Wie al te snel, al te direct nieuwtestamentisch wil leven…

Ik merk steeds weer hoe oudtestamentisch ik denk en voel; ik heb de afgelopen maanden ook veel meer Oud dan Nieuw Testament gelezen.

• Alleen wie de onuitsprekelijkheid van Gods naam kent, mag wel eens de naam Jezus Christus uitspreken.
• Alleen wie zo houdt van het leven en de aarde, dat met het verlies hiervan alles hem verloren schijnt, mag in de opstanding der doden en een nieuwe wereld geloven.
• Alleen wie zich plaatst onder de wet Gods, mag ook wel eens over genade praten en
• alleen als de toorn en de wraak Gods geldende werkelijkheden blijven, kan ons hart misschien geraakt worden door vergeving en liefde voor de vijand.

Wie al te snel, al te direct nieuwtestamentisch wil leven en denken
is mijns inziens geen christen.
We hebben daar vroeger al vaak over gesproken en iedere dag opnieuw
ontdek ik dat het juist is.

Men kan, men mag het laatste woord niet zeggen vóór het voorlaatste. We leven in het voorlaatste en geloven het laatste, zo is het toch?!

Bron tekst: Bonhoeffer Brevier – “Bereidt de weg des Heren” –  “Wij leven in het voorlaatste en geloven het laatste” (16 december) – ©1968 Ten Have b.v. Baarn, Vijfde druk 1978

Zie ook:
En vergeef ons onze schulden…
Willige wegbereiders… (II)

Bron afbeelding:  Pinterest