‘Verspreid als aarde, geploegd en omgewoeld ligt ons gebeente
bij de muil van het dodenrijk.‘ (David in Psalm 141 vers 7)

Geciteerd 1: Psalmen is mijn favoriete Bijbelboek. Bijna elk vers is onderstreept. De verzen die vijanden vervloeken niet. Want hoe zou iemand het met zoiets onmenselijks eens kunnen zijn, ook al staat het in de Bijbel? Dat leek me logisch, vóór de oorlog. Nu zie ik dat anders.

Geciteerd 2: Het postmodernisme was fascinerend: zogenaamde evolutionaire vooruitgang en een geloof in toenemende humaniteit. Maar het bleek ongelijk te hebben. De boodschap van de Bijbel is nog steeds actueel. Zwart en wit zijn er nog steeds, goed en kwaad, God en de duivel, agressors en slachtoffers. Een Joodse wijsheid benadrukt dat God Zich altijd identificeert met de degene die onrecht is aangedaan. God kiest partij. Elie Wiesel zei: „Ook wij moeten altijd partij kiezen. Neutraliteit helpt de onderdrukker, nooit het slachtoffer. Stilte moedigt de folteraar aan, niet de gekwelde.” Er is vergeving beschikbaar, zelfs voor mensen die anderen martelen. Maar eerst moeten ze ophouden zich te identificeren met hun zonde. Als God mensen wil vergeven, nodigt Hij hen niet zozeer uit om zich beter te gedragen. Nee, Hij vraagt een totale ommekeer, een volledige koerswijziging.

Opgemerkt 1: Eerlijk gezegd verbaast het me wel dat de Bijbel nu op dit punt ineens wel goed begrepen wordt en eerder blijkbaar niet of minder, terwijl de wereld voor deze agressie van Rusland tegen de Oekraïne er heus niet minder gewelddadig om was. We moeten er oog voor hebben dat heel wat van de psalmen waarin God gevraagd wordt om de misdadigers te straffen, gaan over misdadigers die leefden in de nabijheid van koning David, aan het hof van Saul en later ook in zijn eigen land en stad en aan zijn eigen hof. We lezen ook verschillende keren dat God gevraagd wordt het leed dat zijn tegenstanders hem wilden aandoen of God dat op hun eigen hoofden en gezinnen en families wilde doen neerkomen.
En in Psalm 137 waar gesproken wordt over de het ‘grijpen van kinderen van Babel’ om hen ‘op de rotsen te verpletteren’ grijpt de dichter ook terug op wat de Babyloniërs hen eerder aangedaan hadden.

Opgemerkt 2: We vinden van David in Psalm 141* ook ootmoediger woorden (zie de verzen 5 en 6), we hebben ook gehoord wat de profeet Jeremia het volk heeft moeten aanraden en we weten ook van de houding van Daniël tegenover de koningen van Babel en meer nog: we weten hoe onze Heer Jezus Christus gesproken heeft over en tot de overheden (Joods en Romeins) in Zijn dagen hier op aarde en ook van Zijn woorden aan het kruis, die later worden overgenomen door Stefanus en die later verhoord zijn toen de Farizeeër Saulus zich bekeerde…
* En o.a. in de Psalmen 38 en 39 belijdt hij ook om eigen schuld te lijden onder tegenstand en tegenstanders.

Opgemerkt 3: En wanneer we de woorden ‘totale ommekeer’ in de mond nemen en neerschrijven, kunnen we daarover dan zelf goed meepraten en getuigenis van geven? Hebben wijzelf in ons leven zo’n totale ommekeer al in praktijk gebracht en dat ook al voordat onheil ons overviel? Misschien was daar in de Oekraïne meer en al eerder aanleiding toe en kwam het er daar vaker van dan hier in West Europa, maar ook dan hebben we ons de vraag stellen: waar en bij wie dient ‘totale ommekeer’ allereerst gevonden te worden of zijn we daarmee misschien al te laat? En met hoeveel recht en reden mogen we een ‘totale ommekeer’ verwachten en min of meer zelfs eisen van onze huidige ‘tegenstanders’ – o.a. door vloekpsalmen te bidden en door die Poetin en zijn trawanten voor te houden en door anderen te vragen daarin mee te bidden en door niet bereid te zijn tot vergeving en gebed daarom…

Tot slot: lees ook nog (weer) deze blog: ‘Met beide voeten in “de tekenen der tijden”‘

Bron citaat: RD Opinie – ‘Psalmen doen recht aan agressor en slachtoffer’ – door Nadiyka Gerbish

‘Zou een rechtvaardige mij slaan, het was mij een weldaad, zou hij mij straffen, het was balsem op mijn hoofd. Zou ik lijden onder de kwaden, dan nog bleef ik bidden, en werden hun leiders van de rotsen geworpen, van mij hoorden ze woorden van deernis.‘ (David in Psalm 141 de verzen 5-6)

Bron afbeelding: Uzivatel RichNChrist na Twitter