige wereld, leven als rechtvaardige te midden van onrechtvaardigen, betekent tegenover die wereld te staan, dag in dag uit. Het kost een dagelijkse strijd om niet beïnvloed te worden door de hele structuur van de tijd. Noach heeft het volgehouden. Daarom kon deze rechtvaardige tot diep in het Nieuwe Testament toe prediker der gerechtigheid genoemd worden.

Bron:  Noach, profeet in twee werelden – Ds. J.H. Velema – Houten, Den Hertog (1991)