‘Zij die Jezus gevangen genomen hadden leidden hem voor aan Kajafas, de hogepriester bij wie de Schriftgeleerden en oudsten bijeengekomen waren.’ (Uit Matteüs 26 vers 57)

Geciteerd 1: het strafproces van Jezus staat gedetailleerd beschreven in alle vier evangeliën. Na zijn arrestatie werd Jezus naar het Sanhedrin gebracht. Dat bestond uit 70 oudsten. Onder hen waren oudsten die Judas hadden omgekocht.
Geciteerd 2: Een arrestatie na omkoping door partijdige rechters, wisselende ten laste leggingen, valse getuigen, geen bijstand van een advocaat. Geblinddoekt, met vuisten geslagen, geseling, een volksproces (onder ophitsing van kerkleiders), Een stadhouder die Jezus onschuldig verklaard, maar Hem wel laat executeren. Het is overduidelijk dat Jezus’ strafproces de hedendaagse toets van een eerlijk proces niet kan doorstaan. Maar was het proces ook strijdig met de Joodse en Romeinse wetgeving van toen?
Geciteerd 3: Onder het Joodse recht golden strenge procedureregels (Mishnah Sanhedrin IV). Het Sanhedrin mocht niet in de nacht, dus min of meer in het geheim (1), zitting houden. Een zitting op de dag vóór de sabbat of vóór een feest mocht ook niet. Jezus’ zitting was echter in de nacht, net voor de sabbat én het Paschafeest. Er moesten minstens twee eensluidende getuigen zijn (Deut. 19 : 15 ev.), maar in het proces tegen Jezus ontbraken die. Er moest ook een grondig onderzoek worden gedaan (2) (Deuteronomium 13 : 14). Kajafas vond dat niet nodig. Hij raakte buiten zinnen en scheurde zijn kleren. Ook dat was niet toegestaan (Lev. 21 : 10). Bij veroordeling tot de doodstraf moest de uitspraak een dag na de zitting plaatsvinden, om een overhaaste beslissing te voorkomen. Jezus werd meteen veroordeeld.
Bovendien ging een verdachte vrijuit als het Sanhedrin unaniem tot een schuldigverklaring kwam. De verdachte kreeg namelijk geen advocaat van buiten. Zijn verdediging moest vanuit het Sanhedrin zelf komen. Ten minste één lid moest zich verplaatsen in het standpunt van de verdachte (3) en hem verdedigen. Kwam het tot een unanieme veroordeling, dan ontbrak er (blijkbaar) een eerlijke verdediging. Ook die regel werd geschonden, omdat ze hem allen veroordeelden (Markus 14 : 16).
Geciteerd 4: De stadhouder (4) bemoeide zich niet met Joodse procedures, als het Romeinse recht maar niet werd aangetast. Joodse doodvonnissen moesten wel bekrachtigd worden door de stadhouder. Daarmee trad de stadhouder op als hoger-beroep rechter bij Joodse vonnissen. Hij kon het hele proces laten overdoen en zelf gratie verlenen (Johannes 19 : 10).
Geciteerd 5: Rechtvaardige rechtspraak (je medemens recht doen) is een afspiegeling van Gods wezen (5) (Deut. 16). Onrecht onder het mom van recht is verschrikkelijk (Pred. 3 : 16 en Psalm 58). Hoeveel mensen zijn er in schijnprocessen onschuldig veroordeeld en vermoord?. (…) Trouw zijn aan je christelijke roeping. Ook als je daardoor onschuldig wordt veroordeeld. Ook als dat je (je huwelijks)leven kost. Wij kunnen ons in Nederland daar nauwelijks een voorstelling van maken (6).

(1) Wil hierbij toch ook maar weer wijzen op de geheime bijeenkomsten – in het huis van een broeder met aanzien waar gezin en leden van het pastoraat zonder mijn medeweten en mogelijkheid tot verweer! – een huwelijksdwangbrief gingen opstellen met werkelijk absurde eisen! En dat nog geen jaar nadat wij ons 35-jarig huwelijksjubileum feestelijk gevierd hadden samen met kinderen en kleinkinderen en wij een volledig nieuwe seniorenwoning hadden gekocht en samen ingericht met geld van een goudenhanddrukregeling, die wij eerder tot uitkering hadden laten komen om dat huis en de inrichting en de lasten daarvan te kunnen financieren (de financiering van de maandelijkse hypotheeklasten van oktober 2014 doorlopend tot mijn pensionering in juli 2021).
(2) Het moge duidelijk zijn dat wanneer men een ander geen verweer gunt, dat dan een grondig onderzoek helemaal niet gewenst is. Maar wat verlang ik ernaar dat ik eindelijk eens mijn verhaal mag doen. Maar ieder houdt de boot af!
(3) De Joodse rabbijnen hebben op het gebied van rechtspraak zeer wijze regels opgesteld. Ook benoemden de rabbijnen al het gevaar van projectie: dat men juist de eigen gebreken en zonden – wat zou mijn echtgenote door mijn levenswijze toch veel tekort zijn gekomen – bij een ander meent te zien. Juist op het gebied van het echtelijk samenleven projecteerden deze ‘geweldige’ mannen hun tekortkomingen en zonden op mijn/ons huwelijksleven en ze veroordeelden mij unaniem.
(4) Je zou hier voor stadhouder ook burgemeester kunnen lezen. Helaas heeft de burgervader van Barneveld niet die rol op zich willen nemen, toen hij hoorde dat kerkbroeders een schijnproces in zijn gemeentehuis wilden laten uitvoeren. Hij was tevoren reeds zo bewerkt door deze kerkbroeders en de ambtenaren die ze hadden weten in te schakelen, dat hij het niet nodig vond om mij ook te horen.
(5) Bij dit ‘je medemens recht doen’ wil ik nog wijzen op de manier waarmee onze (inmiddels)ex-predikant mij onder druk wilde zetten om af te zien van het Hoger Beroep (betreffende onze echtscheiding) en dat door op een zaterdagavond mij te bellen met de mededeling dat ik niet behoorde deel te nemen aan het Avondmaal, dat (die) zondag gevierd zou gaan worden onder zijn bediening. In plaats van de voor een afhouding van het Avonmaal behorende procedure te volgen, ging hij eigenmachtig te werk. Het doel heiligde blijkbaar de middelen (hier het nalaten van de juiste/eerlijke procedures), net als bij het proces tegen onze Heer.
(6) ‘Wij kunnen ons in Nederland daar nauwelijks een voorstelling van maken’. Nou, ondergetekende anders wel! Eerder heb ik de gang van zaken in Barneveld (m.n. wat betreft de schandzitting/zetting’ in het gemeentehuis) wel vergeleken met de gang van zaken in Turkse dorpjes, waar gelovigen dissidenten bij een burgemeester kunnen aangeven en deze onder druk zetten door te zeggen dat hij door medewerking moet bewijzen trouw en loyaal te zijn aan de dorpsgemeenschap (met daar natuurlijk ook met hun opvattingen en invloed gewicht in de schaal leggende medemensen als imams, makelaars, advocaten, huisartsen etc., etc,), de islamitische staat en aan Erdogan.

Geciteerd slot: ‘Dat is de diepste lading van de gang van zaken bij Jezus’ strafproces. Onze zonden kunnen het daglicht niet verdragen (7). Jezus werd juist in de nacht veroordeeld. Hij had schuldige en omgekochte rechters, onze hemelse Rechter is volkomen rechtvaardig. Jezus was onschuldig, wij schuldig. En dan het wonder van genade. Híj had geen advocaat, maar Hij is onze advocaat (1 Joh. 2 : 1). Hij had geen enkele schuld, maar Hij droeg al onze schuld. Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout, opdat wij, voor de zonden dood, voor de gerechtigheid zouden leven (1 Petrus 2 : 24). Hij voor mij/ons. Daarom werd Hij ten diepste toch schuldig veroordeeld. Zodat wij voor eeuwig zouden worden vrijgesproken!
(7) Helaas menen sommigen dat zelfs hun schuldbelijden het daglicht niet kan verdragen. Ze vrezen zozeer voor de gevolgen (hún eer, hun belangen) dat ze dat Godsvertrouwen niet kunnen/willen opbrengen. Laat dan een ander maar het slachtoffer zijn/blijven…

Bron citaten: De Waarheidsvriend, 10 april 2025 – ‘Was Jezus’ strafproces in strijd met Joodse en Romeinse wetgeving’ – door Peter Brandsma (Mr. drs. P.A. Brandsma is advocaat en deelstudent master theologie (gemeente predikant) aan de PThU in Utrecht).

Bron afbeelding: SlideServe