‘Hij stelde een richtlijn vast voor Jacob en kondigde in Israël een wet af. Onze voorouders gaf hij de opdracht die aan hun kinderen te leren. Zo zou het volgende geslacht ervan weten, en zij die nog geboren moesten worden, zouden het weer aan hun kinderen vertellen”. (Uit Psalm 78 de verzen 5-6)

(Doden)herdenking: Gedenken betreft steeds meer onszelf? *
* Laten we het hopen!

Geciteerd 1: De vraag blijft wel: moeten ál die mensen op 4 mei herdacht worden? Of ze nu dader of slachtoffer waren, of ze nu heldhaftige daden verricht hebben of gewoon maar bezig waren met overleven? Als we dat doen, gaat zo’n herdenking eigenlijk alleen nog maar over onszelf. Het gaat niet meer om hoe het toen was, het gaat er alleen om dat wij er allemaal bij horen en allemaal onszelf erin kunnen herkennen. Of onze familie nu in Nederland woonde of niet, of onze grootouders nu in het verzet zaten of NSB’er waren.

Geciteerd 2: Herdenken kan dus gecompliceerd zijn. (…) Toch blijft herdenken een waardevolle zaak waarbij je God dankt voor de herinnering en waarbij je zonden en wonden in Zijn handen legt.

Geciteerd 3: Maar ik wil er nog een gedachte aan toevoegen. Herdenken doe je natuurlijk degenen die overleden zijn. Maar herinnering begint niet pas nadat iemand overleden is. Ik denk dat het heel goed is om juist als je nog leeft en als je beseft dat je leven eindig is, om juist dan ook met je kinderen te spreken. Te spreken over wat ze meegenomen hebben van jou. Wat laat je hen na? Daar begint gedenken terwijl je nog leeft, en wat is het later voor je vrienden en bekenden en voor je kinderen waardevol als ze hier (nog) met je over hebben kunnen spreken.

Geciteerd 4: Dan gaat niet alleen over de vrome dingen. Dat gaat over heel het leven en hopelijk mag daar dan een onderdeel van zijn wat het geloof voor betekenis had als dragende grond in je leven. Als je met gedenken begint terwijl je nog leeft, dan is er ook ruimte om iets te doen met dingen die fout gegaan zijn of die verkeerd overgekomen zijn. Een christen weet daar toch van? Een christen hoeft toch niet als een heilige herdacht te worden, maar als iemand die wist van genade te leven?!

Opgemerkt 1: Het is wel degelijk van belang om bij een dodenherdenking als op 4 mei een ‘zo breed mogelijk slagveld’ te overzien en daardoor iedereen er zich ook betrokken bij laten voelen/weten. Het is veel te simpel gedacht en gebleken om een duidelijke ‘goed en kwaad boedelscheiding’ te zien of te maken waar het de rol en de inzet van mensen betreft. En daarom is het goed om er ook bij stil gezet te worden hoe wij in de huidige samenleving zo’n ‘boedelscheiding’ toch vaak maar weer al te graag voltrekken met alle gevolgen van dien.

Opgemerkt 2: Christenen weten wel van een (voortdurend) nodige ‘boedelscheiding’ in eigen leven, omdat zij zich als leden van de gemeente van Jezus Christus door Woord en Geest elke dag weer geplaatst weten voor het aangezicht van de levende God, Die hun hart en hun persoonlijke situatie en hun opstelling daarin jegens hun naasten doorgrondt en kent. Daarom spreken Christenen liever over verootmoediging en bekering en vergeving dan over veroordeling en (harde) strafmaatregelen. Zij hebben zichzelf leren kennen…

Opgemerkt 3: Daarom richten christenen met die oproep tot verootmoediging en bekering en vergeving zich altijd eerst tot zichzelf, maar daarnaast zeker ook tot hun broeders en zusters! Maar wanneer dat niet meer ‘leeft’ en die oproep – zoals die zich uit Gods Woord aan ons ‘opdringt’ niet (meer) wordt gehoord of niet meer getolereerd onder christenen, hoe zullen zij/wij dan – in onze gemeentelijke samenleving als christenen – nog van enige betekenis (als zoutend zout, als licht op een berg) kunnen zijn voor anderen in de samenleving(en) van mensen om ons christenen heen?!

Herdenken: Plechtig aandacht schenken aan een gebeurtenis uit het verleden.
Gedenken : Aan iets terug denken – Attenderen – Denken aan – Doen denken – Doen denken aan – Herdenken – Heugen- In gedachte hebben – In het geheugen roepen – Manen – Memoreren – Nog weten.
Boedelscheiding: Verdeling van goederen. Een echtscheiding is een kwalijke zaak… Na de scheiding moeten niet alleen de goederen, maar ook de schulden die in deze gemeenschap van goederen vallen, door de partijen worden verdeeld. Dit wordt ook wel de boedelscheiding genoemd.

Bron citaat 1: RD Opinie – ‘Column: Herdenken gaat steeds meer over onszelf‘ – door Enny de Bruijn
Bron citaten 2-3: smouter-net.docs – ‘Gedenken en doorgeven‘ – ds. Willem Smouter

Bron afbeelding: SlidePlayer