‘Maar wie in Hem gelooft, komt niet bedrogen uit.’ (Uit Romeinen 9 uit de verzen 30-31 uit vers 31)

Opgemerkt 1: Het zal (in de betreffende discussie, zie onderaan) toch niet gaan over de vraag om uit te vinden wat nu het ‘goede midden’ genoemd mag worden bij ‘het aanbod van genade’ in de gemeenten/kerken. Dan krijgen allerlei ‘theologische wijsneuzen’ altijd weer het hoogste woord in de (gedoopte) Gemeente (gemeenten) van onze Heer Jezus Christus. Deze wil dan liever iets links van ‘het midden’ en gene net iets rechts daarvan om het over de uitersten maar niet te hebben! En wat dan wel het ‘goede midden’ genoemd mag worden? Er zijn verschillende soorten weegschaaltjes van theologisch fabricaat in omloop en sommigen wegen iedere Woordverkondiging met zo’n eigen weegschaaltje.
Het Evangelie (en dus het God op Zijn Woord geloven) wordt door kinderen (en heidenen, zoals de Kananese vrouw) nog het best begrepen/gegrepen en in praktijk gebracht, want die hebben niet van alles eerst nog in te brengen, maar die luisteren en aanvaarden… Zo is het ‘van den beginne’ toch bedoeld geweest en zo had het moeten blijven. De heilige Geest schaamt Zich helemaal niet voor dat kinder(lijke) geloof en wil dat geloof beslist ook niet aan het werk van de ouders of anderen toeschrijven. Die bederven – als het aan hen ligt – eerder nog wat, dan dat ze het allemaal zo goed weten door te vertellen en voor te leven.

Opgemerkt 2: Zondagavond (5 januari) nog een dienst met een preek uitgaande van het onderwijs in Lukas 11 : 1-13.
Het Onze Vader is geen modelgebed, maar het is het volmaakte Koninkrijksgebed. Onze opdracht is: zoekt eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid en dan zal al het andere wat nodig is ons worden toegeworpen. Ons leven zal in alles (!) een Koninkrijksleven zijn – en dat is nog wat anders dan een (over)godsdienstig leven! Wanneer dát leven ons verlangen is, en we daarom elke dag weer (persoonlijk en ook samen) beginnen met het Onze Vader gebed, dán wordt (het andere) bidden overdag even gewoon als ademhalen!

Opgemerkt 3: Wanneer we horen hoe vast en zeker de heilige Geest ons beloofd wordt in wat onze Heer Zijn discipelen leert over het gebed in Lukas 11, dan beseffen we dat we met het Onze Vader (‘Abba Vader’) zeggen en bidden, we die woorden niet voor onszelf en samen met onze kinderen kunnen bidden dan door de heilige Geest. En we bidden dan ook altijd weer om de heilige Geest met de bede ‘geef ons heden ons dagelijks Brood’. Want anders was/is het Onze Vader geen volmaakt Koninkrijksgebed. En dat we die bede zo – dus als gebed om het geloof (!) en de wijsheid en de kracht van onze Heer te mogen ontvangen door de heilige Geest – zullen begrijpen en toepassen, dat wordt door onze Heer ook uitdrukkelijk onderwezen in Zijn Koninkrijksonderwijs zoals we dat vinden in Matteüs 6 de verzen 19-34.

Opgemerkt slot: We zullen (daarom) in de zondagse Woordverkondiging niet altijd maar weer ‘het aanbod van genade’ preken, maar de gemeente onderwijzen in het Koninkrijk der hemelen. En daarvoor is ‘elk van God gegeven Schriftwoord’ te gebruiken. Zó raakt de gemeente thuis in het onderwijs van heel Gods Woord, niet als ‘kanshebbers op genade’, maar als kinderen van het Koninkrijk. En dat dit onderwijs en dat navolgen van onze Heer en Zijn apostelen strijd met zich meebrengt en dat we daarin zullen lopen als mensen die een wedloop moeten winnen, dat leren en merken we dan ‘als vanzelf’ en ja, helaas zijn er dan ook afhakers, maar die gaan we niet bij voorbaat uitziften, dat doet het onderwijs van Gods Woord wel, wanneer ze de heilige Geest blijven bedroeven en weerstaan…

N.a.v. de discussie van dr. G.A. van den Brink met ds. W. Visscher in het RD.

Bron afbeelding: Pin on Bible Verse