Groeien in zelfvergeving, zelfacceptatie en zelfvertrouwen…

… of groeien in Godsvertrouwen?!

Uit de Genesis Voorlezing, 1535-1545 (3)

En [hij] sprak tot zijn broeders: ik ben Jozef’ (Genesis 45:3, weergave DB 1545)

(Vervolg van 3-8-2015) Precies op deze manier is het ook met de gedachten, de opstand en de achterdocht van de godzaligen als zij hun eigen denkbeelden over God vormen. Want wat zij over God denken zijn allemaal enkel verkeerde en verzonnen dingen. Wij kunnen immers niet begrijpen wat God in werkelijkheid met Zijn raad en voorzienigheid bedoelt. ‘Wat Ik doe, dat weet u nu niet’, zegt Christus tegen Petrus (vgl. Johannes 13:7), ‘hierna zult u het echter verstaan. Nu zal Ik uw voeten wassen. Wat echter dat wassen betekent en wat Ik daarmee bedoel, begrijpt u nu nog niet.’

Zo begrijpen wij ook Gods raad en wil niet in een tijd van lijden en droefheid. Daarom ontzetten zij zich zo verschrikkelijk die bedroefd en gestraft worden, en hebben zij te strijden met ongeloof, opstand en ongeduld tegen God; en bovendien nog met wanhoop. Wanneer zij echter door Gods hulp zich aan het geloof en de hoop houden, zodat zij de moed niet geheel verliezen, dan komen zij alles te boven. Want God rekent hen het klagen en morren niet toe als zonde. Daarna echter komt Hij en zegt: ‘Ik ben de Heere, uw Heiland.’

‘Dat wist ik niet’, zegt het verstand. ‘Ik kon niet anders denken dan dat ik aan het woeden en de macht van de duivel was overgegeven.’ Want onze oude natuur kan niet geduldig verdragen dat zij afsterft en ondergaat. Zij begrijpt ook niet dat de verzoeking slechts een loutering is: daarom schrikt zij ervoor en wordt ongeduldig en opstandig. Zodoende is het noodzakelijk dat het geloof in het Woord erbij komt, opdat we de hand des Heeren kunnen dulden en verdragen, en weten waaraan wij ons zullen houden en waarin wij zullen berusten.

Maarten Luther: Vorlesung über 1. Mose von 1535-45, vgl. WA 44, 585, 1-17

Bronwww.maartenluther.com

Plaats een reactie