To be a or not to be a Christian – that’s the question!

Geciteerd: Zorg baart mij de tegenvallende animo. Op veel plaatsen staat men niet in de rij voor de eredienst. Sommigen weigeren zich aan te melden. „Dan kom ik niet…” Anderen zien er op het laatste moment weer van af. Of geven voorkeur aan thuis meekijken en -luisteren. Vooral leden van risicogroepen. Horen daar ook veel jongeren bij? Ik mis ze. In Neerlangbroek nodigde de kerkenraad hen specifiek uit. En… ze kwamen. Maar de kerkhonger is niet wat ik ervan verwachtte. Teleurstellend. Verliezen we mensen? Went thuisblijven en ”kerken” vanaf de bank? Al dan niet met ontbijt, koffie en in pyjama onder de preek? Wat bindt ons nog samen? Het is verleidelijk om later op de dag in te loggen, een keer over te slaan of digitaal te shoppen. Ik maak me zorgen over deze sluipende en insluipende ritmeloosheid, de dreigende teloorgang van discipline en flexibilisering. Ook als het gaat over respect en eerbied bij en onder het Woord en de heiliging van Gods dag. Geloof, hoop en liefde worden beproefd. Zeker nu het einde van de crisis nog niet te zien is. Zijn we coronaproof?

Opgemerkt: Lees nog weer eens de woorden over de voetwassing in Johannes 13 : 1-11. Onze Heer Jezus zegt daar: wie gebaad heeft hoeft alleen nog zijn voeten te wassen, hij is al helemaal rein. We zullen ons dus steeds weer door Jezus de voeten laten wassen en daar wil Hij ook onze dagelijkse bekering maar met name ook onze zondagse samenkomsten met de viering van het Avondmaal voor gebruiken.
Wanneer we ons dan weer hartelijk bekeren van onze dagelijkse of langer aangehouden zonden, dan hebben we werkelijk deel aan Hem. Doen we dat niet – zoals Judas – dan gaan we niet gerechtvaardigd naar huis. Zoals de tollenaar wel gerechtvaardigd naar huis ging na zijn gebed in de tempel en de Farizeeër die blind was (geworden!*) voor zijn zonden – niet. (Zie ook wat Jezus zegt in Johannes 9 : 40-41).
Maar de voetwassing – de vergeving van ónze zonden – die mogen we dan niet alleen voor onszelf weer ontvangen, maar onze Heer Jezus Christus laat ook duidelijk weten dat we dan ook elkaar de voeten hebben te wassen (= elkaar vergeven – zie 1 Johannes 11 : 12-18).
Daarom zie ik onze zondagse samenkomsten als dienst van God aan ons – we zitten daar als gedoopten (‘gebaad’) aan de voeten van Jezus om te luisteren en laten ons de voeten wassen door Hem – en dus niet als ónze ‘eredienst’ aan Hem.
Paulus zegt dat onze ware eredienst is dat we ons met onze hele dagelijkse levenspraktijk zullen wijden aan de dienst van onze God.

Zie verder ook deze zeer verhelderende preek! 

* Lukas 18 : 9-14. De Farizeeër spiegelde zich niet meer aan Gods heilige wet (Psalm 143 : 1-2) maar aan de mensen om zich heen (mensen die roofzuchtig, onrechtvaardig en overspelig zijn of zoals die tollenaar daar…)

Bron citaat: RD Opinie – ‘Column: Coronaproof‘ – door ds. J. Belder

Bron afbeelding: Inspired by Life… and Fiction