WIJ ZULLEN ONS NOG MOETEN SCHAMEN

Maar nu geldt ook dit andere: Waar Christus aan boord is, daar begint het altijd te stormen, daar valt de wereld met alle kwade machten Hem aan, zij wil Hem en zijn discipelen vernietigen, zij komt tegen Hem in opstand, zij haat Hem. Daarvan moet de christen zich wel bewust zijn. Geen mens moet door zovele angsten heen als de christen. Maar daarover mag hij zich niet verwonderen, want Christus is de gekruisigde en ongekruisigd komt geen christen tot het leven. Daarom zal zo iemand het met Christus samen doorlijden en doorleven, en daarbij altijd blijven zien op Hem, die mee aan boord is en ieder moment kan opstaan en de zee bestraffen, zodat het stil wordt.

Maar de waarheid van nu lijkt een andere: zulke wonderen doet Christus vandaag niet meer. Hij is zó verborgen, dat wij vaak denken, dat Hij er helemaal niet meer is. Vrienden, broeders, wat weten wij ervan, wat Christus nog vandaag aan ons doen kan en wil. – Als ons roepen maar echt is, wanneer wij roepen: Heer, help ons, wij komen om? Dat was angst, natuurlijk, maar in die angst was geloof, het geloof dat weet, waar alleen de hulp te verwachten is. Wonderen bestaan niet meer, zeggen wij! Maar wat weten u en ik daarvan? Wij zullen ons nog moeten schamen, wanneer God ons eens zijn wegen toont.

‘En zij verwonderden zich en zeiden…’ Het valt ons niet moeilijk deze verwondering te begrijpen: Wat voor een mens is dat, voor wie de angst wijkt, die de angst zijn macht ontneemt? Maar nog vragend buigen wij de knieën en aanbidden Hem, de man vol wonderen en zeggen: dat is God!

Bron tekst: Bonhoeffer Brevier – “Contra de angst” (15 januari) – “Wij zullen ons nog moeten schamen” (1968 Ten Have b.v. Baarn, Vijfde druk 1978)

Bron afbeelding:  DailyVerses.net