‘Ze is zo lieflijk als een hinde, bekoorlijk als een ree. Ze laat je altijd van haar borsten drinken, je kunt eindeloos verzinken in haar liefde.’ (Uit Spreuken 5 vers 19)

Geciteerd 1: In de ‘begeerte’ van Luther ziet Denifle (pater Heinrich Seuse Denifle, 1844-1905) een van de hoofdoorzaken van de Reformatie. De ervaring met de sexualiteit zou Luther op de gedachte hebben gebracht dat deze ‘oerzonde’ van de mens onoverwinnelijk is. Deze ‘neiging’ heeft bij hem het proces versneld de Schrift te herinterpreteren ten einde zich een legitimatie voor het huwelijk te verschaffen”: ‘Volledig in de ban van de begeerte’.

Geciteerd 2: De sexuele drift wordt, in weerwil van de Reformator, verward met de óerzonde’ van de mens. Wat de natuur wil, dat is ‘onheilig’ – alleen bestemd voor de donkere uren. Men behoeft zich echter slechts te houden aan het geschrift van Luther ‘Wider den falsch genannten geistlichen Stand (1522) om te kunnen vaststellen dat de Reformator zich er niet voor schaamt om ondubbelzinnig over de gezonde oerkracht van de lust te spreken.
‘Een jonge vrouw, behalve als haar de hoge zeldzamen genade van de maagdelijkheid te deel gevallen is, kan net zo min zonder een man als zonder eten, drinken, slapen en andere natuurlijke behoeften. En opnieuw: ook een man kan niet zonder een vrouw. De oorzaak ligt hierin: het voortbrengen van kinderen is net zo diep verworteld in de natuur als eten en drinken. Daarom heeft God het lichaam, de aderen, het zaad en alles wat daarbij hoort gegeven en ingeplant. Wie dat tegen gaat en niet wil toelaten, wat de natuur wil en moet, wat doet hij anders dan verhinderen dat de natuur natuur is, het vuur niet brandt, het water niet nat is en de mens niet eet noch drinkt noch slaapt?

Geciteerd 3: Denifle schrijft: ‘Zouden de protestanten een katholieke auteur vóór Luther gevonden hebben die dit soort dingen geschreven had, zij zouden hem vast en zeker tot op de hoogste graad onzuiver en in de grond verdorven hebben gebrandmerkt. En terecht.’ (Mainz, 1904)
Dat is goed gezien, maar de conclusie mag niet luiden: ‘en terecht’; tegen deze twee woorden moet protest aangetekend worden! De Luther die de sexuele lust niet verdringt, verdient het gelezen en begrepen te worden zonder de schaamte van de welopgevoede burgers die daarin doen denken aan de monniken. De neiging om hem acceptabel te make – en dus niet pas de verschrikte kreet van Denifle in 1904 – verklaart waarom een van de meest onthullende en innemende brieven van Luther nauwelijks aandacht heeft gekregen.
In december schrijft hij aan zijn vriend Spalatinus dat hij helaas niet aan zijn bruilofsfeest kan deelnemen. Spalatinus moet zich echter niet door de orthodoxe priester in Altenburg in verwarring laten brengen. Het huwelijk is een geschenk van God. Daarop volgt die erotische passage waarvan het tweede deel reeds in een vroeg stadium geschrapt werd uit de uitgave van zijn brieven: ‘Je moet, wanneer je met jouw Katharina slaapt en haar omarmt, daarbij dit bedenken: dit mensenkind,, dit prachtige schepsel van God heeft mij mijn Christus geschonken. Hem zij lof en eer. Op de avond van de dag waarop jij volgens mijn berekening deze brief zal ontvangen, zal ook ik mijn vrouw op dezelfde wijze liefhebben en zo met jou verbonden zijn.’

Geciteerd 4: Te willen trouwen ‘teneinde de duivel te trotseren’, is voor een huwelijk wel de slechts denkbare van alle argumenten, die in de lange geschiedenis van dit instituut te registreren zijn. Dit trotseren komt echter niet voort uit overmoed, maar heeft alles met verstand te maken. Zijn huwelijk met Katharina von Bora, de weggelopen non, zag Maarten, de ketter die in de ban gedaan is, als het antwoord van het door God geschonken menselijk verstand op duivelse heiligheid. Dit verstandshuwelijk, dat twintig jaar duurde, werd gelukkig: ‘Ik zou mijn Käthe niet voor Frankrijk of Venetië willen ruilen…’ Dankzij het vertrouwde, patriarchale karakter dat het droeg, kon dit huwelijk tot ver in de 20e eeuw als voorbeeld dienen: ‘Käthe, je hebt een vrome man die van je houdt, je bent een keizerin’.

Bron citaat: ‘Maarten Luther – mens tussen God en duivel’ – hoofdstuk X ‘In weerwil van de duivel: Vreugde in het huwelijk en vrede met de wereld’ – door Heiko A. Oberman (1930-2001), verkreeg een doctoraat in de theologie in Utrecht (1957) en was hoogleraar kerkgeschiedenis in Tübingen en Tucson (Arizona, USA).

‘Een sterke vrouw, wie zal haar vinden?
Zij is meer waard dan edelstenen.
Haar man vertrouwt op haar
en zal daar rijkelijk bij winnen.’
(Uit Spreuken 31 de verzen 10-11)

Bron afbeelding: Facebook (robertpittsjr)