Veertien vertroostingen (nr. 17)

Voor ‘de werkers’ die vermoeid en belast zijn – door Maarten Luther,
Augustijner monnik te Wittenberg (1520)

Eerder ontvangen zegeningen gedenken en overdenken…

Geciteerd: Augustinus verhaalt in zijn Confessiones (bekentenissen) over het ontvangen van Gods zegeningen vanaf de baarmoeder. We horen dat ook van de dichter van Psalm 139 [: 1–3]: ‘Heer, U doorgrondt en kent mij‘, waarin de psalmist zich verwonderd over Gods goedheid en zegt: ‘U doorziet (voorziet) van verre (eerder dan ik) mijn gedachten, ga ik op weg of rust ik uit, U weet ervan.’ Het is alsof hij zegt: ‘Ik zie nu dat alles wat ik ooit heb gedacht of gedaan, wat ik ook zal bereiken of bezitten, niet het resultaat kan n zal zijn van mijn inspanningen, maar omdat het lang geleden door Uw zorg zo voor mij werd beschikt, want aan U waren al mijn wegen reeds bekend. Niet ik ben de bestuurder van mijn tong, maar dat gebeurd(e) in en door Uw kracht.

We weten hiervan ook uit eigen ervaring. Als we nadenken over ons leven, is het dan niet verbazingwekkend dat we dachten, beslissingen namen, en dingen deden en zeiden, dingen die we niet konden overzien en voorzien? Hoe heel anders zou onze bestaan zijn geweest wanneer we van onze eigen vrije wil afhankelijk waren geweest! Pas nu zien en begrijpen we Gods altijd aanwezige zorg en voorzienigheid over ons, en beseffen daarbij dat we niet in staat waren om iets te denken of te spreken, behalve als Hij dat zo beschikte voor ons. Zo het staat geschreven in de Wijsheid van Solomon 7 [: 16], ‘Wij zijn in Gods hand, met alles wat we zeggen, met al ons inzicht en al onze kundigheid.’ en Paulus schrijft, ‘maar er is één God Die alles in allen werkt‘ [1 Korintiërs 12 : 6].

Moeten wij, onverstandigen en tragen van hart, niet onze hoofden vol schaamte laten hangen, wanneer we beseffen dat ook onze eigen ervaring leert hoezeer de Heer voor ons heeft gezorgd tot op dit huidige uur en dat Hij het was die ons elke zegen heeft gegeven? Toch konden en durfden we onze zorgen niet aan Hem toevertrouwen, zelfs (nu nog) niet in een klein huidig kwaad dat ons overkomt, en we doen alsof Hij ons heeft verlaten of ons zou kunnen verlaten en vergeten! Dit is echter niet het standpunt van de dichter van Psalm 40 [: 17], die zegt: ‘Al ben ik ellendig en arm, de Heer denkt aan mij.”

Augustinus zegt dit: ‘Laat Hij Die jou geschapen heeft voor je zorgen’. Waarom zou Hij die al voor je zorgde voordat je bestond, niet om je geven nu je geworden bent wat (wie) Hij wilde dat je zou zijn?’ Maar wij proberen liever het bestuur tussen God en onszelf te verdelen. Met tegenzin geven we toe dat Hij ons heeft gemaakt (1), maar wij maken ons heer en meester over de zorg voor onszelf. We gedragen ons alsof God, nadat Hij ons had gemaakt, meteen vertrok en het regeren over onszelf aan ons over liet.

(1) Wat we ook belijden met Psalm 100 vers 1: ‘Erken het: de HEER is God, Hij heeft ons gemaakt, Hem behoren wij toe, Zijn volk zijn wij, de kudde die Hij weidt.‘

Maarten Luther: Tessaradecas Consolatoria Pro Laborantibus et onerantis (Weimarer Ausgabe) WA 6, (99) 104–134. (Vertaling gebruikt: Luthers Works, American Edition, Vol. 42, p. 117 ev)

NB. Dit is een vertaling van de Engelse versie van dit Luthercitaat.

Bron citaat: Als u de Engelstalige Luther-citaten naar familie of vrienden wilt laten sturen, kunt u (met hun toestemming) het e-mailadres verzenden naar: info@martinluther-quotes.nl
Abonneren en afmelden van de wekelijkse citaten via dit e-mailadres of op http://www.maartenluther.com Deze e-mails zijn gratis en er wordt niet gevraagd om donaties.

‘Ik blijf naar U uitzien, altijd,
U lof brengen, meer en meer.
Mijn mond verhaalt van Uw gerechtigheid,
van Uw reddende daden, dag aan dag,
hun aantal, ik kan ze niet tellen.
Spreken zal ik over Uw macht, HEER, mijn God,
de rechtvaardigheid roemen, van U alleen.
(Uit Psalm 71 de verzen 14-16)

Bron afbeelding: Pinterest