(…) Ik, Ík ben het, Die omwille van Zichzelf
je ​misdaden​ tenietdoet en je ​zonden​ vergeet.
Breng Mij Mijn tekortkomingen in herinnering,
laten we samen tot een uitspraak komen,
en voer zelf het woord om je zaak te bepleiten.
Je eerste voorvader heeft al gezondigd
en je woordvoerders zijn steeds tegen mij opgestaan.
Daarom heb ik de dienaren van het ​heiligdom​ ontwijd,
Jakob​ aan de vernietiging prijsgegeven
en Israël aan spot en hoon.
(Uit Jesaja 43 de verzen 25-28)

Jeruzalem, Jeruzalem!

‘Hoe dikwijls heb Ik uw kinderen willen verzamelen, zoals een hen haar kuikens verzamelt onder haar vleugels, en u hebt niet gewild!’
(Mattheüs 23:37, weergave DB 1545).

Kijk nu eens wat de klokhen van nature doet. Er is nauwelijks een ander schepsel wat zo goed voor haar jongen zorgt! Ze verandert haar eigen natuurlijke geluid in een zachte klagende en droeve stem, ze zoekt, scharrelt en lokt de kuikentjes.

Als ze iets vindt, pikt ze het niet op, maar bewaart het voor haar kuikens. Met al haar kracht vecht ze en gaat tekeer tegen de kiekendief [ = de naam van een roofvogel]. Ze spreidt haar vleugels gewillig uit en laat de kuikens onder zich en over zich lopen en kan alles van ze verdragen. Daardoor is ze een prachtig voorbeeld van Christus.

Zo heeft ook Christus een wenende stem aangenomen voor ons geklaagd en boete [ = berouw, bekering] gepredikt en ieder met een liefdevol hart zijn zonde en ellende aangewezen. Hij zoekt voor ons in de Schrift, roept en lokt ons naar Zich toe, en geeft het ons te eten.

Hij breidt Zijn vleugels van gerechtigheid, verdienste en genade over ons uit. Hij neemt ons vriendelijk onder deze vleugels, verwarmt ons met Zijn natuurlijke liefde, dat is: met Zijn Heilige Geest, Die alleen door Hem komt. Hij strijdt ook voor ons tegen de duivel en onze verkeerde verlangens.

Waardoor en hoe doet Hij dat? Zeker niet lichamelijk, maar geestelijk! Zijn twee vleugels zijn de twee Testamenten van de Heilige Schrift, waarmee Hij over ons Zijn gerechtigheid uitbreidt en waaronder wij schuilen en in het geloof door Zijn gerechtigheid behouden worden.

Maarten Luther:  Kirchenpostille 1522, vgl. WA 10.1.1, 283, 15 – 284, 11

(…) Want Ik zal water gieten op het dorstige
en stromen op het droge.
Ik zal Mijn Geest op uw nageslacht gieten
en Mijn ​zegen​ op uw nakomelingen.
Zij zullen opkomen tussen het gras,
als wilgen aan de waterstromen.
De een zal zeggen: Ik ben van de HEERE,
een ander zal zich noemen met de naam ​Jakob,
weer een ander zal met zijn hand schrijven: Van de HEERE,
en de erenaam Israël aannemen.
(Uit Jesaja 44 de verzen 3-5)

(…) Want Hij is onze ​vrede, Hij die met zijn dood de twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijandschap ertussen heeft afgebroken en de wet met zijn geboden en voorschriften buiten werking heeft gesteld, om uit die twee in zichzelf één nieuwe mens te scheppen. Zó bracht Hij ​vrede​ en verzoende Hij door het ​kruis​ beide in één lichaam met God, door in Zijn lichaam de vijandschap te doden. Vrede​ kwam Hij verkondigen aan u die ver weg was en ​vrede​ aan hen die dichtbij waren: dankzij Hem hebben wij allen door één Geest toegang tot de Vader.’ (Uit Efeziërs 2 de verzen 14-18)

Bron afbeelding:  Pinterest