‘De genade… zij met jullie allen.’ (Uit 2 Tessalonicenzen 3 : 17-18)

Geciteerd 1: Wat opvalt in de laatste zin van deze brief is dat Paulus opnieuw de genade noemt waarmee hij ook zijn brief begint. Je leest (en leeft?) er gemakkelijk overheen. Maar als tot je doordringt dat alles wat gezegd en gedaan wordt in je leven, met genade begint (1) en uiteindelijk door genade wordt afgesloten, dan besef je hoe rijk je bent.
Leven vanuit genade … het kan zelfs een cliché worden … Als je er echter iets ervan leert te bevatten (2) wordt het leven ontspannen omdat we door de Geest een vrede en vreugde ontvangen die alle verstand (en daaruit voortkomend geredeneer) te boven gaat.

(1) Wat toch als je geloofsleven niet begonnen is met het ontvangen van de Doop en de woorden die daarbij persoonlijk tot mij/jou/u gezegd zijn!
(2) De Heilige Geest is ons gegeven om ons dat te leren bevatten en daar wil Hij ons in het samenleven in Christus’ gemeente bij helpen door de bediening van Woord en Doop en Avondmaal.

Geciteerd 2: Paulus eindigt deze brief met een eigenhandige groet. In die tijd was het gebruikelijk dat iemand met een belangrijke boodschap de woorden dicteerde aan een bekwaam schrijver die ze opschreef namens de opdrachtgever. Vaak werd de groet aan het einde van de boodschap door de boodschapper zelf geschreven. Die groet was een waarmerk (3) dat de brief echt van de genoemde boodschapper zelf afkomstig was.

(3) ‘Zie Hij nu, Die ons met jullie bevestigt in de Gezalfde en ons heeft gezalfd, is God, Die ook Zijn zegel op ons gedrukt en de Geest tot onderpand (waarmerk) in onze harten gegeven heeft’ (2 Korintiërs 1:21-22); en: ‘Ook wijzelf, die de Geest als eerste gave ontvangen hebben, zuchten bij onszelf in de verwachting van het zoonschap: de verlossing van ons lichaam‘ (Romeinen 8 : 23).

Geciteerd 3: Want niemand kan God geloven en vertrouwen, tenzij dat de Heilige Geest het hart verlicht. Er zijn veel mensen die uitwendig geen beelden aanbidden, maar dat wil niet zeggen dat ze in hun hart niet voor de boze knielen. Want een hart dat vol ongeloof is, kán God niet vertrouwen en God niet voor waarachtig houden. Wij mensen stellen ‘van nature’ liever ons vertrouwen op bezit (4), wijsheid, kracht, vroomheid en heiligheid (5), dan op Gods goedheid en barmhartigheid – dat is allemaal daadwerkelijke afgoderij. Het hoogste en voornaamste goede werk van het eerste gebod is geloven in God – je toevertrouwen aan God en Zijn genade over ons in Jezus Christus en (dus onder alles) geloven in Zijn vergevingsgezindheid over jou en je leven, dat moesten Adam&Eva ook direct al -, want uit dit werk moeten alle andere werken van ons voortvloeien en worden gedaan. Waar echter dat Godsvertrouwen niet is, daar zijn alle werken dood, alle ijver en vlijt (en draven voor gemeente en kerk) niets dan zonde. Zoals Paulus leert: ‘Wat niet uit geloof wordt gedaan, dat is zonde.’ (vgl. Romeinen 14 : 23). Alleen vanwege het geloof kunnen we de naam ‘christgelovigen’ dragen. Alle andere (goede) werken kunnen ongelovigen ook doen, maar vast op God vertrouwen kunnen ze niet, dat kan niemand, dan alleen een christen die door Gods genade en het werk van de Heilige Geest is en wordt verlicht – dit is het goede werk dat het eerste gebod van ons eist.

(4) Zie Matteüs 6 ; 24 en 1 Timoteüs 6 : 10.
(5) ‘In ieder van ons leeft een paap’, zo drukte Luther het uit.

Leestip: ‘Hoe vol van genade en waarheid zijn wij jegens onze naasten?’

Bron citaten 1-2: ‘Dag in dag uit 2025’ – Meditatie vrijdag 12 april – Leger des Heils | Ark media
Bron citaat 3: ‘365 dagen met de Heidelbergse Catechismus – Samensteller en vertaler H.C. van Woerden, sr. – Den Hertog uitgeverij (2015)

‘In Hem zijn ook jullie, nadat jullie het Woord van de Waarheid hadden gehoord, het Evangelie van jullie redding, en in Hem zijn jullie ook, toen jullie tot geloof kwamen, verzegeld met de Heilige Geest van de belofte‘ (Lees deze woorden van vers 13-14 binnen het geheel van Efeziërs 1 : 3-14!)

Bron afbeelding: Heartlight-org