(…) 105 Uw Woord is een ​lamp​ voor mijn voet,
een licht op mijn pad.
106 Ik zweer mij te houden aan uw rechtvaardige voorschriften
en ik zal mijn eed gestand doen.

107 Ik ben zo diep vernederd,
houd mij in leven, HEER, zoals u hebt beloofd.
108 Aanvaard, HEER, de lof uit mijn mond
en onderwijs mij in uw voorschriften.

109 Mijn leven is voortdurend in gevaar,
maar Uw wet vergeet ik niet.
110 Zondaars hebben voor mij een net gespannen,
maar ik wijk niet af van uw regels.

111 Uw richtlijnen zijn mijn eeuwig bezit,
ze zijn de vreugde van mijn ​hart.
112 Met ​hart​ en ziel ben ik bereid
uw wetten uit te voeren,
eeuwig, tot het einde toe.

(Uit Psalm 119)

En ik wil je nu ook nog heel persoonlijk zeggen: sinds ik geleerd heb, de Bijbel zó te lezen – en dat is nog niet zo’ heel lang geleden — wordt zij mij dagelijks een groter wonder. Ik lees haar ’s morgens en ’s avonds, dikwijls ook nog overdag, en iedere dag sla ik een tekst op, die ik voor een hele week gekozen heb, en probeer er geheel in te verzinken, om de tekst werkelijk te hóren.

Ik weet, dat ik zonder dit niet meer echt zou kunnen leven. En zeker niet meer echt zou kunnen geloven. Dagelijks wordt mij meer duidelijk, wat eens een raadsel was. Wij blijken steeds nog te blijven staan bij de buitenkant. Toen ik vandaag in Hildesheim weer eens middeleeuwse kunst zag, werd mij plotseling duidelijk, dat de mensen toen veel meer van de Bijbel begrepen. En dat onze voorvaders in hun geloofsconflicten niets anders hadden en wilden hebben dan de Bijbel, en dat zij door dit boek onafhankelijk en standvastig geworden zijn tot een echt leven in het geloof, is toch ook iets, dat te denken geeft.

Het zou, meen ik, van oppervlakkigheid getuigen te zeggen, dat sinds vroeger eeuwen alles heel anders geworden zou zijn. De mensen en hun noden zijn beslist dezelfde gebleven. En de Bijbel antwoordt op deze noden vandaag de dag niet minder dan toen. Dat mag dan een zeer primitieve zaak zijn. Maar je weet niet, hoe blij je bent, wanneer je de weg naar deze primitieve zaken weer hebt teruggevonden na in zo menige theologie waarover we beschikken het spoor bijster te zijn geraakt.

Wat het geloof betreft, zijn wij, dacht ik, altijd even primitief.

Wij staan dus voor de beslissing, of wij dit woord van de Bijbel ons vertrouwen geven of niet, of wij er ons door willen laten vasthouden, als door geen ander Woord in leven en in sterven (1). En ik geloof, dat wij eerst dan echt blij en rustig kunnen worden, wanneer wij tot dit besluit zijn gekomen en ons er aan (laten) houden.

(1) Opgemerkt AJ: Wie de Bijbel, Gods Woord z’n vertrouwen geeft, die geeft zich over aan Jezus Christus, want van Hem ‘getuigt heel de Schrift’. Zó komt Hij als de Levende tot ons dag aan dag en leidt en draagt Hij ons door onze levenstijd hier op aarde. Door Zijn Woord en Geest hebben wij eeuwig leven.

Bron tekst: Bonhoeffer Brevier – “Christen zijn in de realiteit” – “In het geloof blijven we altijd even primitief” (28 januari) – ©1968 Ten Have b.v. Baarn, Vijfde druk 1978

Bron afbeelding:  Heartlight Gallery