‘Martha, Martha,’ antwoordde Jezus. ‘Wat maak je je toch druk! In het leven heb je niet zoveel nodig. Eigenlijk maar één ding. Maria heeft dat ene ontdekt en het zal haar niet worden afgenomen.’ (Uit Lukas 10 de verzen 41-42)

Geciteerd: Het begint met de bereidheid de stemmen van kinderen te beluisteren en af te tasten hoe ze mee kunnen doen. Dat kan in praktische dingen, misschien kunnen ze het psalmenbord gereed maken, de avondmaalstafels gereed zetten, de klok luiden, de tuin van de kerk helpen verzorgen. Waarom zouden ze ook niet kunnen collecteren of een van de Schriftlezingen kunnen verzorgen. Het dienen in de kerk is niet exclusief iets voor volwassenen.

Opgemerkt 1: Ik moest bij deze voorstellen van een hoogleraar (1) toch wel eerst even m’n ogen uitwrijven. Ziet ook hij de zondagse samenkomst blijkbaar als een belangrijk moment om dán godsdienstig bezig te zijn met elkaar; en om dan in die zondagse dienst aan God, van ons volwassenen, ook de kinderen maar wat dienstwerk te geven?

Opgemerkt 2: Wanneer we beseffen dat een zondagse samenkomst Gods dienst aan ons is* (behoort te zijn) (a), en dat wanneer we daar werkelijk weer gehoord en en met elkaar beleden hebben wat God voor ons gedaan heeft en doet, dan kunnen we direct na de zondagse dienst(en) zelf weer aan de slag voor en met elkaar en daar doen de kinderen even goed en even serieus in en aan mee! We dienen steeds weer goed te beseffen dat in onze huizen – en dus niet vooral in de kerkdiensten – het christelijk leven in praktijk dient te worden gebracht.
* En natuurlijk behoort al het andere in zo’n dienst, zoals danken en bidden en lofzingen daar ook helemaal bij.

Opgemerkt 3: De kinderen kunnen heus ook wel ingezet worden om praktisch werk te doen voor of na of tijdens een dienst. Maar dat is een kwestie van heel nuchter nagaan hoeveel praktisch nut we daarvan hebben of dat we ons daarmee vooral extra werk bezorgen, terwijl God dat soort werk helemaal niet van ons (en onze kinderen/jeugd) vraagt.

Slotopmerking: Zullen we ons niet eerder hebben in te spannen om de zondag tot een werkelijke rustdag te maken, dan dat we ons door ‘betaalde professionals’* of andersoortig gedreven mensen ons (opnieuw) een slavenbestaan laten laten opleggen?! (a)
* Die heb je (tegenwoordig) in twee soorten: zij die door een gemeente verkozen en daarmee geroepen zijn en zij die zichzelf durven aanprijzen en laten inhuren en worden aangesteld en betaald door ‘de kerkleiding’.

(a) Zie ook: ‘De Kerk (Christus’ gemeente’) geen restaurant’… en ‘Over toerusting en wapenrusting van een geestelijk leger…’

(1) Dr. A. de Muynck is hoogleraar christelijke pedagogiek aan de Theologische Universiteit Apeldoorn en lector aan Driestar-Educatief te Gouda.

Bron citaat: De Waarheidsvriend – ‘Allemaal in tel’ – door dr. A. de Muynck

‘Houd de geboden die ik u vandaag opleg steeds in gedachten. Prent ze uw kinderen in en spreek er steeds over, thuis en onderweg, als u naar bed gaat en als u opstaat.‘ (Uit Deuteronomium 6 de verzen 6-7)
‘Wij willen het onze kinderen niet onthouden, wij zullen aan het komend geslacht vertellen van de roemrijke, krachtige daden van de HEER, van de wonderen die Hij heeft gedaan.‘ (…) ‘Dan zouden ze op God vertrouwen, Gods grote daden niet vergeten en zich richten naar Zijn geboden.’ (Uit Psalm 78 vers 4 en vers 7)

Bron afbeelding: ArtStation