‘O, Timotheüs! bewaar het pand u toevertrouwd.‘ (1 Timotheüs 6 : 20)

Zonder ons toedoen…

De hemel is ons zonder ons toedoen gegeven en geschonken, want we hebben er niets voor gedaan of kunnen doen. Christus, onze Heere, heeft ons gekocht met de dure prijs van Zijn bloed.

Daarvan hebben wij brief en zegel. De eeuwige onwankelbare belofte van het Evangelie is de brief, en het zegel is dat wij gedoopt zijn en naar Christus bevel – als wij onze zwakheid en nood voelen – Zijn lichaam en bloed ontvangen in het Avondmaal.

O God, geef nu genade en hulp! Dat wij de brief goed bewaren, zodat de duivel deze brief niet uit onze hand trekt en verscheurd. Dat is, dat wij in voorspoed niet zelfverzekerd en in tegenspoed niet wanhopig of moedeloos zijn, maar steeds in godsvrucht leven, volharden in het geloof en bij de belijdenis van Jezus Christus blijven.

O, dat wij het heilige Onze Vader altijd met mond en hart bidden en God smeken dat Hij omwille van Zijn lieve Zoon, ons en onze kinderen bij de zalige leer van het Evangelie wil bewaren.

Maarten Luther: Bibel- und Bucheinzeichnungen, vgl. WA 48, 227, 10-22

Bron tekst:  checkluter.com  – Maarten Luther, Uit de diepten roep ik tot U.  Dagboek bij de Bijbel (uitg. Den Hertog, Houten)

Citaat: „Op de vraag van de Moorman wat hem verhinderen zou gedoopt te worden, antwoordt Filippus dat het geoorloofd is als hij van harte gelooft. Ook Cornelius, Lydia en de cipier van Filippi worden gedoopt nádat zij het Evangelie van Christus ontvangen hebben.”

Opgemerkt AJ: Het zou wel een heel vreemde gang van zaken zijn geweest wanneer de evangelie-verkondigers volwassen mensen hadden gedoopt zonder dat ze hen eerst het Evangelie verkondigd hadden. Maar ze doopten zó kort/snel/vroeg na hun verkondiging dat we niet om de conclusie heen kunnen dat de doop hen bediend werd op grond van de overtuiging van de apostelen dat zij de doop mochten bedienen aan de hoorders, wanneer  zij daar gelovig op reageerden en dus geen bezwaar hadden/maakten om het door de apostel(en) verkondigde evangelie te laten bezegelen met de doop, waar de apostelen zo bij hen op aandrongen! Lees het maar weer na.

• Handelingen 2: “Laat u dopen“, “Laat u redden“, “want voor u zijn de beloften en voor uw kinderen“, zie Handelingen 2 : 38-40, er werden die dag drieduizend mensen (waaronder gezinnen met kinderen, dat kan niet anders) gedoopt en de wens (!) om gedoopt te worden zal voldoende zijn geweest na die toespraak/verkondiging (!)
• Handelingen 8: De kamerling uit Morenland vraagt aan Filippus of hij dan niet (ook) gedoopt mag worden en dan is het nog niet eens zeker of Filippus die vraag over het geloof nog gesteld heeft of dat hij die direct al bevestigend heeft beantwoord. Maar de vraag om gedoopt te mogen worden legde deze Moorman voor aan Filippus. Zijn reactie zou/moest de doorslag geven!
• Handelingen 10: Al tijdens de toespraak van Petrus daalde de heilige Geest neer, niet alleen op de gelovige Cornelius maar op allen die in zijn huis naar de toespraak luisterden en zij worden allemaal gedoopt. Niet nodig om de mensen nog op hun geloof te bevragen bij deze doop. Alles geschiedde al van Gods kant! Petrus kon/mocht het alleen nog maar bezegelen met de doop.
• Handelingen 16: Lydia neemt de verkondigde woorden aan en zij en haar huis worden (op aandringen!) van de apostel Paulus (en zijn medewerkers) gedoopt en de vraag ‘als u er van overtuigd ben dat ik in de Heer geloof‘ horen we Lydia stellen na haar doop! Dat zou toch een totaal overbodige vraag moeten zijn (zo kort) na haar doop?!
• Handelingen 16: De gevangenbewaarder is nog niet van de schrik bekomen, de apostelen zijn nog niet behandeld aan hun wonden, het is nog midden in de nacht en toch geven ze op dat moment al antwoord op zijn bange vraag en verkondigen hem en al de daar aanwezige en natuurlijk ook geschrokken huisgenoten het Evangelie. En dan nemen ze eerst nog tijd om hun dopers de wonden schoon te maken en dan worden allen daar gedoopt op het aandringen/gezag en het geloof van de apostelen en het prille geloof van de zich haast doodgeschrokken gevangenbewaarder.

Conclusie: De doop in het Nieuwe Testament is een ‘zuigelingendoop’, de gedoopten moesten nog (verder) onderwezen worden in wat hen verkondigd en aan hen bezegeld was. De doop was een bezegeling van de verkondiging van het Evangelie en het (daarin toegezegde) werk van de heilige Geest, geen bezegeling van hun geloof! En voor een in de gemeente gedoopte baby ligt het bij de doop niet anders!

NB. De geloofsdoop (als we een doop ooit zo zouden zouden kunnen noemen) kwam veel later, toen mensen zich wel bij een gemeente aansloten, maar pas na langere tijd besloten (en/of toestemming verkregen) om zich te laten dopen, omdat ze meenden uit allerlei zaken in Gods Woord of bij/van zichzelf de conclusie te mogen trekken dat ze hun geloof wel aan zichzelf konden laten bezegelen door de doop. Maar dan mis je juist alle troost en houvast van dit sacrament, want die zekerheid zocht en vond (en vindt) men blijkbaar juist buiten de doop om…

Bron citaat: „Geloofsdoop geldt in het Nieuwe Testament als dé doop” – Redactie kerk (RD Kerk & religie, 20-08-2019)

Zie ook:  Brief, zegel en bevel…(II) en Wat te doen op ‘Grote Verzoendag’…

(…) In de ark werden slechts enkele mensen, acht in totaal, van de watervloed gered, 21 en dat water is een voorafbeelding van het water van de doop, waardoor u nu wordt gered. De doop wast niet het vuil van uw lichaam, het is een vraag aan God (‘stempel van’ bede/voorspraak van Christus op uw voorhoofd) om een zuiver (rein) geweten. Hierom kunt u vragen dankzij de opstanding van ​Jezus​ ​Christus, 22 Die de hemel is binnengegaan en nu aan Gods rechterhand zit, terwijl de ​engelen, machten en krachten aan Hem onderworpen zijn. (Uit 1 Petrus 3)

Bron afbeelding:  Pinterest