‘Dit keer als bestuursvoorzitter van Veilige Kerk’

Opgemerkt vooraf: Door wat mij overkomen is voel ik me extra betrokken bij dit onderwerp, daarom de volgende opmerkingen (onder het citaat).

Geciteerd: En nu schrijf ik een column over geld, dit keer als bestuursvoorzitter van Veilige Kerk. Ook dat schuurt een beetje. Wees gerust: voor deze functie ontvang ik geen salaris. Het is al een ongemakkelijk onderwerp trouwens, dus dat past wel. Het is mooi om te zien hoeveel aandacht er is voor seksueel grensoverschrijdend gedrag, nu ook weer met de podcast Vloeken in de kerk, die sinds 15 september te beluisteren is. Maar als we echt met z’n allen willen dat de kerk een veilige plek is, kunnen we niet om geld heen. En de vraag waar dat vandaan moet komen kan niet alleen op de tafel van bestuurders liggen.

Opgemerkt 1: Wanneer je ziet wat wij m.n. thuis vanuit Gods Woord aan voorbereiding mee kregen op het leven en op het omgaan met onze broeders en zusters en onze medemensen, ook op het gebied van seksualiteit en seksuele omgang en huwelijk (terwijl dat niet eens altijd expliciet benoemd werd), dan weet je dat daar de focus op moet blijven liggen: hoe leeft men thuis bij Gods Woord.
Opgemerkt 2: Door die voorbereiding konden de meisjes waarmee wij verkering zouden krijgen en ons verloven maar ook andere meisjes en vrouwen waarmee wij te maken zouden krijgen en kregen rekenen op jongens en (gehuwde) mannen die het niet in hun hoofd zouden halen om meisjes of vrouwen aan te randen. En dat omdat door Gods genade zij geloofden en geloven in een levende God, Die Zijn goede leefregels voor ons zondaars ‘vlees en bloed’ liet worden in Zijn geliefde Zoon. Het meisje (of de meisjes) met wie wij verkering kregen hoefden geen vrees te hebben of voorbehoedmiddelen te gebruiken om zich veilig te stellen tegen ongewenste (of te vroege) zwangerschap. Zelfs als ze zich helemaal al hadden willen geven (bijv. om een gedwongen huwelijk te ‘forceren’), hadden wij daar niet aan toe gegeven!
Opgemerkt 3: Onze ouders konden ons met een gerust hart in hun ‘eenzaam huis’ met elkaar laten slapen (o.a. tijdens vakantie, en dat gebeurde ook!) of elkaar bij wie al ‘op kamers’ was laten ontmoeten of ons met elkaar op vakantie laten gaan! Dat was de zegen van de huiselijke opvoeding en natuurlijk ook van het hartelijk samenleven in een gemeente van onze Heer onder de bediening van Gods Woord en Doop en Avondmaal. En wij werden op school ook nog opgevoed bij de vertellingen uit Gods Woord en het met elkaar bidden en God lof en dank toezingen.
Opgemerkt 4: Dat juist toch binnen het ouderlijk gezin en mijn gezin mijn vader en ook ik als vader en echtgenoot te maken kreeg met vreselijke laster, dat zal zeker degenen die zich daaraan schuldig hebben gemaakt brengen tot zichzelf de vraag stellen: Hoe kan het dat wij juist tegen zulke trouwe echtgenoten en vaders zijn tekeer gegaan en de boze daarmee in ons hart toegelaten en zijn plannen in de kaart gespeeld?
Opgemerkt 5: Wat mij verder nog verbaast dat is dat juist een voorganger zich blijkbaar gaat inzetten voor een ‘veilige kerk’. Waarom zouden wij hen daarmee belasten?! Hun taak is het juist om te zorgen voor een eenvoudige en betrouwbare Woordverkondiging die tot zegen mag strekken voor de hoorders. En zo’n betrouwbare voorganger heeft samen met betrouwbare oudsten (staan ze zo bekend, of zijn het in feite ‘buitenstaanders’?) uit de gemeente te zorgen voor goede gesprekken met de leden van de gemeente (hoe dat dan ook vorm gegeven wordt tegenwoordig).
Opgemerkt 6: Dat wij betrouwbare voorgangers en oudsten en ‘gemeentelijke werkers’ (al of niet betaald) aanstellen, dat heeft de gemeente van Jezus Christus toch al ‘van huis uit’ (vanaf de eerste gemeente in Jeruzalem!) leren doen, en waar wij tegenwoordig gebruik maken van nieuwkomers of ‘huurlingen’ (in pastoraat of jeugdwerk, ook op zondag), ja, daar mogen we ons wel extra voor inzetten om hun verleden na te trekken (ook aan de hand van een vog). Maar hebben we daar werkelijk een aparte kerkelijke commissie voor nodig om ervoor te zorgen dat dit daadwerkelijk gebeurd?

Opgemerkt slot: En waar partijen elkaar gaan beschuldigen en niet tot elkaar weten en willen te komen, weet zo’n commissie dan feit en fictie te scheiden en hoe voorkomt men partijvorming, of is het dan toch beter om de zaak los te laten en te erkennen dat men geen macht en bevoegdheid heeft om deze partijen, die elkaar soms het licht in de gemeente/ogen niet meer gunnen (1), op een zuiver/eerlijke en onafhankelijke manier bij te staan, zodat men ze aan het wereldlijke gerecht/rechtspraak (2) moet overlaten.

(1) Bijvoorbeeld door niet meer gezamenlijk te willen bidden of het Avondmaal nog te (laten) vieren.
(2) En dan moet er geen verborgen (of zelfs openlijke) ‘links’ liggen tussen kerkelijke en burgerlijke bestuurders, advocaten en rechters!

Bron citaten: ND Opinie – Dankzij subsidie kwam er een lotgenotendag van Veilige Kerk. Waarom brengen kerken dit niet zélf op? – Almatine Leene (predikant in de Nederlandse Gereformeerde Kerken en docent aan de Viaa Hogeschool)

‘Kies daarom, broeders en zusters, uit ons midden zeven wijze mannen die goed bekend staan en vervuld zijn van de Heilige Geest. Aan hen zullen wij de betreffende taak opdragen, terwijl wij ons zullen (blijven) wijden aan het gebed en de verkondiging van het Woord van God.‘ (Uit Handelingen 6 uit de verzen 1-7 : 3-4)

Bron afbeelding: only.bible-com