“En het hele volk [hoorde en] zag de donder en de bliksem, en het geluid van de bazuin en de rokende berg. Toen zij dit echter zagen, vluchtten zij en stonden van verre, en zeiden tegen Mozes: Spreekt u met ons, wij zullen gehoorzamen, en laat God niet met ons spreken, anders zouden wij sterven.” (Exodus 20 : 18-19, weergave DB 1545).

God geopenbaard in (en aan) het vlees…

(1) (…) “Wij kunnen het niet uithouden als God in Zijn majesteit, door ontelbaar veel duizenden engelen (a) met ons spreekt – wij kunnen immers deze stem niet verdragen [of: ondergaan, uithouden, verduren]. God zegt evenwel: ‘Nu zal Ik Mijn majesteit op het aller-diepste verbergen, en zal Mijn Zoon Mens laten worden. Hij zal geboren worden uit een maagd. Bovendien laat Ik door Hem de mensen helpen en overal vergeving van zonden verkondigen.’

‘Hij zal zo vriendelijk en zachtmoedig zijn als maar mogelijk is – alleen mag je niet vergeten dat deze Mens precies dezelfde God is Die in de woestijn, aan de berg Sinaï, met de kinderen van Israël heeft gesproken. Daarom moet je geloven dat Hij het is Die met je spreekt. Hij heeft echter Zijn majesteit in Zijn Mensheid verborgen. Zijn komst is nu niet met bliksem en donder of met engelen die je doen beven en sidderen. Hij is immers uit een arme maagd geboren en Hij wil je niet bang maken – Hij wil met je spreken over de vergeving van je zonden!’

Wat moeten we nu beginnen? Als God zou komen met Zijn engelen, [op de manier als in de woestijn aan de berg Sinaï], dan zou niemand Zijn stem kunnen verdragen. Nu zegt Hij echter: ‘Ik zal komen in een eenvoudige en nederige gestalte, in een menselijk Persoon – geloof Mij nu toch!’ Maar nu willen we nog minder naar Hem luisteren en verachten Hem.

We blijven denken dat Hij zeker in Zijn majesteit moet komen – en toch kunnen we Hem in die gestalte niet verdragen! Als Hij in Zijn majesteit komt, kunnen we niet naar Hem luisteren – en als Hij in een eenvoudige en nederige gestalte komt, willen we niet naar Hem luisteren.”

Maarten Luther: Auslegung des dritten und vierten Kapitels Johannis in predigten, 1538/1540, vgl. WA 47, 209, 34 – 210, 26 (verkort)

(a) Vgl. Handelingen 7 : 53;  Galaten 3 : 19; Hebreeën 12 : 22.

(1) Op 6 maart 1540 houdt Luther (als hij in de stadskerk dr. Johannes Bugenhagen tijdens diens verblijf in Denemarken vervangt) een preek die begint bij Johannes 4 vers 1. De Menselijke en Goddelijke natuur van Christus komen in deze preek ter sprake. Daarover zegt Luther trouwens zeer lezenswaardige dingen. Al spoedig maakt hij een ‘uitstapje’ naar de wetgeving uit Exodus hoofdstuk 20. Hierdoor komen er onverwacht andere zaken aan de orde. Dat is dan ook de reden waarom bovenstaand citaat niet op Johannes 4 vanaf vers 1, maar op Exodus 20 vers 18 en 19 werd gebaseerd.

Bron tekst: Wilt u deze Luthercitaten ter kennismaking doorsturen aan uw vrienden. Er zijn geen kosten aan verbonden. Voor het aanmelden/afmelden van deze wekelijkse citaten kunt u gebruikmaken van ons e-mailadres info@maartenluther.com en van onze website:www.maartenluther.com (contact op de homepage)

(…) 18 U hebt niet, zoals het volk destijds, voor een laaiend en allesverzengend vuur gestaan, of in dreigende duisternis en woeste wind, 19 noch te midden van bazuingeschal en stemgedonder. Het volk dat dit alles onderging smeekte dan ook dat er geen woord meer tot hen zou worden gesproken, 20 omdat wat hun werd opgedragen ondraaglijk was: ‘Zelfs een dier dat de berg aanraakt, moet gestenigd worden!’ 21 Zo schrikbarend was de verschijning dat ​Mozes​ uitriep: ‘Ik sidder van angst!’ 22 Nee, u staat voor de Sionsberg, voor de stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en voor duizenden ​engelen​ die in vreugde bijeen zijn, 23 voor de gemeenschap van eerstgeborenen, die in de hemel ingeschreven zijn, voor God, de rechter van allen, en voor de geesten van de rechtvaardigen, die tot volmaaktheid gekomen zijn, 24 voor de Bemiddelaar van een nieuw ​verbond, ​Jezus, en voor het gesprenkelde bloed dat krachtiger spreekt dan dat van ​Abel… (Uit Hebreeën 12)

Bron afbeelding:  SlideShare