God zal hen zelf bevestigen en schragen
En op Zijn rol, waar Hij de volken schrijft,
Hen tellen, als in Isrel ingelijfd,
En doen den naam van Zions kind’ren dragen.
Psalm 87 vers 4 (Berijming 1773, melodie Maître Pierre)

Gods belofte(n) voor een inclusieve samenleving…

Geciteerd: Psalm 87 is een bijzondere Psalm die altijd gezongen wordt bij het christelijke oogstfeest van Pinksteren, de dag waarop de Filistijnen, de Tyriërs en Moren naar Petrus luisterden en hem hun hoorde toespreken in hun eigen taal. Voor anderen sprak Petrus wartaal: hij heeft zeker te veel zoete wijn gedronken.

Die sfeer heeft ook Psalm 87. De dichters des vaderlands en des tempels, de Korachieten hadden een vrolijke dag en misschien wel teveel zoete wijn op. De Psalm bestaat uit slechts zeven zinnen. Het onderwerp van elke zin is weer anders. Daardoor is de tekst springerig.

Het zijn zeven oneliners achter elkaar over inclusie. Daarmee is de Psalm geschikt voor hele grote groepen, wat zeg ik voor de hele wereldbevolking. Grote groepen moet je niet toespreken met een doortimmerd betoog of met een degelijke preek. Een enkele zin volstaat, maar die zin moet dan wel raak zijn.

De boodschap van Psalm 87 is: ‘Wir sind alle Juden.’, maar dan in het Hebreeuws: ‘Anachnu Jehudim!’* Alle volken hebben Joodse wortels. Alle volken door wie de Joden zijn vervolgd, die ze als slaaf hebben gediend, waaraan ze als ballingen onderworpen waren, wier godsdienst ze hebben bestreden. Godsdienst, ras –  het doet er niet toe – de God van Israël benadert alle andere volken als Israël. Ze horen erbij.

‘Boven alle steden van Jacob heeft de HEER de poorten van Sion lief.‘

Die steden van Jakob – dat was toch het hele idee? Opgejaagd door al die volken, zou hij toch rust krijgen. Izak werd toch gedoogd bij zijn nieuwe waterput en dat was toch een begin? Dat moest allemaal toch uitgroeien tot een burgerbestaan van huisje-vijgenboompje-beestje? En dat was toch gerealiseerd? Top. Tof.

Maar daar ging het stiekem (de Bijbel is anders duidelijk genoeg – AJ) toch niet om. Het ging om de poorten. Om de ontmoeting met de ander, met de vluchteling, met de asielzoeker, met de toerist, Het ging om inclusie van alle volken.

Volken. Een collectief. Mensen tellen individuen, zieltjes. Drieduizend op de eerste Pinksterdag. God telt de volken en Hij neemt ze allemaal voor Zijn rekening zonder Israël in de uitverkoop te doen. De winst van de eerste Pinksterdag is duidelijk, 3000 christenen, maar het tegoed van Psalm 87 (om een uitdrukking van Miskotte te gebruiken) staat uit: een inclusieve wereldsamenleving. Alle volken hebben hoe ingewikkeld dit ook is, een dubbel paspoort. Ze zijn in de eerste plaats Joods.*

* De schrijver doet geen moeite om ‘Joodse wortels’, en “Jood zijn’ (‘Wij zijn allen Joden’) Bijbels of vanuit het Jodendom of staatsrechtelijk te onderscheiden en/of definiëren. Maar dat Bijbels gezien mensen uit de ‘heidenvolken’ zich mogen rekenen onder de ‘in Sion (Salem) geborenen’ en dat ‘de Wortel’ Die de edele olijf met de natuurlijke takken draagt ook de later geënte takken draagt, daar is geen twijfel over mogelijk.  Zie ook Genesis 14 : 18-20, Psalm 76 : 3 en Psalm 110 : 4 en Romeinen 11 : 13-18.

Bron citaat: ‘Deez’ en die is daar geboren – Psalm 87 en het probleem van de inclusieve samenleving – Driestarren‘ – door Aart Deddens in Soφie 10e jaargang nr. 5 – oktober 2020.

Van de Korachieten, een psalm een lied.
‘Boven alle steden van Jakob heeft de HEER de poorten van Sion lief,
Zijn vesting op de heilige bergen.
Van u wordt met lof gesproken, stad van God.
‘Ik noem Rahab en Babel Mijn getrouwen.
Filistea, Tyrus en Nubië zijn alle hier geboren.’
Met recht kan men van Sion zeggen: ‘Welk volk ook, het is hier geboren,
de Allerhoogste houdt Sion in stand.’
Bij de namen van de volken schrijft de HEER: ‘Dit volk is hier geboren.’
En dansend zingen zij: ‘Mijn bronnen zijn alleen in u.’
Psalm 87 (NBV)

Bron afbeelding:  Believe Trust