‘Want Johannes de Doper is gekomen, hij eet geen brood en drinkt geen wijn, en jullie zeggen: “hij is door een demon bezeten.” De Mensenzoon is gekomen, hij eet en drinkt wel, en julie zeggen: “Kijk een veelvraat, wat een dronkaard, die vriend van tollenaars en zondaars.“‘ (Uit Lucas 7 de verzen 33-34)

Geciteerd 1: Justus Jonas, de boezemvriend van Luther, moest als getuige bij het bruidsbed staan – zoals hij later ook bij zijn sterfbed stond. Zo placht men in die tijd een huwelijk als voltrokken beschouwd. Jonas was dus ‘trouwgetuige’. Hij kon er echter in het geheel niet blij over zijn: ‘Gisteren was ik erbij en zag de verloofden op het bruidsbed – bij het zien van dit schouwspel was ik niet in staat mijn tranen tegen te houden… Nu het eenmaal gebeurd is en God het kennelijk gewild heeft, smeek ik voor de voortreffelijke zuivere man alle geluk af… God is wonderbaar in zijn raadsbesluiten en werken’.

Geciteerd 2: De Reformatie moest afscheid nemen van het eeuwenoude ideaal van een charismatisch leider, die als een ascetisch man Gods alles achter zich liet wat ‘werelds’ is. Het trotseren van de duivel betekende voor Luther dat hij een eenzame weg moest gaan, zelfs te midden van de kring van zijn intieme vrienden en ook in het eigen Wittenberg. Luther heeft de beeldenstorm, een verschijnsel dat de Reformatie in de steden voortdurend begeleidde, scherp gekritiseerd. (…) Zijn eigen huwelijk was de echte beeldenstorm en dat was veel aanstootgevender dan beelden in de kerk. Daarbij richtte hij zich namelijk niet tegen de navolging van gestorven heiligen, maar tegen de inbeelding van valse heiligheid in de harten van de levenden. Het is hem ‘heilig’ zijn ‘lieve huisvrouw te benaderen’ – zo schrijft hij nauwelijks verborgen in een brief: ‘Ik zou nu heel graag je minnaar zijn’.

Geciteerd 3: Dat de Reformatie van Luther een door God gewilde ruimte geschapen heeft voor een goed leven en voor de liefde, is reeds in die tijd gestoten op een afwijzende houding van mensen die er zich voor geneerden. De duitse geestesgeschiedenis heeft de traditie van de monniken voortgezet, waaraan Luther nu met zoveel moeite was ontkomen, en heeft de wereld opnieuw met taboes volgestopt en met de duivel geïdentificeerd – weliswaar zonder dat zijn naam nog genoemd wordt.
Deze taboes werken zelfs zo lang door, dat de uitlatingen van Luther over zinnen en zinnelijkheid preuts verzwegen worden. De werkelijke omvang van de reformatorische ommekeer als gebeurtenis in de geschiedenis en als omwenteling in het denken wordt echter pas dan ten volle beseft, wanneer men begrijpt dat de ontdekking door Luther van de gerechtigheid Gods op hetzelfde moment de duivel ontmaskert als vijand van vrouwen, van de wereld en van het welzijn.

Het geweten behoeft niet meer te onderscheiden tussen hemel en aarde. In een van de brieven uit Eisleben aan Katharine (Luther’s gezondheid was tanende en hij zou daar sterven) wijst Luther zijn Käthe op de bevrijding in geloof en leven door Christus die ‘in doeken gewikkeld’ was.: ‘Ik heb een betere verzorger dan jij en alle engelen zijn… Daarom leef in vrede, Amen.’ Dat is Luther, ondanks de pauselijke ban en rijksban leeft hij in vrede – met een omhoog geheven kroes gevuld met bier (dat hem in Eisleben beter beviel – bezorgde hem geen ademhalingsmoeilijkheden – dan elders in Duitsland).

Bron citaat: ‘Maarten Luther – mens tussen God en duivel’ – hoofdstuk X ‘In weerwil van de duivel: Vreugde in het huwelijk en vrede met de wereld’ – door Heiko A. Oberman (1930-2001), verkreeg een doctoraat in de theologie in Utrecht (1957) en was hoogleraar kerkgeschiedenis in Tübingen en Tucson (Arizona, USA).

‘Als u met Christus dood bent voor de machten van deze wereld, waarom laat u zich dan nog geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft? “Raak dit niet aan, proef dat niet, blijf daar vanaf – het zijn menselijke voorschriften en principes over zaken die door het gebruik vergaan. Dat moet allemaal voor wijsheid doorgaan, maar het is zelfbedachte godsdienst, zelfvernedering en verachting van het lichaam; het heeft geen enkele waarde en dient alleen maar tot eigen bevrediging.’ (Uit Kolossenzen 2 de verzen 20-23)

Bron afbeelding: slideplayer-com