‘Ik heb dan ook gedaan wat me door deze hemelse verschijning werd opgedragen, koning Agrippa, en heb eerst aan de inwoners van Damascus en Jeruzalem, en aan allen die in Judea wonen, en later ook aan de heidenen verkondigd dat ze tot inkeer moesten komen en God moesten eren, en zich dienden te gedragen zoals bij hun nieuwe leven paste.’ (Uit Handelingen 26 de verzen 19-20)

Geciteerd 1: Uit het groeiende aantal Bavinckstudies blijkt dat de theologie waar hij meer dan een eeuw geleden mee kwam de kerk van vandaag veel te bieden heeft. Voor kerken wereldwijd ligt er de uitdaging om begrip te krijgen voor Bavincks nadruk op het katholieke, contextuele en publieke karakter van het christelijk geloof, zodat ze naar behoren kunnen gedijen in hun directe omgeving.

Geciteerd 2: De Chinese christelijke gemeenschap wil vaak de ideeën van westerse tradities of theologen importeren, zonder oog te hebben voor haar eigen situatie. Vooral de bloei van het gereformeerde gedachtegoed in de laatste veertig jaar in China was een signaal van deze niet-contextuele theologische denkwijze. Veel van de opkomende gereformeerde kerken waren er snel bij om gereformeerde belijdenissen te importeren en deze zonder voldoende onderscheidingsvermogen of reflectie op hun eigen kerken toe te passen. Hierdoor lijkt een Chinese kerk vaak meer op een ‘buitenlandse’ kerk, die niet in staat is om het christelijk geloof in de eigen, Chinese context (omgeving) over te brengen.

Opgemerkt: Wanneer ik de auteur (1) goed begrijp in zijn boodschap aan de kerken in China en ook wereldwijd, dan kan dat in feite ook wel ‘gepromoot worden’ zonder de grote naam en faam en theologie van Herman Bavinck. (2) Want het gaat er toch om dat wij ons vertrouwen op God en op Zijn Woord stellen en dat vanwege de kracht van de heilige Geest, Die aan ieder van ons op het eerbiedig gebed ook elke dag weer geschonken wordt en Die ons krachtig wil bijstaan bij onze hartelijke wens om daadwerkelijk als gelovig Christen te leven in de praktijk van alledag.

Wanneer we dat op grond van Gods Woord geloven en elkaar dat ook altijd weer voorhouden en elkaar daarin blijven aanvuren en bemoedigen, op dezelfde manier zoals ook de apostelen dat gedaan hebben, dan kan men in de kerken van China ook bidden om wijsheid voor het inhoud geven aan het kerkelijk (en maatschappelijk) leven aldaar. En op die manier kan men in elke gemeente aan de slag en dan uitwerking geven aan wat men geleerd en ontvangen heeft en nog weer ontvangt. (3) Want de centrale Boodschap van het Evangelie is zo kinderlijk eenvoudig. Op basis van die heel eenvoudige verkondiging durfde een apostel Paulus in een stad als Korinthe een gemeenten stichten door mensen te (laten) dopen en te beginnen met hen te onderwijzen in de ‘Bijbelse leer’. Mensen die nog zo in de kinderschoenen van het geloof stonden, dat ze zich eigenlijk nog niet als geestelijke mensen gedragen konden en waarom het hun eerste opdracht was om heel goed naar het onderwijs van de apostelen en hun medewerkers te luisteren. En die gebruikten bij dat onderwijs ook altijd weer al het oudtestamentische onderwijs (zie bijv. de verkondiging in Handelingen 13 de verzen 16-43).

Een gemeente in China of waar dan ook ter wereld, kan daarom op een vergelijkbare manier ook zo eenvoudig gemeente zijn, waar men leeft bij en van de verkonding van het Woord en gebed en waarvan de leden dat zelf ook dagelijks doen. Zo zijn toch ook de vroege gemeenten gegroeid en tot wasdom gekomen – al waren er helaas ook die na enige tijd verachterden in de genade – maar de gestage voortgang van het Evangelie is toen heel gewoon gebeurd door als gemeenten te leven van en bij het onderwijs van Gods Woord. En dat dus zonder dat ze daarbij gebruik konden of moesten maken van zorgvuldig opgestelde belijdenisgeschriften en/of ‘standaardwerken’ van knappe theologen en kerkvaders…

(1) De auteur is postdoctoraal onderzoeker Theologie en Ethiek van Kunstmatige Intelligentie aan de University of Edinburgh School of Divinity. Hij is tevens initiatiefnemer van een serie Chineestalige onderzoeken naar het Nederlandse neocalvinisme. Bron: christianitytoday.com
(2) Of kunnen we niet zonder die grote naam en faam en theologie van Bavinck om een breekijzer te zetten in de huidige visie(s) op wat orthodox gereformeerde theologie is en/of behoort te zijn binnen de Chinese kerken?
(3) Gisteravond verwees ds. Henk Poot in zijn lezing over Handelingen naar wat we lezen over de ontwikkelingen in de gemeente van Antiochië – daar waren veel Grieken tot geloof gekomen – en dan lezen we dat hij (Barnabas) zich verheugde over wat God daar in Zijn goedgunstigheid bewerkt had en de mensen aanspoorde om trouw te blijven. En dan gaat hij op zoek naar Paulus om de gemeente van Antiochië te helpen om zich verder te ontwikkelen als zelfstandige gemeente. Later zal Petrus zeggen: ‘God heeft blijk gegeven van zijn vertrouwen in de heidenen door hen de heilige Geest te schenken, net zoals Hij die ook aan ons (van geboorte Joden) geschonken heeft. Hij heeft geen enkel onderscheid gemaakt tussen ons en hen, want hij heeft hen door het geloof innerlijk gereinigd. Waarom wilt u God dan trotseren door op de schouders van deze leerlingen een (‘Joods theologisch’) juk te leggen dat onze voorouders nog wijzelf konden dragen? Nee, wij (Joodse apostelen) geloven dat we alleen door de genade van onze Heer Jezus gered kunnen worden op dezelfde wijze als zij.’
We horen hier dus dat de hen geschonken heilige Geest, de apostelen alle reden gaf om de leden van de gemeente te Antiochië als volwaardige broeders en zusters te zien en aanvaarden. En Jakobus gaat er vanuit dat de gemeente in Antiochië zich beslist ook steeds weer zal willen laten onderwijzen uit het Oude Testament (Zie Handelingen 15 de vers 21). Het vertrouwen dat de vergadering in Jeruzalem de gemeente te Antiochië gaf, werd dus niet gebaseerd op en veiliggesteld met een ‘uitgebreide theologie’ verwoord in een te Jeruzalem opgesteld ‘belijdenisgeschrift’, dat vervolgens aan de gemeente in Antiochië ter ondertekening werd aangeboden. Maar Barnabas en Paulus en anderen met hen hebben er wel heel wat ‘catechetisch onderwijs’* gegeven… – zie Handelingen 11 de verzen 25-26 en 15 vers 35.

* In den vorm van vragen en antwoorden, gelijk in een catechismus; in den vorm van een gesprek; – de catechetische leervorm, leervorm waarbij onderwijzer en leerling beurtelings vragen en antwoorden.
NB. Vertelde Maarten Luther niet dat hij zelf ook altijd weer mee leerling werd wanneer hij bezig ging met het onderwijzen van Gods Woord aan de hand van de vragen en antwoorden van de door hem opgestelde Catechismus.

Bron citaten: RD Kerk & religie – ‘Theologie Herman Bavinck bevat drie lessen voor Chinese kerken’ – door Simeon Ximian Xu (3)

Bron afbeelding: SlideShare