‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’ (Uit Matteüs 22 de verzen 36 -40)

Geciteerd: De studie van Belcher is een monografie, geschreven door een oudtestamenticus. Belcher neemt zijn uitgangspunt in de verwoording van de Westminster Confessie, die uitgaat van twee verbonden in de heilsgeschiedenis, het werkverbond en het genadeverbond. Het werkverbond, dat de mogelijkheid van leven bood als beloning voor gehoorzaamheid, is onvervulbaar geworden vanwege de ongehoorzaamheid van Adam.

Opgemerkt: Wanneer er werkelijk sprake zou zijn geweest van een werkverbond tussen God en Adam, dan was God daarover natuurlijk ook duidelijk geweest en had Hij gezegd: Ik heb jou/jullie (de mens, zie Genesis 1 de verzen 26-31) de opdracht gegeven om vruchtbaar te zijn en om te heersen over de schepselen hier op aarde, maar wanneer jullie het er van nemen hier en die opdracht van mij niet vervullen, dan zal Ik… Maar we horen niets daarvan bij Gods opdracht aan de mens! God plant voor de mens een tuin om die te bewerken en daarover te waken, maar die boom van de kennis van goed en kwaad wordt helemaal niet in verband gebracht met het gehoorzaam bewerken en bewaren van die tuin. God wijst daar maar één boom aan waarvan niet gegeten mag worden, zonder aan te geven waarom dat niet mag. Alleen de consequentie van dat wél ervan eten wordt genoemd. Zo moest het geloof (=het liefhebbend vertrouwen geven aan God en Zijn Woord) van de mens tot uiting komen in het paradijs. Ook daar werd geloof gevraagd van de mens zonder dat dit in verband werd gebracht met gehoorzaamheid aan een werkopdracht!

De liefde – niet de gehoorzaamheid in het kader van een of meer opdrachten ‘opgetekend’ in een overeengekomen of opgelegd ‘werkverbond’! – moest de toon zetten in het leven van de mens voor Gods aangezicht! De mens faalde in het geloof in het paradijs! De mens gaf z’n vertrouwen aan het schepsel (de slang) en aan zijn eigen inzicht en capaciteiten (ook schepsel!). En dat is sindsdien niet anders geworden bij de latere afstammelingen van Adam: ‘ieder stoffelijk mens is als de eerste mens, ieder hemels mens is als de tweede.‘ (1 Korintiërs 15 : 48).
Waar de liefde niet is daar is ook God niet. De mens werd goddeloos en zo’n bestaan kan niet eeuwig (=van/als God) zijn.
Wat is daarom de enige conclusie die we kunnen trekken uit het verhaal van de paradijstuin en de val van de mens? Dat is dat alles van Gods kant moet komen! Ook de liefde tot Hem moet Hij ons schenken! En zonder die liefde wordt het niets, dus ook van de (cultuur)opdracht die de mens van God kreeg in de paradijstuin voor deze wereld viel geen goed resultaat (meer) te verwachten.

Slot: Het gaat dus om geloof en dat had en heeft nog altijd alles te maken met liefhebben en nu horen we: ‘Het Woord is (ons) vlees geworden‘… ‘Want alzo lief had God de wereld‘… en God liet ons horen: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Hem vind ik vreugde’ en ‘Luister naar Hem!‘ (Zie Matteüs 3 de verzen 16-17 en Marcus 9 de verzen 2-8).

Zie evt. ook nog:  ‘Wat je zegt ben je zelf…”

Bron citaat: RD Cultuur & boeken – ‘Belanghebbende internationale studies over verbond‘ – door Dr. M. Klaassen

NB.  In het deel Genesis Exodus van ‘De Voorzeide Leer‘ van ds. C. Vonk valt meer te lezen over het werkverbond in paragraaf  6 ‘Opstand’:  ‘7. Een bladzijde uit onze vaderlandse geschiedenis over het zogenaamde werkverbond. ‘

‘Al zou ik de gave van de profetie hebben en alle geheimenissen weten en alle kennis bezitten, en al zou ik al het geloof hebben zodat ik bergen zou verzetten, maar ik had de liefde niet, dan was ik niets.‘ (…) ‘En nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde.‘ (Uit 1 Korintiërs 13 de verzen 2 en 13)

Bron afbeelding:  ThePreachersWord