Voor God weegt echtscheiding zwaarder dan overspel!

‘Verder geef ik zelf nog – niet de Heer – het volgende voorschrift: wanneer een broeder een ongelovige vrouw heeft die bij hem wil blijven, mag hij niet van haar scheiden. Dit geldt ook voor een zuster: wanneer ze een ongelovige man heeft die bij haar wil blijven mag ze niet van hem scheiden. Want de ongelovige man behoort dankzij de vrouw God toe en de ongelovige vrouw dankzij haar man eveneens. (1) Zou dat niet zo zijn dan zouden uw kinderen onrein zijn. Maar nu zijn ze geheiligd. (2)
Maar als de ongelovige partij wil scheiden dan moet dat maar gebeuren (3), in dat geval is de broeder of zuster niet gebonden. Bedenk echter dat u door God geroepen bent om in vrede te leven. Wie weet, u zou uw man toch kunnen redden? En wie weet, u kunt uw vrouw toch redden?‘ (Uit 1 Korintiërs 7 de verzen 12-16)

(1) Dát is gelovig aanvaarden en belijden en in praktijk brengen dat man en vrouw door hun huwelijk één lichaam zijn geworden!
(2) De kinderen behoren dus tot Christus gemeente en zullen (behoren!) daar ook de Doop (te) ontvangen.
(3) Vanwege de hardheid van hart van de ongelovige ‘partij’, die de wens tot echtscheiding heeft uitgesproken.

‘Laat ieder blijven wat hij was toen u geroepen werd. Wanneer u als slaaf geroepen bent, moet u dat niets kunnen schelen (hoewel u de kans om vrij te worden zeker moet benutten). Want een slaaf die door de Heer geroepen is, is een vrijgelatene van de Heer, zoals degene die als vrij man geroepen is een slaaf van Christus is. U bent gekocht en betaald, dus wees geen slaven van mensen. Laat, broeders en zusters, ieder voor God blijven wat hij was toen hij geroepen werd.‘ (Uit 2 Korintiërs 7 uit de verzen 17-24 de verzen 20-24)

Opgemerkt 1: Het moet ons hier opvallen dat Paulus slaven aanraadt om van de kans vrij te worden zeker gebruik te maken. Maar degenen die getrouwd zijn met een ongelovige partij zo’n kans niet biedt. We horen hem niet zeggen: maar wanneer de ongelovige partij overspel pleegt – bijv. door meedoen aan tempelprostitutie – maak dan gebruik van de gelegenheid om u te scheiden van hem of haar. En we mogen wel aannemen dat dat zeker gespeeld zal hebben binnen de huwelijken in de nieuwe gemeenten en Paulus zal dat zeker ook in overweging hebben genomen, en toch geeft hij gehuwden met een ‘ongelovige partij’ die gelegenheid om ‘vrij’ te worden niet!

Opgemerkt 2: Juist omdat het huwelijk een verbond is en wij dat behoren te betrekken op het Verbond van God met Zijn volk en dat van Christus met de Kerk, dienen we te begrijpen waarom voor God echtscheiding zwaarder weegt dan overspel. Gods volk behoorde/behoort God toe en de Kerk (van OT én NT) is de bruid van Christus. Wij zijn Zijn Lichaam en Hij is het Hoofd. Nu is God altijd trouw gebleven aan Zijn Verbond en Hij heeft het nooit verbroken, i.t.t. tot Zijn eigen volk. En ondanks dat herhaald overspelig nalopen van andere minnaars (afgoden) heeft God Zijn volk niet verstoten…

‘Dit zegt God, de HEER: Door je niet te houden aan ons verbond heb je je eed gebroken, en daarom zal ik je behandelen zoals je verdient. Toch zal ik aan dat verbond blijven denken, het verbond dat ik met je niet gesloten heb in de dagen dat je nog jong was. Daarom zal ik nu een verbond met je sluiten dat eeuwig zal duren.‘ (…) ‘Als Ik Mijn verbond met jou heb gesloten, zul je beseffen dat Ik de HEER ben en overdenken wat je gedaan hebt; je zult je schamen, en zwijgen omdat je vernederd bent – maar Ik vergeef je alles wat je hebt gedaan. Zo spreekt God, de HEER.’ (Uit Ezechiël 16 de verzen 59-60 en 62-63)

Geciteerd: Dat (dat Verbond dat eeuwig zal duren) is het Nieuwe Verbond waarin ook wij, van afkomst heidenvolken, door het geloof zijn opgenomen. Ik zeg ‘óók’: want het volk omvat ook talloze gelovige Israëlieten. Het is het verbond waarvan Jezus Christus Borg en Middelaar is geworden. Daartoe heeft God zijn afvallige ontrouwe vrouw/echtgenote Israël toch nog willen verwaardigen.
Want onze Here Jezus is voortgekomen uit het Israël dat uit de ballingschap mocht terugkeren. Maar elke Jood, die in de Heiland der wereld gelooft en de geschiedenis ook van zijn of haar volk ootmoedig beziet in het licht van Ezechiël 16, zal zich wel moeten schamen. Heeft Jahweh ons volk toch nog verwaardigd om de Zaligmaker der wereld te mogen voortbrengen? Wat een genade!
Ja, diepe schaamte, dát past het gelovig Israël. Maar diepe schaamte past evengoed de kerk-uit-de-heidenen. Om haar afkomst, haar roeping, haar schuld en haar begenadiging. Hoe is het mogelijk dat er nog een kerk bestaat!
Wat een aansporing om ons hele leven, maar dan ook ons hele hart te verpanden aan niets en niemand anders dan aan onze trouwe, genadige en liefdevolle God en Vader en aan Zijn lieve Zoon, onze Here Jezus Christus, de Rots van onze levens en ons deel, onze erfenis, in eeuwigheid.’

‘Want deze God is onze God;
Hij is ons deel, ons zalig lot,
Door tijd noch eeuwigheid te scheiden:
Ter dood toe zal Hij ons geleiden.’
(Uit Psalm 48 het zesde vers – Berijmd, OB)

(Wordt vervolgd!)

Zie ook: Artikel dr. M. Klaasen geen ‘herderlijk schrijven’… (I), (III) en (IV)

Bron citaat: ‘Bijbellezingen over het boek Ezechiël – Ds. F. van Deursen (lezingen gehouden op een Bijbelcursus gedurende winterseizoenen van 2000-2002 in Barneveld, tekst van de lezingen te boek gesteld door mw. Vera I. Kerkhof)

N.a.v. ‘Huwelijk een verbond, geen contract’ – door dr. Maarten Klaassen (1)
(1) Dr. M. Klaassen is werkzaam voor de stichting Bijbels beraad M/V. Zijn artikel is hier te lezen: https://www.bijbelsberaadmv.nl/2022/07/14/huwelijk-een-verbond-geen-contract/

Bron afbeelding: bibledots-com & 2tim215truth-com (2 Tim 2:15 Truth)