De familie van Willem van Oranje (waaronder zijn zeer kritische broer graaf Jan van Nassau) en zijn tijdgenoten moeten wel stekeblind zijn geweest, dat ze het niet gezien hebben, en zijn vijanden helemaal verblind, dat ze het niet benut hebben, namelijk dat wat Willem van Oranje nu werkelijk “in zijn schild voerde”. En ook de latere biografen en geschiedschrijvers hebben er blijkbaar maar een potje van gemaakt, zodat nu eindelijk na eeuwen, twee speurneuzen ons de schellen van de ogen kunnen doen vallen, de mythe van de “vader des vaderlands” (1) doorprikken en deze Willem ontmaskeren als een sluwe en ook schijnheilige politicus die vooral uit was op het dienen van zijn eigen belangen en die van zijn familie en nageslacht.
Wie zich verdiept heeft in wat eerdere en/of andere biografen en geschiedkundigen uit correspondenties en beschrijvingen en literatuur hebben opgediept en in de context van die tijd en omstandigheden hebben weten te plaatsen en te beschrijven, die ziet en begrijpt wat hier voor “ergerlijke stunt” wordt uitgehaald en hoe de geschiedenis hiermee wordt “herschreven” voor en naar een publiek, dat al op allerlei manieren vervreemd is van de geschiedenis van ons land en van de godsdienst en het Godsvertrouwen van onze voorgeslachten!
Het feit dat zijn familie altijd en onder de moeilijkste omstandigheden bereid is geweest om zich met lijf en goed in te zetten – broers van hem streden en stierven op het slagveld en zijn familie verpandde hun bezit om de strijd om de Nederlanden mee te helpen financieren – voor deze al vroeg volledig berooide Willem van Oranje, en dat er heel wat van de familiecorrespondentie (en andere correspondentie) bewaard is gebleven en uitvoerig bestudeert en becommentarieert, mag duidelijk maken met wat voor bijzondere nieuwe en dubieuze (!) vorm van het bestuderen van de geschiedenis en van geschiedschrijving we thans te maken hebben…
(1) Hoeveel machthebbers hebben in de loop der eeuwen zich niet graag van zulk soort benamingen voorzien en zich daarvan bediend, maar raakten “hun naam” tijdens hun leven al of kort daarna weer kwijt. Willem van Oranje heeft de naam “vader des vaderlands” niet zelf bedacht of aan zichzelf toegemeten, zij is hem door anderen gegeven en heeft nu al eeuwen stand gehouden. Vandaar dat het voor een christen niet ongepast lijkt om bij deze naam van een “hemelse ridderorde” te (willen/durven) spreken.
Zie ook deze blogs:
Willem van Oranje vermoord te Delft
(Bron: Vandaag in de geschiedenis)
JC33NL - Christelijk geloven in Nederland 