‘Maar verzet jullie toch niet langer tegen de Heer en wees niet bang voor de macht van het volk in dit land: die zullen wij zeker verslaan. Zij hebben niemand die hen beschermt en wij worden bijgestaan door de HEER. Wees dus niet bang voor hen. Het volk dreigde hen te stenigen, maar toen verscheen de majesteit van de HEER aan de Israëlieten in de ontmoetingstent…’ (Uit Numeri 14 de verzen 9-10)

Opgemerkt vooraf: Het artikel gelezen met toch helaas ook een gevoel van verbazing en bevreemding. Je kunt je aanstelling en rol als ‘opvoedingspedagogen’ graag willen waarmaken, maar wat er in dit artikel gezegd en aanbevolen wordt maakt me nogal eens verdrietig! Zal niet op alle punten die daar aanleiding toe geven ingaan, maar hieronder een en ander aanstippen.

Geciteerd 1: Net als de hoogleraar pedagogiek onderstreept Van Dulken het belang van voorbeeldgedrag. „Kinderen luisteren minder goed dan dat ze kijken. Je kunt denken dat je woorden overkomen, maar wat je kinderen zien, komt nog veel meer binnen.”
Opgemerkt 1: Toch de kijkcultuur dus. Straks zien we nog de refo-cultuur helemaal doorslaan… Wanneer de mensen om David heen het moesten hebben van ‘wat voor ogen was’ bij David, en niet wilden luisteren naar zijn geloofsbelijdenissen (en de woorden van de profeten, o.a. Samuël en Nathan), die zijn leven bepaalden van jongs af aan, dan hadden ze op een gegeven moment allemaal David willen/moeten verwerpen en waren ze op zoek gegaan naar een waardiger opvolger die wel/beter liet zien wat er van hem te verwachten viel. Koning Salomo leek aanvankelijk duidelijk zichtbaar aan zulke verlangen te kunnen en gaan voldoen… Van deze koning lezen we wel veel (door hem verzamelde!) spreuken maar geen (eigen) boetpsalmen, zou hij dat niet nodig hebben gevonden?

Geciteerd 2: Maar wat nu als zoon of dochter niet meer naar de kerk wil, omdat het geloof niks meer zegt of ze er zich niet bij thuis voelen? „Blijf naast je kind staan”, adviseert De Muynck. „Vaak vergeten we dat het veel logischer is dat kinderen niet geloven dan dat zij dat wel doen. Het Evangelie is niet vanzelfsprekend.
Opgemerkt 2: Deze laatste twee uitspraken doen me nog het meest verdriet. Het Evangelie verkondigt ons de waarheid en de Heilige Geest is ook aan onze kinderen geschonken om Hém de waarheid van Gods Woord altijd weer in hun hart te laten bevestigen en dat tegen al het woelen van ons eigen vlees (onze Adam’s natuur) en het woeden van de wereld en de boze in. Leren we niet heel de Bijbel door dat we Gods Woord zullen vertrouwen en niet wat mensen doen en zeggen en wat de boze ons influistert. Hij Die met ons is is vele malen machtiger dan dat wat tegen ons is en die tegen ons zijn.

>> Leestips: Numeri 14, Psalm 95 en Matteüs 19 : 13-30 en Lukas 11 : 1-13 en Hebreeën 8.

Zie hierbij ook deze blog: ‘Een hemelse kerkmuur?‘

Bron citaten: RD Onderwijs & opvoeding – ‘Een kind gelooft nog als een kind’ – door Laura Hendriksen-Bassa

‘Toen Mozes de woorden van de HEER aan de Israëlieten had overgebracht, werd het volk diep bedroefd. De volgende morgen wilden ze de bergen in trekken. “We zijn alsnog bereid om op te trekken naar de plaats waarover de HEER gesproken heeft”, zeiden ze, “we hebben gezondigd”. Maar Mozes zei: Waarom gaan jullie in tegen het bevel van de HEER? Zo’n onderneming is gedoemd te mislukken…”‘ (Uit Numeri 14 de verzen 39-41)

Bron afbeelding: Biblics