‘In afwachting van mijn komst – Mijn Komst kan ook! – moet je je toeleggen op het voorlezen van de Schrift [=OT, wij hebben tegenwoordig zelf héél de Schrift in eigen huis!), op de prediking en het onderricht.‘ (…) ‘Neem je in acht, houd je aan de leer en blijf dat doen, dan red je zowel jezelf als hen die ernaar luisteren [en het overdenken om er naar te doen].’ (Uit 1 Timoteüs 4 uit de verzen 11-16]

Geciteerd: Zelf herken ik me helemaal in de vraagstelling. Wanneer het over geloven gaat vind ik zondag 23 van de Heidelberger Catechismus nog altijd ongeëvenaard mooi en de woorden blijven me ontroeren. Maar in een gesprek met niet-gelovigen kom je hier natuurlijk niet ver mee. Sterker, ook het werk van Christus in vergeving en verzoening heeft geen raakvlak meer met de moderne mens, omdat de gemeenschappelijke religieuze context totaal verdwenen is (Bonhoeffer).

Opgemerkt 1: Is het nu niet vooral een welvaartsverschijnsel waardoor de mensen zoveel andere bezigheden hebben en informatie tot zich nemen, dat de Boodschap van Gods Woord, zoals die door OT en NT aan ons verkondigd worden, niet meer bij ons ‘landen’ kan/wil. Ook wat anderen ons beloven en willen doen geloven (via moderne media) kan dan altijd weer zoveel aantrekkingskracht uitoefenen, dat er in ons leven en hart nauwelijks of geen ruimte meer gemaakt wordt voor het (goed) willen luisteren naar en overdenken van de Boodschap van Gods Woord om dát te aanvaarden en en ernaar te spreken en handelen.

In het vernederde Duitsland van voor WO II werd de boodschap van Hitler zo krachtig en met zoveel overtuiging gebracht en leken zijn woorden zozeer door de feiten (vooruitgang, overwinningen) gestaafd te (gaan) worden, dat bij velen die boodschap veel duidelijker binnenkwam en overtuigde dan het nederige en bescheiden (s)preken van Gods Woord, dat mensen vooral ook tot verootmoediging (1) voor God oproept. Zelfs Bonhoeffer raakte er door in paniek en wilde de Bijbelse taal in een ‘nieuwe jas’ gaan steken. Daar is het gelukkig toen toch niet van gekomen. Na WO II vond Corrie ten Boom nog weer gehoor voor de Bijbelse Boodschap o.a. ook in het verwoeste en vernederde Duitsland.

We zullen dus het (toenemend) gebrek aan raakvlak bij onszelf allereerst zoeken in de mate waarin wij het Woord van God nog gelegenheid geven om gehoord te worden. En dan hebben wij het over heel Gods Woord (OT en NT). De Heilige Geest* wil de Boodschap van het Nieuwe Testament niet verkondigd hebben zonder dat we ook altijd weer heel goed luisteren naar Gods Woord in het Oude Testament. Dietrich Bonhoeffer heeft daar voor WO II zelf het goede voorbeeld van/in gegeven! Daarom raakte hij niet, zoals veel andere Duitse christenen wel, in de ban van Hitler en van de boodschap die hij de mensen bracht en liet brengen met veel vertoon van macht.
* Zie Johannes 16 : 7-16.

(1) De Heilige Geest wil ons overtuigen van zonde, maar daar moeten wij Hem wel de gelegenheid voor geven! Daarom wil ik hier nog deze woorden doorgeven die (vanmiddag) geschreven werden n.a.v. een bericht over het doen van de wil van God door christenen en niet-christenen van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap:

Waartoe zullen wij elkaar aansporen?
Wij christenen zullen wandelen in de goede werken die God voor ons klaar gelegd heeft. Dat kan niet anders gebeuren dan door te leven in een levende relatie met onze levende God, Die door het gebruik van de door Hem ons gegeven middelen door Zijn Geest in ons wil werken en ons de nodige liefde en wijsheid van onze Heer Jezus Christus wil schenken op het dagelijks gebed.
Wanneer wij slordig zijn in die eerbiedige omgang met God (dagelijks gebed nalaten, niet zijn Woord lezen en overdenken, de samenkomsten van de gemeente verzuimen), dan kunnen wij menen allerlei goede werken te doen en dan toch niet wandelen in de werken waar God ons in wil laten wandelen! En dan hebben we ook nog het soort (werk)heiligen (goeddoeners) in de kerken (die soms zelfs heilig verklaard werden) waartegen Luther zo gewaarschuwd heeft. Denk ook aan de Schriftgeleerden en Farizeeën in de tijd van onze Heer hier op aarde, die meenden voorop te lopen in goede werken, maar die het in praktijk brengen van de liefde, barmhartigheid en vergevingsgezindheid jegens medezondaren (onder het huns inziens ‘gewone Godsvolk’) kwijt waren geraakt,

NB 1. We worden wel opgeroepen om elkaar in dat trouwe gebruik van de middelen te stimuleren (zie o.a. Hebreeën : 23-25) en dat omdat dit ons helpen zal om elkaar lief te hebben en goed te doen – zie hierbij ook Titus 3 : 1-8)
NB 2. We zullen er zeer voor op hebben te passen ‘streefkerken’ of ‘streefgemeenten’ te worden, dus gemeenten en kerken die de lidmaten van het Lichaam van Christus gaan voorschrijven in welke goede werken ze zullen wandelen en hoe dat volgens ‘onze’ theologen en/of de kerkenraad met behulp van de leden en commissies en organisaties ingevuld moet worden.

Bron citaat: ND Cultuur – ‘Gered, maar waarvan eigenlijk? Andries Knevel recenseert het nieuwe boek van Stefan Paas’ – door Andries Knevel

Bron afbeelding: MAX Vandaag