‘We zijn niet zo overmoedig ons te vergelijken met degenen die zichzelf zo aanprijzen, laat staan ons aan hen gelijk stellen. Zij tonen hoe dom ze zijn door zichzelf (oud of jong) tot maatstaf en norm te nemen. Wij daarentegen willen niet zo buitensporig hoog van onszelf opgeven, we blijven binnen de grenzen die God ons heeft gesteld. Ook u valt daarbinnen. U behoort tot ons gebied, dus we overschrijden geen enkele grens. We hebben immers ook bij u als eersten het evangelie van Christus gebracht. Bovendien willen we ons niet laten voorstaan op de inspanningen van anderen. We hopen alleen dat uw geloof groeit en dat u ons werk uitbundig zult prijzen binnen de grenzen die God voor ons heeft vastgesteld. (…) Wil iemand zich op iets beroemen (in de gemeenten/kerken), laat hij zich op de Heer beroemen, want niet wie zichzelf aanprijst is betrouwbaar, maar wie door de Heer wordt aangeprezen.’*
(Uit 2 Korintiërs 10 de verzen 12-18)

Geciteerd 1: Maar het begint met gebed: „Heere God, wilt U me open ogen en een open hart geven om de jongeren te zien die het echt nodig hebben?” Dat zal Hij ook doen. Dan gaat de kramp eraf dat wij iedereen bij de kerk moeten houden. Leg het maar in Gods hand, wees beschikbaar en vraag hoe God jou in de gemeente wil gebruiken.”

Geciteerd 2: Vraag wat ze nu al kunnen en willen doen. In sommige kerken zitten –goedbedoeld– op zondag een paar 60-plussers in de kerk om de onlinedienst te verzorgen. Jongeren kunnen dat veel beter en sneller. Schakel hen daarvoor in. Dat werkt vaak het beste door hen niet gezamenlijk –in de groepsapp van de catechese– te benaderen, maar persoonlijk: Ik heb gehoord dat jij goed bent in… Zou je daarmee willen helpen?”

Geciteerd 3: Vraag aan hen: Waarom ben je zo enthousiast over die diensten, wat trekt je erin aan, en zouden wij daar iets van kunnen leren? Daarbij begrijpen ze heel goed dat een dienst in bijvoorbeeld een Veluwse dorpsgemeente niet zo hip zal worden als die bij Mozaiek. Maar als jongeren zeggen dat ze het belangrijk vinden dat het in de kerk gaat over zaken die voor hen relevant zijn en hoe God en het geloof daarin een plek hebben, kun je er misschien wel iets mee.

Opgemerkt: Laten we de geciteerde woorden van Paulus eens goed overdenken en dat moeten niet alleen de leidinggevende volwassenen en ouderen doen, maar we zullen de jeugd hierin ook hebben te laten meedenken. Wie kunnen en mogen hen – in de eigen gemeente – die woorden ook voorhouden. Dat ze niet moeten afgaan op anderen die hoog van zichzelf menen op te kunnen geven – over hoe je de (huidige/moderne) jeugd bij de kerk kunt houden bijv. – en van wie hebben ze het evangelie gehoord en binnen wiens (pastorale) gebied/bereik horen ze? Wie proberen hen weg te lokken bij de eigen gemeente en maken ze daarbij dan geen misbruik van de inspanning van anderen (o.a. hun eigen ouders). Of geef jij zelf, jongere, door jouw ontevredenheid en/of ‘shopgedrag’ anderen gelegenheid om daar gebruik van te maken, terwijl dat toch niet terecht is…
En zo valt er toch wel meer ander Bijbels geluid te laten horen dan er in dit artikel te horen valt. Niet onze goede bedoelingen en de verlangens van de (huidige) jeugd zijn maatgevend voor wat wij in de zondagse samenkomsten en in het pastoraat zullen zeggen (en zingen) en doen!

* Te onderkennen ‘wie door de Heer wordt aangeprezen‘ vraagt een goed ontwikkeld Bijbels onderscheidingsvermogen en dat is een leerproces en dat is precies ook een reden waarom de jeugd (en hún verlangens/voorkeuren) het niet voor het zeggen moet hebben in de gemeenten/kerken!

Bron citaat: RD kerk & religie – „Laat jongere in de kerk merken: We denken aan je en bidden voor je” – door Michiel Bakker

‘Jonatan nu zei tegen zijn wapendrager: Kom, laten wij oversteken naar de wachtpost van deze onbesnedenen. Misschien zal de Here voor ons handelen, want de Here kan evengoed verlossen door weinigen als door velen.’ (Uit 1 Samuël 14 vers 6)

Bron afbeelding: SlideServe