‘Jullie kunnen van mij getuigen dat ik gezegd heb: “Ik ben de Messias niet, maar ik ben voor Hem uitgezonden.” De bruidegom krijgt de bruid; de vriend van de bruidegom staat te luisteren en is blij dat hij de stem van de bruidegom hoort. Dat vervult mij met grote vreugde. Hij moet groter worden, ik kleiner.’ (Uit Johannes 3 de verzen 28-30)

Geciteerd 1: De doop van Johannes is de schakel tussen het Oude en Nieuwe Testament, en hoe geleidelijk vloeien beide daardoor in elkaar over. Zo geleidelijk, dat de Christus, toen Johannes diensttijd was afgelopen en Christus Zijn taak aanvaardde, Hij dit deed door precies dezelfde woorden te zeggen als Zijn wegbereider: bekeert u, want Koninkrijk van God is nabij gekomen.
De prediking van Johannes is het laatste woord van het Oude Testament; het is tegelijk het eerste woord van het Nieuwe. Johannes heeft door zijn prediking heel het Oude Testament geëxegetiseerd; Jezus geeft de verklaring van de wil van de Vader door eenvoudig allereerst de woorden te herhalen, die Johannes gesproken had.
Johannes doopte. Christus liet door Zijn discipelen dopen. Het is eveneens een voortzetting, en daarmee tevens een erkenning en sanctie, van de doop van Johannes.
Toch, als Jezus met de woorden van Johannes predikt, en Johannes’ werk voortzet door te doen dopen, gebeurt er iets anders dan Johannes deed. Jezus doopt Zelf niet: Hij heeft de doop van Johannes in de vrijheid, binnen bereik van de kerk, gesteld, en zo tot christelijke doop gemaakt. (1)

(1) Paulus verklaart later de christelijke doop als sterven en opstaan in Christus. Nemen we nu aan dat de doop van Johannes in rechtstreeks openbaringshistorisch verband staat tot de christelijke doop – en dat doen we op grond van de Schrift zelf – dan volgt daaruit dat ook de doop van Johannes het ondergaan in de dood en het opstaan tot een nieuw leven betekende. en in de zin van het geloof ook realiseerde. De doop is een geloofszaak, geen natuurgebeuren. Daarom worden wij in onze doop ook niet als in een natuurgebeuren behandeld.

Geciteerd 2: Christus verklaart Zelf Zijn toegang tot de doop van Johannes met de woorden: ‘alzo betaamt het ons alle gerechtigheid te vervullen‘. Jezus spreekt dit woord tot Johannes, waaruit blijkt dat het persoonlijk voornaamwoord ‘ons’ op deze beide personen slaat. En wel op hen beiden als in hun kwaliteit (functie) van ambtsdragers. Hier zegt Jezus, de Messias, tot Johannes, de wegbereider: alzo, dat is dat jij, wegbereider, de Koning doopt met de doop van Johannes, past het ons beiden alle gerechtigheid te vervullen. De gerechtigheid waarvan hier sprake is, is de gehoorzame vervulling van het ambt. Johannes ambt was de Middelaar aan te kondigen, en door die aankondiging de rij van de profeten te sluiten en tegelijk de komst van de gezalfde historisch mogelijk te maken. Jezus taak was het om als Verbondshoofd heel de wet van God te vervullen, die de mens onvolbracht had gelaten. Het is niet weinig wat Jezus en Johannes hier doen: het is niet minder dan het vervullen van alle gerechtigheid.

Geciteerd 3: Dat de doop van Johannes een buitengewone betekenis had in de geschiedenis van de openbaring, blijkt onmiddelijk na die doop: de heilige Geest daalt neer, en er wordt een stem gehoord: deze is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb. Niet ten onrechte heeft het christelijk denken in deze plaats een bewijs gevonden van de Triniteit, zodat we de volheid van de christelijke doop ontwaren, die geschiedt in de naam van de Vader, de Zoon en van de heilige Geest.

Bron citaten: ‘De vrijheid der exegese’ – door dr. K.J. Popma (1903-1986) – uitgave van 1944

‘Jezus kwam op hen toe en zei: “Mij is alle macht gegeven in hemel en op aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn discipelen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de zoon en de heilige Geest, en hun te leren al wat ik u opgedragen heb. En houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.‘ (Uit Matteüs 28 de verzen 18-20)

Bron afbeelding: Biblia-com