‘En Hij verwonderde Zich over hun ongeloof.‘  (Markus 6 : 6)

De duivel heeft nog een pijl op zijn boog, namelijk, dat hij je gebed als zinloos en vergeefs laat voorkomen door dit soort gedachten in te blazen: ‘Lieve vriend of vriendin, waarom bid je eigenlijk? Let eens op hoe stil het om je heen is, denk je echt dat God ernaar luistert of aandacht heeft voor wat jij zegt?’

Zo brengt de duivel je aan het twijfelen, om te zorgen dat je daardoor je gebed zal minachten en in de wind slaan en nooit zal ondervinden wat de waarde en de kracht van het gebed is.

Ik heb zelf ondervonden wat dat twijfelen inhoudt en er bij anderen over gelezen en wel in het bijzonder bij Bernardus, die zijn kloosterbroeders met grote ernst vermaant dat zij niet naar de kerk mogen gaan om daar op goed geluk – om het even of God hun gebed wel of niet hoort – hun getijden te bidden.

Want ik zeg je in waarheid dat het gebed niet is om met God de spot te drijven, want bidden is spotten als je zegt: ‘Lieve Vader in de hemel…,’ terwijl je dit zelf nog niet eens gelooft!

Opgemerkt: Wij zullen – wanneer we het hebben over of ons keren tegen het misbruiken van Gods Naam – altijd weer hebben te beseffen dat het misbruiken van Gods Naam nog het meest gebeurd door en onder ‘kerkmensen’ en dat zelfs tijdens het bidden en preken en ook bij het op allerlei manier roepen van ‘God wil het’, wat helaas nogal eens  niet veel meer is dan het nastreven van ‘eigen belang’ en ‘eigen eer’ (gemeentelijk/kerkelijk of persoonlijk)!