En toen Hij aan boord van het schip gegaan was, volgden Zijn discipelen Hem.
(Matteüs 8 : 23)

(1) (…) “In de eerste plaats: het begint wanneer de Heere Jezus met Zijn discipelen in het schip gaat. Er is dan nog niets van het noodweer te bekennen. Het weer is mooi, rustig en stil. De zee is ook rustig en stil. Anders zouden de discipelen het zeker niet gewaagd hebben om in het schip te gaan.

Zo spoedig echter als Christus met Zijn discipelen in het schip zijn en zij van wal steken en op zee komen, komt er een geweldig noodweer [lett: een geweldige onstuimigheid] opzetten. Het scheepje wordt met golven bedekt, zodat de discipelen niet anders kunnen denken dan dat ze nu moeten vergaan.

Deze geschiedenis laat ons duidelijk zien – maak er gelijk maar een spreekwoord van! – dat we veilig kunnen zeggen: ‘Zo gaat het – als Christus in het schip komt, zal het niet lang rustig blijven, want dan is er zeker storm en onweer opkomst.’

Want zo moet het gaan! Christus zegt het ook in Lukas 11 [vers 22]: dat de sterk gewapende zijn paleis in rust en vrede bezit, totdat er iemand komt die sterker is dan hij, en dat dan de twist en strijd begint. Dat zien we immers ook in de evangeliën: tevoren is alles rustig – maar zo spoedig als Christus Zich met een preek laat horen of met een wonderwerk laat zien, dan schreeuwen ze overal moord en brand. De farizeeën, de Schriftgeleerden en de hogepriester maken een verbintenis om Hem eenvoudigweg te doden. De duivel begint nu pas goed te razen en te woeden.

Dit heeft Christus al eerder gezegd in Matteüs 10 [vanaf vers 34]:

‘Denk niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde, Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen om verdeeldheid te brengen, tussen de man en zijn vader, tussen de dochter en haar moeder, tussen de schoondochter en haar schoonmoeder – én: iemands vijanden zullen zijn eigen huisgenoten zijn.’

Het moet alles echter daartoe dienen: dat je er vooraf over nadenkt of je een christen wilt zijn of niet. Want als je een christen wilt zijn, bereid je dan voor op dit onweer en ook op vervolging – zo gaat het nu eenmaal! ‘Wie in Christus godzalig wil leven’ zegt Paulus ‘die moet vervolging lijden’ (vgl. 2 Timoteüs 3 : 12). Als je dus graag God wilt dienen en een christen wilt zijn, geef je dan nu maar gewillig over, het onweer en de vervolging zal niet uitblijven.

Daarom, grijp moed, zodat je daarvoor als voor iets dat onvoorziens komt, niet schrikt. Wees voor dit onweer niet bevreesd, maar vrees God, zodat je daarom niet van Zijn Woord afwijkt. Houd daaraan onverzettelijk vast. Het is immers omwille van de gunst van de wereld niet begonnen, daarom, wil het dan vanwege haar wangunst en boosheid niet nalaten.

Dat is nu wat het evangelie ons wil leren: Matteüs zegt dat het noodweer pas is opgekomen toen Christus op zee in het schip was en zij van land waren weggevaren.”

Maarten Luther: Hauspostille 1544, 4. Sonntag nach Epiphanias 1533, in Templo, Euangelion Matthei am 8., vgl. WA 52, 123, 15 – 124, 19

(1) Ons citaat komt uit een preek over Matteüs 8 vers 23 tot 27 die Luther in het jaar 1533 in de stadskerk te Wittenberg heeft gehouden. Van deze preek zijn meest waarschijnlijk in de kerk aantekeningen gemaakt door Luthers trouwe vriend en tafelgenoot Magister Veith Dietrich, theoloog en reformator te Wittenberg en later te Neurenberg. De Hauspostille, waarin deze preek is opgenomen, werd met een instemmend voorwoord van Luther in 1544 te Neurenberg uitgegeven door Veith Dietrich. Hij werd in 1506 geboren te Neurenberg en is daar overleden op de leeftijd van 42 jaar. Zijn graf bevindt zich in Neurenberg op het ‘Johannisfriedhof’.

(…) 27 Wie niet zijn ​kruis​ draagt en achter Mij komt, kan mijn discipel niet zijn. (…) 33 Zo zal dus niemand van u, die niet afstand doet van al wat hij heeft, mijn discipel kunnen zijn. 34 Het zout is wel goed, maar wanneer zelfs het zout zijn kracht verliest, waarmede zal het smakelijk gemaakt worden? (Uit Lukas 14)

Bron afbeelding:  Bible Blender (Jules Joseph Meynier)