1. ‘De kinderdoop heeft geleid tot cultuurchristendom’

Opgemerkt 1a: Cultuurchristendom vinden we juist daar waar de kinderdoop wel bediend wordt, maar waarvan dan toch niet beleden wordt dat zij terecht het bad van de wedergeboorte genoemd wordt. Wij dienen echter op grond van Gods Woord gelovig te erkennen en belijden dat de Heilige Geest daadwerkelijk aan de dopeling geschonken is en dat Hij direct ook het wederbarende werk ter hand neemt. Daarom zullen de ouders van een dopeling gelovig belijden dat dit gedoopte kind van hen ook een in Gods genade aangenomen kind van God is.
Opgemerkt 1b: Daar waar niet aanvaard wordt wat wij op grond van Gods Woord hebben te belijden over de Doop als bad van de wedergeboorte, daar zullen de kinderen (en veel volwassenen) dus wel noodzakelijkerwijs opgroeien in een cultuurchristendom. De Heilige Geest en Zijn wederbarende werk wordt hen ontzegd en totdat zij kunnen ontdekken dat ook zij bij de uitverkorenen en wedergeborenen behoren zullen zij het moeten doen met cultuurchristendom. Wel de vormen maar (nog) niet ‘de inhoud’…

2. ‘De geloofsdoop heeft geleid tot radicaal christendom’

Opgemerkt 2a: Leidt een geloofsdoop tot radicaal christendom en welk soort christenleven zullen we op grond van Gods Woord tooien met de (positieve?) titel: radicaal christendom?
Opgemerkt 2b: Paulus spoort de Tessalonicenzen aan met: ‘Broeders en zusters, in Naam van de Heer Jezus vragen we jullie met klem te leven zoals wij het jullie hebben geleerd, dus zoals het God behaagt. Jullie doen dat al, maar wij sporen jullie aan dat nog veel meer te doen’; En even verder: ‘Over de onderlinge liefde hoeven we jullie niets te schrijven, want jullie hebben zelf van God geleerd hoe jullie in liefde met elkaar hebben om te gaan. Jullie doen dat al met alle gelovigen in heel Macedonië, maar broeders en zusters, wij sporen jullie aan dat nog veel meer te doen’ (Zie 1 Tessalonicenzen 4 : 1 en 9-10.
Blijkbaar leidt de geloofsdoop (w.s. waren de meeste Tessalonicenzen als volwassenen gedoopt, alhoewel dat niet eens zeker is, wanneer er in die gemeente veel of grote gezinnen waren, dan kon het aantal gedoopte kinderen daar ook al groot zijn! Alle leden van de gemeente – oud en jong – worden door het onderwijs van Paulus aangespoord om zich – nog meer dan al gebeurd – te geven aan het dienen van het Koninkrijk van God) toch niet ‘vanzelf/automatisch’ tot een radicaal christendom. Wij allen hebben altijd weer aansporing nodig, of we nu als kind gedoopt werden of als volwassene. En we lezen in de brieven van onze Heer aan de zeven gemeenten in Klein Azië toch ook dat bij deze gemeenten niet vanwege hun geloofsdoop overal een radicaal christendom in praktijk werd gebracht. Sommige gemeenten moeten zelfs worden wakker geschud en weer ernstig aangespoord… (de ‘goeden’ niet te na gesproken: zie bijv. Openbaring 3 : 4).

Bron citaat: RD Opinie – ‘Kinderdoop en geloofsdoop beide gezegend in geschiedenis van de kerk’ – door Berend Coster (1)
(1) De auteur is emeritus predikant van de Iglesia Cristiana Reformada de Mataró en gepensioneerd medewerker van de SEZ in Spanje.

‘Maar dit heb ik tegen jullie: Jullie hebben de liefde van weleer opgegeven. Bedenk van welke hoogte jullie gevallen zijn. Breek met het leven dat jullie nu leiden en doe weer als eerst. Anders kom Ik naar jullie toe en neem Ik, als jullie geen berouw tonen, jullie lampenstandaard van z’n plaats.‘ (Uit Openbaring 2 de verzen 4-5)

Bron afbeelding: Christian Family Church Centurion