(…) “Als wijkverpleegkundige was ik me ervan bewust dat ik in het leven van onze patiënten iets kon betekenen. Ik kon het verschil maken, mensen de mogelijkheid bieden een menswaardig bestaan te leiden. Toen ik begon, was er nog nauwelijks management in de zorg. We hadden één keer in de week een bijeenkomst met de andere verpleegkundigen in de wijk waar we moeilijkheden en oplossingen bespraken, en voor de rest vooral een hoop plezier maakten. Als het eropaan kwam, nam iedereen zijn of haar verantwoordelijkheid, dat wisten we van elkaar.”

(…) Jos de Blok schenkt een kop koffie voor ons in en laat een korte stilte vallen. We zijn duidelijk aanbeland bij wat in de loop van de tijd zijn onderwerp is geworden. Mensen versus systemen, management versus gezond verstand, de oorzaken en de gevolgen. Zijn nuchtere kijk op de wereld van de zorg legt binnen enkele minuten een hier en daar pijnlijke werkelijkheid bloot.

(…) “Het ging allang niet meer over de problemen van de patiënten en de mogelijke oplossingen; het ging over doelstellingen, productafspraken en marktstrategieën. En al die organisaties gingen fuseren, werden groter en kregen duurbetaalde financieel directeuren die de boel gingen bepalen terwijl ze geen flauw benul hadden van wat er zich in de zorg afspeelde.”

(…) “Dwangmatig denken vanuit management leidt tot ontzettend veel ballast en is funest voor de motivatie. Wat is er mis mee om werkplezier tot uitgangspunt van het beleid te maken? Iedereen voelt op zijn klompen aan dat blije medewerkers hun werk beter doen, dat is toch geen hogere wiskunde?”

(…) “Buurtzorg is uitzonderlijk omdat we heel gewone dingen doen. Meer is het niet. Ons werk is niet zo ingewikkeld, maar het blijkt soms behoorlijk ingewikkeld om van die ingewikkelde narigheid af te komen. Zonder managementlaag redden we het uitstekend.

Steeds vaker zie ik dat er op dat gebied een ommekeer aan zit te komen; die beweging is niet meer te stoppen. De jongere generatie, de millennials, staat anders in het leven. Dat is een groot voordeel.

Het is een groot deel van onze generatie, de 50+’ers, die het verprutst heeft. We hebben stilzwijgend de afbraak toegestaan van enkele wezenlijke pijlers onder onze samenleving. Maar het beweegt zich nu weer traag de andere kant op. Ja, dat gevoel heb ik. Daar ben ik heel optimistisch over.”

Bron tekst:  Tijdschrift Zin – Artikel “Jos de Blok” –  interview met Jos de Blok  (1960), directeur van Buurtzorg.

Bron afbeelding:  Tubantia – Jos de Blok, directeur Buurtzorg.