(…) En toen Hij in het schip ging, volgden zijn discipelen Hem. En zie, er kwam een grote onstuimigheid op de zee, zodat de golven over het schip sloegen; maar Hij sliep. En zij kwamen en maakten Hem wakker en zeiden: Here, help ons, wij vergaan! En Hij zei tot hen: Waarom zijn jullie bevreesd, kleingelovigen? Toen stond Hij op en bestrafte de winden en de zee, en het werd volkomen stil. En zij verwonderden zich en zeiden: Wat voor iemand is deze, dat ook de winden en de zee Hem gehoorzaam zijn? (Matthéüs 8 : 23-27)

De Bijbel, het Evangelie, Christus, de Kerk, het Geloof – zij zijn een oorlogsverklaring aan de angst. De angst – dat is de oervijand. De angst zit de mens in het bloed, zij holt hem uit, tot hij plotseling weerloos en machteloos ineenstort. Zij knaagt in het verborgene aan de banden die de mens met God en zijn medemens verbinden, en wanneer de mens er zich in zijn nood aan wil vastklampen, dan breken zij en hulpeloos zinkt hij onder het geschater van de hel in zich zelf terug. En nu grijnst de angst hem onverholen aan en zegt: Nu zijn wij alleen, jij en ik, nu toon ik je mijn ware gezicht.

Wie geconfronteerd is geweest met de naakte angst, in een huiveringwekkende eenzaamheid daaraan overgeleverd – aan de angst voor een grote beslissing, de angst voor een moeilijk lot, een ziekte, de angst voor een zonde waartegen hij zich niet langer kan verzetten, die hem knecht, de angst voor schande, de angst voor een ander mens, de angst voor het sterven — weet dat de angst alleen maar een masker is van het kwaad, dat in de angst de wereld van het anti-goddelijke dreigt.

Niets maakt de mensen de realiteit van de anti-goddelijke machten zo tastbaar als deze eenzaamheid, deze hulpeloosheid, deze mist die zich uitbreidt over alles. Hebt u wel eens een mens gezien in de greep van de angst? Afgrijselijk bij het kind, afgrijselijker nog bij de volwassen mens: dat beven als een angstig dier, die smekende afweer. Zo ziet het schepsel Gods er niet uit, zo ziet de geknechte, onttakelde, zieke creatuur eruit.

Maar de mens hoeft geen angst te hebben! Dat is het verschil tussen de mens en alle andere creatuur, dat de mens te midden van uitzichtloosheid, chaos en schuld hopen kan. En wanneer gevraagd wordt, hoe hij dat kan, dan noemen wij de naam van Hem, voor wie het kwaad ineenkrimpt, die de angst zelf angst inboezemt, de naam van Hem, die geheel alleen de angst overwon en in triomf in gevangenschap voerde en aan het kruis sloeg en prijsgaf aan de vernietiging, de naam van Hem, die de overwinningskreet van de van angst verloste mensheid is — Jezus Christus, de gekruisigde en levende.

Bron tekst: Bonhoeffer Brevier – “Contra de angst” (11 januari) – “Zo ziet Gods schepsel er niet uit” (1968 Ten Have b.v. Baarn, Vijfde druk 1978)

(…) 1 Het geloof nu is de zekerheid der dingen, die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet. (Uit Hebreeën 11)
(…) 12 Heft dan de slappe handen op en strekt de knikkende knieën, 13 en maakt een recht spoor met uw voeten, opdat hetgeen kreupel is niet nog meer uit het lid raakt, maar veeleer genezen zal.  (Uit Hebreeën 12)

Bron afbeelding:  DialyVerses.net