‘En overmits gij kinderen zijt, zo heeft God de Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader.‘ (Galaten 4 : 6)

Nooit stoppen met roepen!

Geciteerd: Wij weten wel dat we arme zondaars zijn; maar het gaat hier niet om wat wij zijn en doen, maar om wat Christus voor ons is en wat Hij gedaan heeft en nog doet.
Denk je dat jij belangrijk bent alleen omdat je een kind van God bent?
Mijn beste, denk er dan ook niet gering over dat Gods Zoon gekomen is, uit een vrouw geboren is en onder de wet is geplaatst zodat jij Gods kind zou worden.

(…) De Geest van God getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn. 

Hoe zou ons hart dit roepen, zuchten en getuigen dan niet kunnen voelen?
En ook de aanvechtingen en het lijden zijn hier van onschatbare waarde. Zij zetten tot dit roepen aan en maken de Geest wakker.
Als je het roepen niet voelt, denk er dan steeds aan en stop niet met bidden, totdat God je verhoort.

Opgemerkt: Ook hierin is onze Heer Jezus Christus aan ons gelijk geworden en ons in voorgegaan:

(…) 7 Tijdens zijn dagen in het vlees heeft Hij gebeden en smekingen onder sterk geroep en tranen geofferd aan Hem, die Hem uit de dood kon redden, en Hij is verhoord uit zijn angst, 8 en zo heeft Hij, hoewel Hij de Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd uit hetgeen Hij heeft geleden, 9 en toen Hij het einde had bereikt, is Hij voor allen, die Hem gehoorzamen, een oorzaak van eeuwig heil geworden, 10 door God aangesproken als hogepriester naar de ordening van Melchisedek. (Uit Hebreeën 5)

Zie/lees:  Hebreeën 4 : 14-16 en 5