‘Maar wij spreken ten overstaan van God en in eenheid met Christus‘
(Zie 1 Korintiërs 12 : 19)

Zullen we in deze (wereld)tijd met homofilie en homofiele medechristenen niet hebben om te gaan zoals bijvoorbeeld de kinderen van Gods volk indertijd omgingen met polygamie? We weten dat Jakob niet uit eigen keus zijn huwelijk met twee vrouwen begon en dat in die tijd het krijgen van (meer) kinderen zo belangrijk was dat het hebben van bijvrouwen ook niet zomaar werd afgekeurd.  En ook David en Salomo werden niet als kinderen van God verworpen en uitgestoten ondanks dat ze met het hebben van veel vrouwen (en veel paarden, Salomo) beslist tegen de wet van Mozes ingingen en daarmee veel strijd en moeiten in (hun) huis haalden en daarmee ook onheil over zich en het Godsvolk afriepen.

We hebben allen een leven lang een strijd te voeren om Gods Woord én om Gods weg met ons in ons leven te leren verstaan en aanvaarden. Laten we onszelf en anderen daarbij geen onnodige obstakels in de weg leggen. Wat dat in de concrete praktijk van ons leven en ons samenleven met anderen betekenen moet – ook in het pastoraat – dat kan alleen ‘uitgevonden’ worden waar en wanneer Christenen in de gemeenschap van de/een gemeente van Jezus Christus steeds weer met elkaar eerbiedig Gods Woord beluisteren en daarover met elkaar in gesprek gaan elkaar aanvaardend als broeders en zusters in de Heer.

Zoiets geldt ook t.a.v. de taak die vrouwen krijgen toebedeeld in een bepaalde gemeente. Dat moet niet een zaak zijn van onheilig streven maar van eerbiedig zoeken naar wat in liefde en eerbied voor Gods Woord en de tijd waarin we leven in een gemeente als ‘gepast’ wordt bevonden. Dan zal toch altijd het uit liefde gehoorzaam willen volgen en dienen van onze Heer Jezus Christus en daarmee ook het elkaar dienstbaar willen zijn in het concrete leven van onze tijd centraal behoren en kunnen staan in ons spreken en overleggen en handelen met elkaar.

En waar we moeten constateren dat die liefde en gehoorzaamheid en dienstbaarheid er niet of onvoldoende is daar zullen we geen grote mond opzetten tegen elkaar of schermen met synodale of andere kerkelijke stukken, maar ons vernederen voor God, zoals Paulus daar ook van spreekt in het slot van hoofdstuk 12 van de tweede brief aan de Korintiërs (2 Korintiërs 12 : 14-21: ‘Aankondiging van een derde bezoek‘ – en lees H13 er ook bij!)

Zie ook:  ‘Een Christelijke levenswandel in het huwelijk… (I)‘

Bron afbeelding:  Talk To The Word