‘Ik ben de deur: wanneer iemand door Mij binnenkomt zal hij of zij gered worden; hij/zij zal in en uitlopen en zal zeker weidegrond vinden.’ (Uit Johannes 10 vers 9)

Geciteerd: Hij herkent bij de ultra-gereformeerden de neiging om een anker van het geloof te zoeken in jezelf.

> Het verbaast niet dat Immink kritisch is op de theologische insteek van Stefan Paas, die beweert dat we God alleen ontmoeten in onze ervaring. (…) Naar mijn idee focussen we dan zo op de werkingen van Christus in het heden, dat de historische openbaring van Jezus Christus en de heilsfeiten van kruis en opstanding naar de achtergrond verschuiven. De primaire aandacht is dan niet meer gericht op de openbaring die eenmaal is geschied – Christus buiten ons en voor ons – maar op datgene wat zich nú voordoet in onze ervaring. (…) Geloofskennis is breder en omvattender dan wat wij uit eigen ervaring hebben leren kennen. Neem bijvoorbeeld wat ons is toegezegd: de opstanding van de doden en het toekomstige koninkrijk van God. Die onttrekken zich nog aan onze ervaring. Daarvan hebben we echter wel geloofskennis.’

> ‘Van de gereformeerde traditie wordt vaak gezegd dat de ‘boetvaardigheid’ – het besef van je schuld en zonden – een veel te grote rol speelt. Ik denk dat die juist bij zelfonderzoek voortdurend een rol moet spelen, want voor je het weet draait alles om de wedergeboren mens. De nieuwe mens zit tegenwoordig nogal hoog te paard. In de praktijk valt het in mijn ervaring vaak knap tegen, hoe ‘vernieuwd’ mensen zichzelf ook mogen inschatten. Ze zijn hun oude ondeugden niet zomaar kwijt, ook niet in hun vernieuwde bestaan. Nee, je karakter, je psyche, je biografie – al die zaken spelen een grote rol in het christelijke leven. Daar moet je niet te snel overheen walsen, anders wordt het geloof overgeestelijk.

> We hebben niet alleen te maken met het mysterie van het geloof, ook met het mysterie van de werkelijkheid. ‘Er is zoveel dat we niet begrijpen: waarom de dingen zijn zoals ze zijn, waarom dingen gebeuren. Het is de taak om bij de mensen te zijn en het daar uit te houden.’ Dat geeft je een realistische kijk op het leven. Het is soms een puinhoop. En dat blijft het. Juist in het geloof heb je oog voor de gebrokenheid.’

Geciteerd slot: Terugkijkend op zijn leven vraagt Immink zich geregeld af hoe hij zelf in het orthodox-gereformeerde spoor is gebleven. ‘Een kort antwoord is: die andere sporen bevredigden me niet. De ultra-gereformeerden zijn me te eenzijdig, met al hun nadruk op de persoonlijke bekering en het gevoelsleven. Aan de andere kant kon de vrijzinnigheid, het modernisme, me ook niet bekoren. God is een werkelijkheid in het leven. Die ervaring dient zich iedere keer weer aan, onweerstaanbaar. Die werkelijkheid is Christus, met zijn genade en verzoening, als uiteindelijk houvast. Dat kan ik niet missen.’

Opgemerkt 1: Kan me helemaal vinden in de hierboven geciteerde woorden van deze predikant, hoogleraar en rector.

Opgemerkt 2: Wanneer je als nieuwe mens vanwege je oude mens niet verder bent gekomen dan (mee)rijden op een ezel, dan weten die hoog te paard zittende nieuwe mensen je de toegang tot de stal te ontzeggen (terwijl ze zelf zó niet door de staldeur kunnen….) en buiten de stal rijden ze met hun neus omhoog aan je voorbij…

Bron citaat: ND Geloof – ‘Spreken over geloofservaring is als koorddansen, zegt theoloog Gerrit Immink. ‘Je bent zo het evenwicht kwijt’’ – door Koos van Noppen.

Bron afbeelding: Vecteezy