‘En weet dat hetzelfde lijden uw broeders in de wereld overkomt.‘
(1 Petrus 5: 9b)

Geciteerd 1: Deze troost, als je zelf ziet en hoort dat ook anderen hetzelfde lijden, is gemakkelijk te verstaan door gewone christenen, die genoeg te dragen hebben met uitwendige aanvechtingen van de duivel en de wereld. Anders is het in geestelijke, inwendige lijden, wanneer het schijnt dat de duivel jou alleen aantast met zijn giftige pijlen. Als hij je bijvoorbeeld laat twijfelen aan Gods genade, of als hij je laat denken dat je slechts een verworpene bent.

Geciteerd 2: Petrus zegt ons: Lieve vriend, laat je door de duivel en je lijden niet verschrikken of bevreesd maken. Want je moet weten en er niet aan twijfelen dat je niet alleen lijdt! Zo verschrikkelijk kan de duivel je niet aanpakken, of hij heeft dat met anderen ook al gedaan. En hij doet dat nog. Want hij bedoelt en zoekt niet alleen jou, maar de hele christenheid. De duivel stopt nooit om de christenen in hun hun lijden Gods Woord en het geloof uit het hart te trekken en om hen van hun troost in Christus te beroven.

Geciteerd 3: Deze schrik en angst  wordt veroorzaakt omdat de mens denkt dat niemand anders zich in zulke gruwelijke aanvechtingen bevindt als hijzelf. Dat alleen hij een zo’n bijzonder zeldzaam en ongewoon lijden heeft. Inderdaad is het zo dat de aanvechtingen van de ene mens zich bij anderen weer kunnen voordoen in andere voorvallen, omstandigheden en op andere manieren. Daardoor kan hij denken dat zijn lijden verschilt van het lijden van andere christenen. Toch blijft het lijden van de hele christenheid en de aanvechting daarin voor een ieder één en hetzelfde: de duivel probeert ons allen zonder onderscheid weg te trekken van de godzaligheid en van het geloof en vertrouwen in God, tot onverschilligheid, ongeloof, haat en godslastering.

Geciteerd 4: Daarom is het de gewoonte van de apostelen om het lijden van de christenen aan te duiden als gemeenschap in lijden en droefheid (2 Korintiërs 1 : 7; 1 Petrus 4 : 13). Allemaal betrekken ze ons lijden op het lijden van Christus onze Heere, als het Hoofd en de Voorganger. Zoals Petrus in het eerste hoofdstuk zegt: ‘… en hebben onderzocht op welke en wat voor een tijd de Geest van Christus duidde, Die in hen tevoren had getuigd van het lijden dat over Christus zou komen, en van de heerlijkheid daarna volgende‘ (1 Petrus 1 : 11). En Paulus zegt dat hij in zijn vlees vervult wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen in Christus (Kolossenzen 1 : 24).

Geciteerd 5: Vertroost je daarmee dat je ook bij het getal van hen behoort die in de gemeenschap met het lijden van Christus met je zijn geweest en nog met je zijn tot op de jongste dag. O, dit is een heerlijk en gelukkig volk. Allen verkeren ze onder één Here en Hoofd, Dezelfde Die de duivel en zijn hele hel alle macht heeft ontnomen.
In het kort: jouw lijden kan zó zwaar en moeilijk niet zijn, of het is niet zwaarder en moeilijker geweest dan van de lieve apostelen, profeten, patriarchen en alle andere heiligen. Dit is deel hebben aan het lijden van Christus. ‘Zijn wij dan kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus (zegt Paulus in Romeinen 8 : 17), als wij namelijk met Hem lijden, opdat wij ook met Hem in gelijke heerlijkheid verhoogd worden.‘

Maarten Luther: Predigte des Jahres 1539, Crucigers Sommerpostille, Druck 1544. Vgl. WA 22, S.46 ff

NB. Niet alles uit het betreffende overdenking (59) werd hier overgenomen.

Bron citaat: Maarten Luther – Als goud door vuur beproefd – Korte verklaring van de eerste brief van de apostel Petrus in 60 overdenkingen – Overdenking 59 – Samengesteld, ingeleid door H.C. van Woerden – © 2020 Den Hertog B.V., Houten.

Bron afbeelding:  Knowing-Jesus-com