… omdat ze leken op schapen zonder herder…
(Uit Marcus 6 : 34)

Als Jezus de mensen ziet die achter Hem aan zijn gekomen, krijgt hij medelijden met hen. Ze lijken op een grote kudde schapen zonder herder. Schapen die doelloos ronddwalen omdat er niemand is die hen de weg wijst, die hen beschermt tegen gevaren en voor hen zorgt.
Hoe goed of slecht het ook met hen gaat, die mensen missen iets wezenlijks: Iemand op wie ze altijd kunnen vertrouwen en die zelfs bereid is om zijn leven op te offeren om hen te beschermen. Jezus zelf.
En jij? Is Jezus al jouw herder? Probeer dan eens door Zijn ogen naar de mensen om je heen te kijken. En als je iemand ziet die lijkt op een schaap zonder herder, probeer haar of hem dan liefdevol de weg te wijzen naar de kudde van Jezus. Hij is de goede herder.

Bron tekst:  Bijbels dagboek- Dag in dag uit 2019 (3 maart) – Leger des Heils|Ark Media

(…) Mijn hele leven had ik (1) te horen gekregen dat er een set regels is (a) en dat je naar de hemel gaat als je die naleeft, maar plotseling geloofde ik dat niet meer – dus ik was naarstig op zoek naar een morele gids.
(…) ‘Aristoteles’ ethiek start met het idee dat de mens, de anthropos, een dier is. Hij denkt niet dat onze lichamelijke instincten en verlangens zondig of weerzinwekkend zijn. Seks, plezier en goed eten zijn helemaal prima. Dit was voor mij erg verfrissend na het christendom. Ik hou van dat idee dat ik een dier ben, dat ik een vrouw ben die soms bloedt en verlangt naar mannen, en dat ik me daar niet voor hoef te schamen.
Maar hij stelt vervolgens wel de vraag: wat maakt ons dan mens? Wat maakt ons geavanceerd? Aristoteles zegt dat dat ons vermogen is om te overwegen, om te abstraheren van tijd en ruimte, en ons vermogen om te lachen. En als we die typisch menselijke vaardigheden ontwikkelen en inzetten voor het goede, worden we uiteindelijk gelukkige mensen. *
Aristoteles was zó moedig: niemand had ooit eerder gezegd dat mensen dieren waren, en niemand had een boek over ethiek geschreven zonder te refereren aan een god. Dit was de seculiere ethiek die ik nodig had. Het leek wel alsof iemand zijn woorden in mijn hoofd had gegraveerd.

* Aristoteles is dus wel veeleisend?
‘Ontzettend veeleisend! Maar niemand heeft gezegd dat gelukkig worden makkelijk is.’ Na een korte stilte: ‘Aristoteles’ ethiek praktiseren is in het begin erg vermoeiend, maar na verloop van tijd niet meer. Het wordt makkelijker als je de voordelen begint te zien. Het duurde voor mij ongeveer vijf jaar voordat ik me beter voelde.’

(a) Op mijn eerste cursus in Engeland (Bath, 1988) was er een Engelse cursist (vader van vier pubers), die opmerkte dat hij blij was dat zijn kinderen nog naar een christelijke school gingen, want zei hij, al ging hij zelf met zijn gezin niet meer naar de kerk:  they teach them good morals…

Bron tekst: Filosofie Magazine (via Blendle) – ‘Geluk is een keuze’ – Auteur Gwendolyn Bolderink

(1) De Britse classicus Edith Hall leefde wild en onbeheerst, omdat ze geen enkele reden kon bedenken om zich goed te gedragen. Totdat ze kennismaakte met Aristoteles. Bij hem vond ze het gereedschap waarmee ze haar leven kon veranderen, compleet met checklist.

Bron afbeelding: Lincoln Park UFB