Sing&Swing

In veel kerken worden elke zondag of zelfs dagelijks de Psalmen afwisselend gelezen of gezongen. Deze kerken hebben een onmetelijke rijkdom bewaard, want alleen door dagelijks gebruik dringt men binnen in het goddelijke gebedenboek. Bij alleen maar incidenteel lezen zijn ons deze gebeden te groots in gedachten en kracht, zodat wij ons maar al te gemakkelijk tot wat lichtere kost wenden. Wie echter het Psalter serieus en regelmatig begint te bidden, zal de andere, gemakkelijke, eigen “godvruchtige gebedjes al spoedig met vakantie sturen en zeggen: ach, het is niet het sap, de kracht, de bronst en het vuur, dat ik in het Psalter vind, het is mij te koud en te hard” (Luther).
Als we dus in onze kerken de Psalmen niet meer bidden, dan moeten we het Psalter des te meer in onze dagelijkse morgen- en avondwijdingen opnemen, elke dag verschillende Psalmen zo mogelijk gemeenschappelijk lezen en bidden, zodat we meermalen per jaar door dit boek heenkomen en er telkens dieper in doordringen. We mogen dan ook geen bloemlezing naar eigen goeddunken samenstellen, want daarmee doen we het gebedenboek van de Bijbel oneer aan en denken we beter te weten wat we moeten bidden dan God zelf. In de oude kerk was het niets bijzonders ‘de gehele David’ uit het hoofd te kennen. In een Oriëntaalse kerk was dit zelfs voorwaarde voor het kerkelijke ambt. De kerkvader Hiëronymus vertelt, dat men in zijn tijd op de velden en in de tuinen Psalmen kon horen zingen. Het Psalter vervulde het leven van de jonge christenheid. Belangrijker dan dit alles is echter, dat Jezus met de woorden van de Psalmen op de lippen aan het kruis gestorven is.
De christelijke gemeente laat met het Psalter een onvergelijkelijke schat verloren gaan en met herinvoering zullen onvermoede krachten haar weer binnendringen.

Overgenomen uit “Bidden met de Psalmen” van Dietrich Bonhoeffer (Leiden: Groen)

Persoonlijke noot:
Met het creëren van een Geestelijke band met de Psalmen kunnen we niet vroeg genoeg beginnen (en misschien begint het al in de moederschoot bij het horen zingen van Psalmen) en deze band wordt met de levensjaren al maar sterker en dieper wanneer we ze eerbiedig blijven lezen, zingen en overdenken. Elke Psalm valt eerbiedig te zingen voor onszelf, met elkaar of in de samenkomsten van de gemeente, terwijl we misschien bij onszelf of bij anderen de hoogste vreugde of de diepste nood weten. Dat kan niet zo maar gezegd worden van alle gezangen en opwekkingsliederen, die we tegenwoordig ook zingen in de samenkomsten vaak onder begeleiding van een combo. Zeker als we deze ook nog heel uitbundig met elkaar of min of meer in extase voor onszelf gaan zingen, dan roept dit als het goed is toch verlegenheid bij ons op. Want ieder van de gemeente behoort toch te kunnen komen en de dienst bij te kunnen wonen, ongeacht in welke stemming hij verkeert. We behoren ons dus af te vragen: Kan ieder wel meekomen als we deze uitbundigheid toelaten en stoten we anderen niet af wanneer we menen in extase te kunnen of moeten zingen voor God? In de samenkomsten van de gemeente is het eerbiedig zingen van de Psalmen de aangewezen weg voor het eren van God met lofprijzing en smeekgebeden en met wat niet al in de Psalmen aan de orde komt. In de diensten kan dan natuurlijk ook gebruik worden gemaakt van een selectie eerbiedig te zingen gezangen en andere liederen als aanvulling op wat we daar toch vooral uit de Psalmen willen zingen met elkaar.

Zie verder ook: Zingt een nieuw Lied!