Mee vanwege de (op)roep(en) om ‘meer te verlangen van de Geest’…

Geciteerd: ‘Er is vanavond ook weer een tweede dienst. In Nederland doen wij dat.’

Opgemerkt 1: Moeten wij zelfs in onze NGK-gemeente(n) dat er tegenwoordig bij zeggen ‘In Nederland doen wij dat’ of werd/wordt het gezegd om het voor de hoorders – waarvan de meerderheid al helemaal niet meer gewoon is om de tweede dienst te bezoeken -, bij dat nog wijzen op de mogelijkheid van de twee dienst wat gerust te stellen, om het wegblijven ervan eerst maar wat te relativeren, zo van: Goed, in Nederland zijn/waren wij dat gewoon, maar op hoeveel plaatsen van de wereld hebben ze dat niet en kunnen we toch niet zeggen, dat ze er minder christen om zullen zijn. En ja, dan kan je daarna toch nog aandringen om de tweede samenkomst/dienst wel te bezoeken, zonder je ongerust te hoeven maken dat mensen over dat uitdrukkelijk aandacht vragen voor het bijwonen van die tweede dienst zich daarbij niet prettig/gerust zullen hebben gevoeld.

Opgemerkt 2: Het zal toch niet alleen mij opvallen dat men vanaf de kansel wel uitdrukkelijk aandacht wil vragen voor zo’n beweging als New Wine en dat men het de gemeente zelfs aanbeveelt om langs die weg invulling te geven aan het verlangen naar meer van de Geest, dus om (nog) meer van de Geest te ontvangen. Daarom wil ik dat nu toch eens in contrast brengen met het geringe en zelfs ontbrekende verlangen om ook de tweede dienst van onze gemeente bij te wonen. Want blijkbaar kan en wil men wel verwachting hebben van het bijwonen van bijeenkomsten/conferenties van New Wine, maar heeft men dat niet van dat heel gewone bijwonen van de tweede diensten in onze gemeente.
Die beweging van New Wine is ook maar komen aanwaaien uit Engeland en de gemeente van Jezus Christus heeft het alle eeuwen zonder zo’n beweging kunnen en moeten doen. In het welvarende en vrije Nederland kan je menen dat de kerken verwachtingen mogen hebben van zulke bewegingen, maar we dienen wel goed te beseffen dat de Bijbel geen enkele grond voor zulk soort verwachting biedt! Terwijl het dankbaar gebruik maken van het tweede samenkomen van een gemeente zo heel gewoon gebruikt kan worden om samen opgebouwd te worden in het geloof. En ja, daarmee kan je je niet onderscheiden van ‘de rest’ (binnen of buiten de gemeente), maar waarom zouden we dat willen? Waarom zouden wij een groot woord willen voeren over het belang en het (vermeende!) effect van zulk soort bewegingen binnen eigen gelederen of daarbuiten?

Opgemerkt 3: De heilige Geest schenkt Zijn gaven aan en in de gemeente aan ieder persoonlijk en wel in die mate die passend is voor een gemeente en ieder daar persoonlijk. Genoeg dus om dagelijks ‘bij de dag’ van te leven en God er niet alleen om te bidden maar er ook voor te danken. Onze situatie is echt niet anders dan voor Israël indertijd in de woestijn, die van het dagelijkse manna moesten (mochten!) leven en die hun verlangen naar meer moesten omzetten naar verlangen om straks het beloofde land te mogen binnen trekken, al zou ook dat nog weer strijd en moeite opleveren voordat het in rust en vrede bewoond kon worden. En eigenlijk is het er ook daar nooit echt van gekomen, er bleef moeite en strijd. In Hebreeën stelt de schrijver dat ze er slechts als vreemdelingen vertoefd hadden en dat had David eerder ook al beleden aan het eind van zijn leven (zie zijn woorden in 1 Kronieken 29 vers 15).

‘En zelfs al zou ik hoog van mezelf willen opgeven, dan nog zou ik geen dwaas zijn, want ik zou de waarheid spreken. Maar ik zie er vanaf, want ik wil beoordeeld worden op grond van wat men van mij hoort en *ziet (zichtbaar/controleerbaar!), niet op grond van de uitzonderlijke openbaringen die ik heb gekregen.‘ (Uit 2 Korintiërs 12 uit de verzen 6-7)

‘Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest, er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht (1), maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt. In iedereen is de Geest *zichtbaar (controleerbaar!) aan het werk ten bate van de gemeente.‘ (Uit 1 Korintiërs 12 de verzen 4-7)

(1) Daarom kan iemand die een ‘bijzondere openbaring (aanwijzing)’ krijgt – zoals een predikant die eens een stem hoorde na beroepen te zijn – daar beter over zwijgen en er geen ruchtbaarheid aan geven, bijv. om te onderstrepen/bewijzen (aan anderen) dat de Geest ook vandaag nog (zo) werken wil, al mag hij het voor zichzelf (en bijv. samen met z’n vrouw en/of intimi) dankbaar en dankend aanvaarden uit Gods Vaderhand.

Bron citaat: Mededeling vanaf kansel/podium tijdens een ochtenddienst van onze NGK-gemeente.

Bron afbeelding: SlidePlayer