‘Laat wie bij machte is dit te begrijpen het begrijpen‘ (Uit Matteüs 19 uit vers 12)

Geciteerd 1: Waar komt het idee vandaan dat kinderen krijgen een christelijke opdracht is? Jezus zelf had geen kinderen en Paulus promootte zelfs actief het ongetrouwde leven. In het Nieuwe Testament, kortom, kom je weinig aanmoediging tegen tot het creëren van een rijke kinderschare.
Die aanmoediging wordt dan ook vooral ontleend aan het Oude Testament, concreet aan de opdracht van God aan de mensen om zich te vermenigvuldigen en de aarde te bevolken (Genesis 1, vers 28). Ook in de opdracht om de aarde te bouwen en te bewaren hebben christenen een aanmoediging gezien om kinderen te krijgen: er zijn immers nieuwe generaties nodig om dat te doen.
Een derde argument: geschapen naar Gods beeld, zijn mensen geroepen ook zelf nieuw leven te ‘scheppen’.
En een vierde: nieuwe generaties christenen houden de lofzang gaande en de kerk draaiend.
Een vijfde, nogal pragmatische reden om (veel) kinderen te krijgen, is als tegenkracht tegen de secularisatie of een dominante andere stroming.

Geciteerd 2: Door de komst van Christus ‘in het vlees’ is het huwelijk op een geheel ander plan gekomen, wat bijv. daaruit blijkt, dat in de tweede wereldfase (dus na Christus hemelvaart en na de uitstorting van de heilige Geest in Jeruzalem) de Mozaïsche huwelijkswetten, die uitdrukking waren van de onmondigheidsfase, niet meer gelden. De eerste wereldperiode is zonder huwelijk niet denkbaar; de tweede wel, daar zij bezig is om in het vernieuwde leven over te gaan. (…) Zo leren wij ook verstaan dat de waardering van het huwelijk in het Oude Testament opmerkelijk verschilt van die in de zendbrieven.
In de eerste periode immers is het huwelijk een integrerend bestanddeel van het leven. In de opvoeding van het bondsvolk moet dit ook sterk tot uiting zijn gekomen. Want elke Israëliet was geroepen tot het huwelijk, om op die manier mee te werken tot de komst van Christus ‘in het vlees’. Wie toen niet trouwde, hoewel dat mogelijk was, verzaakte zijn roeping. Het was dan ook de tragiek van de dochter van Jefta dat zij haar roeping niet vervullen kon.

Geciteerd 3: Dat er naast deze opvatting, die op de Woordopenbaring steunde, tevens een ‘natuurlijke’ neiging meespeelde, behoeft niet te worden ontkend. We lezen van Rachel, dat ze tegen haar man zei: ‘geef mij kinderen, of zo niet ik ben dood’. Toch blijkt uit andere gegevens dat Rachel niet bepaald steeds bij het Woord leefde. We hebben hier ook met een oude traditie rekening te houden. Met name in de kring van Laban mogen we een sterk behoud van de universele Woord-traditie aannemen, zodat men een huwelijksopvatting kan aannemen, die ondanks doorgaande afval toch nauw verband hield met de moederbelofte (zie Genesis 3 de verzen 14-15).

Geciteerd 4: Veelszins is de gangbare waardering van het huwelijk en de Zondag een mengsel van Judaïsme en Christendom. Soms ziet men het Christelijk huwelijk als iets dat in niets verschilt van het Oud Testamentische. Zo kunnen sommigen er toe komen uit het zevende gebod de plicht tot trouwen zonder meer af te leiden. Daarin steekt een revolutionair element. En dat is des te bedenkelijker, omdat men al teveel verzuimt, om het Christelijk huwelijk te verstaan, zoals het alleen verstaan kan worden, namelijk als de historische voortzetting van het OT-huwelijk. Het is opmerkelijk, hoe zelden er uit Leviticus en Deuteronomium gepreekt wordt. Dat kan het Christelijk leven slechts schade doen.

Geciteerd 5: Christus kondigt de beëindiging van de taak van het huwelijk aan. In de tweede wereldperiode staande zien we daardoor het huwelijk uitgediend raken. Zijn voornaamste taak heeft het volbracht, nu Christus ‘in het vlees’ is gekomen. Voor de nieuwe tijd geldt nu: er zijn gesnedenen, die zichzelf gesneden hebben terwille van het Koninkrijk van God. Juist omdat Christus daar staande in de oude tijd een blik gunt in de nieuwe, zegt Hij erbij: ‘wie het vatten kan, vatte het’.

Geciteerd slot: Nooit kan het Christgeloof het huwelijk recht zien, als het bij zijn beschouwing uitgaat van de onderstelling, dat de Christus nog niet gekomen was. En evenmin kan de Christelijke kijk op het huwelijk zuiver worden, als men niet begint met zijn historische voorganger, waaromtrent de Joodse wetten zoveel licht geven, zo scherp mogelijk in het oog te vatten. Wellicht zou een nadere uitwerking van deze beide factoren de Christelijke beschouwing van het huwelijk een belangrijke stap vooruit kunnen brengen.

Opgemerkt: Hebben wij sinds de schrijver deze woorden opschreef deze belangrijke stap vooruit gemaakt?

Bron citaat 1: ND Geloof & kerk – ‘Het is bijna Moederdag. Bestaat er een christelijke opdracht om kinderen te krijgen?’ – door Dick Schinkelshoek
Bron citaten 2-slot: ‘Evangelie en contra evangelie – Joden en Grieken in het Nieuwe Testament – door dr. K.J. Popma (1903-1986).

‘Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gij dwaalt, want gij kent de Schriften niet noch de kracht Gods. Immers, in de opstanding huwen zij niet en worden zij niet ten huwelijk genomen, maar zij zijn als engelen in de hemel.‘ (Uit Matteüs 29 de verzen 29-30)

Bron afbeelding: Pinterest (Berea Project)